In the presented study, the dynamics of energy supply and antioxidant energy status of erythrocytes was evaluated in adult patients with severe thermal burn shock. The concentration of lactate was found to be increased over two times in all patients suffering from severe burn shock. It indicates an oxygen deficit in the tissues of heavily burnt patients. Moreover, the development of severe hypoxia, energy deficit and the significant tension of antioxidant defense of erythrocytes was noticed during the first twenty-four hours after a burn. Our results indicate that ratio of energy supply and antioxidant status of erythrocyte is dependent on the severity of the injury, what suggests the necessity of the rapid application of anti-hypoxic and antioxidant measures. The activity of adenosine deaminase in erythrocytes may be considered the indirect marker of hypoxia level. Despite the treatment applied, the significant drop of recovered glutathione (1.5×) was observed. This phenomenon was related to the exhaustion of the patients’ antioxidant system. Only patients with the evaluated superoxide dismutase level survived the burn shock phase, what confirms the key role of aforementioned enzyme in antioxidant defense in burned patients.
Retrospektywnej analizie poddano 508 chorych operowanych z powodu zaawansowanych nowotworów regionu głowy i szyi, u których zastosowano 546 płatów wyspowych z mięśnia piersiowego większego (ang. pedicled pectoralis major flap – PMF). Z powodu nowotworu dna jamy ustnej i języka operowano 252 pacjentów, u których do rekonstrukcji utraconych tkanek miękkich zastosowano mięsień piersiowy większy (ang. pedicled pectoralis major – PPM). 118 chorych operowano z powodu nowotworu ustnej części gardła; pozostali przeszli zabiegi spowodowane zaawansowanymi nowotworami skóry twarzy, przyusznicy, policzka oraz szyi. U 96 chorych obserwowano powikłania pod postacią martwicy płata, częściowej martwicy wyspy, obrzęku lub zastoju żylnego oraz przetoki. U 50 pacjentów (9,15%) konieczne było wykonanie dodatkowego zabiegu, natomiast u 46 (8,42%) badanych powikłania nie wymagały dodatkowej interwencji chirurgicznej. Autorzy niniejszej pracy uważają, że w wybranych przypadkach PMF nadal ma zastosowanie w rekonstrukcjach tkanek po rozległych resekcjach z powodu zaawansowanych nowotworów regionu głowy i szyi. Pomimo że współczesne rekonstrukcje tkanek tego obszaru są zdominowane przez zabiegi z zastosowaniem technik mikronaczyniowych, dla wielu – zwłaszcza starszych – pacjentów z poważnymi schorzeniami internistycznymi PMF jest często jedyną możliwą metodą rekonstrukcji.
Podczas zabiegu mastektomii z powodu raka piersi często konieczne jest radykalne wycięcie miąższu gruczołu piersiowego znajdującego się również w obrębie fałdu podpiersiowego (ang. inframammary fold – IMF). Rekonstrukcja z użyciem wszczepów powinna uwzględniać korekcję IMF w celu uzyskania naturalnie wyglądającej piersi (lekko opadającej). Procedura ta jest wykonywana zwykle podczas wymiany ekspandera na protezę. Celem pracy było zestawienie metod korekcji IMF, mających zastosowanie w rekonstrukcji piersi z użyciem wszczepów silikonowych (ekspandera i/lub protezy). Techniki korekcji IMF dzielą się w zależności od zakresu operacji na metody w których używa się wyłącznie szwów (pojedyncze szwy lub ciągły szew zakotwiczony do ściany klatki piersiowej) lub tkanek własnych pacjentki (uszypułowanych płatów tłuszczowo-powięziowych ze ściany klatki piersiowej lub płatów torebkowych). Istnieje szereg nowoczesnych technik chirurgicznej korekcji IMF po mastektomii, które pozwalają na uzyskanie naturalnie wyglądającej (lekko opadającej) zrekonstruowanej piersi. Optymalny wynik korekcji fałdu podpiersiowego wymaga indywidualnego doboru techniki operacyjnej spośród armamentarium chirurgicznego, zależnego od nasilenia asymetrii, jakości tkanek operowanej okolicy i rozmiaru protezy. Współpraca chirurgów onkologów i plastyków podczas planowania poszczególnych etapów całościowego leczenia operacyjnego pacjentek z rakiem piersi jest niezbędna w celu optymalizacji terapii onkologicznej i wyników estetycznych rekonstrukcji.
