Bezpieczna terapia infuzyjna na przykładzie procesu terapeutycznego u pacjentów z przewlekłymi chorobami wątroby

Bezpieczna terapia infuzyjna oznacza zastosowanie elementów linii naczyniowej gwarantujących pracę w zamkniętym systemie infuzyjnym oraz rygorystyczną realizację procedur, w tym przygotowanie leku/płynu infuzyjnego do podaży oraz prowadzenie działań przeciwepidemicznych z uwzględnieniem stanu klinicznego pacjenta. Jednym ze sposobów unikania zdarzeń niepożądanych w terapii infuzyjnej u pacjentów ze wszelkimi schorzeniami, w tym przewlekłymi chorobami wątroby, jest stosowanie infuzyjnych systemów zamkniętych, czyli takich, które uniemożliwiają kontakt płynu infuzyjnego czy leku z otoczeniem, co ogranicza odsetek zakażeń szpitalnych, w tym odcewnikowych, stanowiących ogromny problem epidemiologiczny, kliniczny i finansowy.

Zasadność stosowania infuzyjnych systemów zamkniętych w leczeniu przewlekłych chorób wątroby

Przewlekłe choroby wątroby rozwijają się w wyniku działania szeregu czynników, wśród których wymienia się: alkohol, wirusy hepatotropowe, leki, toksyny spożywcze, metale ciężkie oraz nieprawidłowe produkty przemiany materii [1, 2]. Oprócz wskazanych przyczyn wymienia się także niektóre choroby metaboliczne powodujące cholestazę, przewlekłe schorzenia dróg żółciowych oraz autoagresję [1, 2]. W wyniku przewlekłego procesu chorobowego w wątrobie może dojść do marskości, stanowiącej końcowe stadium schorzenia. Stan ten dotyczy 4–10% populacji (marskość częściej występuje u mężczyzn) [2].

Evereth Publishing