Wstęp Enzymatyczne oczyszczanie ran oparzeniowych jest alternatywnym sposobem dla zabiegów chirurgicznych, pozwalającym na małoinwazyjne usunięcie martwych tkanek. Celem pracy było porównanie efektywności i kosztów enzymatycznego oczyszczania pomiędzy grupami chorych leczonych operacyjnie i zachowawczo po oczyszczeniu. Materiał i metody W grupie 6 pacjentów (2 kobiety i 4 mężczyzn w wieku 12–42 lat) z oparzeniami termicznymi skóry mozaikowymi stopnia IIb/III zastosowano preparat Nexobrid™ do enzymatycznego oczyszczania ran, zawierający mieszaninę enzymów proteolitycznych z bromelainą. Po enzymatycznym oczyszczeniu u trzech chorych wdrożono zachowawcze postępowanie z raną, a u trzech pozostałych rany pokryto przeszczepami skóry. Ocenie poddano czas gojenia się ran oraz oszacowano i porównano koszty leczenia pacjentów ze względu na sposób postępowania z raną po zastosowaniu preparatu Nexobrid™. Wyniki U wszystkich badanych osób po zastosowaniu Nexobrid™ uzyskano całkowite oczyszczenie ran z tkanek martwych. Średni czas gojenia wyniósł 17 dni, jednak w grupie operowanych pacjentów był krótszy (7–14 dni, średnio – 10 dni) w porównaniu do grupy osób leczonych zachowawczo (16–35 dni, średnio – 23 dni). Średni koszt hospitalizacji chorych nieoperowanych był zdecydowanie wyższy (20 850 zł na pacjenta) w porównaniu z grupą oparzonych, u których po zastosowaniu preparatu Nexobrid™ rany pokryto przeszczepami skóry (14 600 zł na pacjenta). Wnioski Enzymatyczne oczyszczanie ran jest metodą skuteczną w usuwaniu martwicy z rany oparzeniowej w przypadku oparzeń głębokich pośredniej i pełnej grubości. Wczesne pokrycie oczyszczonej enzymatycznie rany przeszczepami skóry pozwala skrócić czas hospitalizacji i obniżyć koszty leczenia pacjentów z oparzeniami.
Introduction Enzymatic debridement of burn wounds is an alternative to surgery and allows for the minimally invasive removal of necrotic tissue. The aim of the study was to compare the effectiveness and costs of enzymatic treatment of burn wounds between surgically- treated and conservatively-treated patients after debridement. Material and methods In a group of 6 patients (2 women and 4 men, aged 12–42) with mixed deep dermal and full-thickness burns underwent enzymatic debridement of burn wounds using a Nexobrid™ (eschar-specific removal agent). After enzymatic treatment, 3 patients underwent non-surgical procedures and the other 3 patients received skin grafts. Wound healing times were evaluated and treatment costs were calculated and compared with respect to the method of post-debridement wound care. Results The complete removal of necrosis was achieved after a single application of Nexobrid™ in all patients. The average time of wound healing was 17 days, but this was shorter in the group of operated patients (from 7 to 14 days; mean: 10 days) compared to conservatively-treated patients after enzymatic debridement (from 16 to 35 days; mean: 23 days). The average cost of hospitalization for the non-operated patients was much higher (PLN 20,850 per patient) compared to the group of patients subject to grafting after the initial treatment with Nexobrid™ (PLN 14,600 per patient). Conclusions Enzymatic debridement of wounds is an effective method for removing necrotic tissue in deep dermal and full-thickness burns. Early coverage of an enzyme-treated wound with a split-thickness skin graft decreases the hospitalization time and costs of burn patient treatment.
Disfiguration due to nasal defect causes serious effects on persons work and social life. Nose is a central and prominent feature of the face. This study outlines the role of forehead flap and local flaps in reconstruction of nasal defects over the last two years in the Department of Plastic Surgery of BPS Government Medical College for Women (Khanpur Kalan, Sonipat, India).
Przedwczesne zarośnięcie oraz kostnienie szwu czołowego prowadzi do trójkątnego zniekształcenia czoła, czyli trigonocefalii, z charakterystycznym przerostem kostnym w linii pośrodkowej, zwężeniem przedniego dołu czaszki oraz zwiększeniem wymiaru dwuciemieniowego. W ostatnich dziesięcioleciach można zauważyć wzrost występowania tej wady, która obecnie jest drugą co do częstości kraniostenozą izolowaną. Trigonocefalia najczęściej pojawia się w formie izolowanej, ale w 10–20% przypadków wiąże się z zespołami wad. Rodzinne występowanie stwierdza się w 2–6% przypadków. Etiologia tego schorzenia nie jest do końca wyjaśniona, znane są trzy główne teorie przyczyniające się do powstawania tego zniekształcenia. W pierwszej z nich trigonocefalię uznaje się za wrodzone zniekształcenie czaszki, wywołane czynnikami genetycznymi, metabolicznymi oraz farmakologicznymi. W drugiej teorii bierze się pod uwagę wewnątrzmaciczne zahamowanie wzrostu głowy płodu. Natomiast w trzeciej wskazuje się na pierwotne malformacje mózgu, których następstwem może być powstanie kraniostenozy. Poza aspektem estetycznym trigonocefalii, zahamowanie wzrostu przedniego dołu czaszki może powodować wzrost ciśnienia śródczaszkowego, prowadzącego do upośledzenia rozwoju psychomotorycznego oraz do zaburzeń neurologicznych. Celem leczenia jest zapobieganie występowaniu niebezpiecznych powikłań podwyższonego ciśnienia śródczaszkowego oraz korekcja zniekształceń mózgoczaszki i twarzoczaszki; polega ono na przeprowadzeniu kranioplastyki, która powinna być wykonywana przed ukończeniem przez dziecko pierwszego roku życia.
W niniejszej pracy przedstawiono techniki onkoplastyczne stosowane w leczeniu chirurgicznym raka piersi. Opisano: ich historię, definicje, zalety, wskazania i przeciwwskazania, podstawy anatomiczne oraz algorytmy doboru procedur używane przez różnych autorów (Clough, Urban, Franceschini, Munhoz, Malter, Holmes). Chirurgia onkoplastyczna nie odnosi się do jednej określonej procedury chirurgicznej, a raczej oznacza pewną filozofię postępowania. Połączenie chirurgii onkologicznej z chirurgią plastyczną jest niezbędnym elementem nowoczesnego leczenia raka piersi. Tylko prawidłowe zaplanowanie i przeprowadzenie zabiegu z uwzględnieniem prawidłowych marginesów wycięcia chirurgicznego oraz z zastosowaniem elementów chirurgii plastycznej pozwala uzyskać oczekiwany dobry efekt leczenia.