Yolk sac tumor (aka. endodermal sinus tumor – EST) is a rare cancer of germ cell origin, characterized by high malignancy. Most cases of yolk sac tumor occur in childhood. The most common point of origin are gonads; extragonadal locations (chest, central nervous system – CNS) are rare. The authors present a 38-year-old female patient with ovarian yolk sac tumor. The patient presented at the hospital emergency ward with strong abdominal pains persisting for one month and having exacerbated significantly during last 48 hours. Acute abdomen symptoms were observed in physical examination. Ultrasound and CT imaging examinations of the abdominal cavity and pelvis revealed a large tumor with accompanying free liquid in the peritoneal cavity and pelvis minor, as well as focal lesions within the liver. Emergency laparotomy was performed. Histopathological study allowed for diagnosis of a neoplastic lesion of varied structure with predominance of EST and mature teratoma-type structure. Chemotherapy was initiated as four BEP (bleomycin (blenoxane), etoposide (vepesid), platinol (cisplatin)) cycles. Patient remains under continued oncological and radiological monitoring. Ultrasound scan is the most important diagnostic method for disorders occurring within pelvis minor, both in children and in adults. More precise assessment of the nature and extent of pelvic lesions requires a CT or a MRI scan. Varied histological structure of germ cell tumors, atypical clinical course and rare incidence in adult patients may pose diagnostic difficulties. Correct diagnosis may be additionally hampered by lesions concomitant with the yolk sac tumor, as described e.g. in the liver and mediastinum, due to their small size and general nature. Yolk sac tumors in adults are characterized by much worse prognosis and more aggressive course compared to childhood tumors. The tumor produces α-fetoprotein (AFP), which is a useful marker during diagnosis, treatment and follow-up after completion of therapy. The tumor is most often a mixed type tumor, which should be taken into consideration in differential diagnostics.
Zabieg mastektomii obejmuje często również usunięcie miąższu piersi w obrębie fałdu podpiersiowego (ang. inframammary fold – IMF). W konsekwencji podczas jednoczasowej lub odroczonej rekonstrukcji konieczna jest korekcja IMF w celu uzyskania naturalnie wyglądającej, nieznacznie opadającej piersi. Celem pracy było przedstawienie opisu przypadku pacjentki, u której wykonano lewostronną korekcję fałdu podpiersiowego z powodu asymetrii piersi po obustronnej mastektomii i rekonstrukcji protezami oraz zaprezentowanie zastosowanej techniki chirurgicznej. 41-letnia kobieta była konsultowana z powodu asymetrii położenia piersi. Wcześniej u pacjentki wykonano prawostronną mastektomię z powodu raka wraz z odroczoną dwuetapową rekonstrukcją wszczepami oraz lewostronną profilaktyczną mastektomię z jednoczasową rekonstrukcją protezą. W badaniu fizykalnym stwierdzono obniżone położenie lewej piersi (o około 3,5 cm) w odniesieniu do przeciwległej okolicy. U pacjentki wykonano korekcję lewej piersi, na którą składały się: kapsulotomia, wielokrotne płytkie nacięcia torebki włóknistej w jej dolnym biegunie i zdwojenie torebki szwami. W wyniku operacji uzyskano względną symetrię położenia piersi z naturalnie wyglądającym lewym fałdem podpiersiowym. Przedstawiona w pracy technika operacyjna korekcji IMF pozwala na podniesienie położenia protezy i skutkuje uzyskaniem naturalnie wyglądającej symetrycznej piersi.
