Wykorzystanie miejscowych płatów perforatorowych „keystone” w rekonstrukcji ran kończyn dolnych – doświadczenia własne

Wstęp W niniejszej pracy przedstawiono metodę wykorzystania miejscowych płatów perforatorowych typu „keystone” w rekonstrukcji ran kończyn. Opisana technika rekonstrukcyjna spełnia takie wymagania jak: tworzenie odpowiedniego pokrycia tkankowego głębokich struktur anatomicznych z ich rewaskularyzacją oraz zapewnienie akceptowalnego wyglądu i dobrej jakości życia pacjenta. Kluczem metody „keystone” jest koncepcja аngiosomów i angiotomów. W pracy przedstawiono projektowanie i technikę zaznaczania płata oraz przytoczono przykłady wykorzystania niniejszej metody zakończone sukcesem. Materiały i metody W okresie od 2011 do 2015 roku w Centrum Leczenia Oparzeń i Chirurgii Plastycznej w Dniepropietrowsku w celu zamknięcia głębokich i rozległych ubytków powłok kończyn zoperowano 33 pacjentów (30 mężczyzn i 3 kobiety w wieku od 20 do 64 lat). W grupie tych chorych wykonano rekonstrukcję utraconej skory na kończynach z wykorzystaniem plastyki miejscowymi płatami „keystone” (łącznie 47 przypadków). Wyniki U wszystkich pacjentów rozległe rany zostały całkowicie zamknięte jednoetapowo; chorzy zostali wypisani ze szpitala w dobrym stanie. Wszystkie płaty wgoiły się, a ubytki tkanek zostały wyeliminowane w jednym etapie. Wnioski Metoda plastyki lokalnymi perforatorowymi płatami „keystone” pozwala zwiększyć skuteczność zabiegow rekonstrukcyjnych w przypadku zamykania głębokich i rozległych ran kończyn. Dzięki przedstawionej technice w większości przypadków możliwe jest pierwotne jednoetapowe zamknięcie szerokiego ubytku, bez konieczności mobilizacji osiowego naczynia perforatorowego w dolnej części płata. Skutkuje to minimalną ilością powikłań pooperacyjnych i brakiem wtórnych defektów, charakterystycznych dla pól dawczych w przypadku wyboru alternatywnych metod.

Zastosowania komórek macierzystych z tkanki tłuszczowej w medycynie regeneracyjnej

Tkanka tłuszczowa jest najbogatszym źródłem tzw. mezenchymalnych komórek macierzystych (ang. mesenchymal stem cells – MSC), znajdujących coraz szersze zastosowanie w medycynie regeneracyjnej. Komórki te są zdolne do różnicowania się w co najmniej trzy typy tkanek (kość, chrząstka, tkanka tłuszczowa), w szpiku kostnym tworzą tzw. podścielisko krwiotwórcze, cechują się również zdolnościami do immunomodulacyjnego wpływu na układ odpornościowy. Rownie ważną klinicznie, jak zdolność do różnicowania się w tkankę łączną, jest ich umiejętność do miejscowej regulacji procesów naprawczych i wywierania efektu przeciwzapalnego oraz antyapoptotycznego. Mezenchymalne komórki macierzyste z tkanki tłuszczowej (ang. adipose stem cells – ASC) mają podobny fenotyp i właściwości jak MSC z innych lokalizacji, np.: ze szpiku kostnego, sznura pępowinowego, krwi pępowinowej lub łożyska, ale są możliwe do pozyskania w większej liczbie stosunkowo nieinwazyjną metodą – stąd ich popularność w medycynie regeneracyjnej. Aktualnie w rejestrze ClinicalTrials.gov są zarejestrowane 554 badania kliniczne z wykorzystaniem MSC oraz 178 badań, w których używane były ASC. Szybki wzrost liczby potencjalnych zastosowań klinicznych mezenchymalnych komórek macierzystych z tkanki tłuszczowej, przy stosunkowo wczesnym etapie badań, sprawia trudność w ocenie rzeczywistych perspektyw wykorzystania ich w medycynie regeneracyjnej..

Ból i jego znaczenie w chorobie

Ból jest nieprzyjemnym doznaniem zmysłowym i emocjonalnym, związanym z rzeczywistym lub potencjalnie zagrażającym uszkodzeniem powłok ciała. Międzynarodowe Towarzystwo Badania Bólu definiuje bol jako zjawisko psychosomatyczne, obejmujące trzy sfery: somatyczną, psychiczną oraz psychosomatyczną (mieszaną). Z uwagi na kryteria czasowe można wyróżnić ból przewlekły i ostry. O bólu przewlekłym mówi się wówczas, gdy utrzymuje się dłużej niż trzy miesiące lub występuje mimo wygojenia uszkodzonych tkanek. Ból pełni funkcję ostrzegająco-ochronną. Ostrzega organizm przed uszkodzeniem tkanek, chorobą lub urazem oraz wyzwala odruchową odpowiedź, mającą na celu zminimalizowanie skutków zagrożenia. Bardzo często ma wpływ na obniżenie poziomu jakości życia pacjenta. Stanowi sygnał alarmujący o zagrożeniu oraz budzi niepokój o zdrowie, a ponadto często wskazuje na toczący się w organizmie proces chorobowy. Reakcje na ból są uzależnione od stopnia sprawności umysłowej. Przeżywanie bólu przez osobę sprawną umysłowo zależy od strategii radzenia sobie w sytuacjach o charakterze stresowym. Celem niniejszej pracy było przedstawienie mechanizmu bólu oraz czynników towarzyszących temu procesowi.

Odrębności w postępowaniu anestezjologicznym u dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia poddanych zabiegowi operacyjnemu

Rozszczep wargi i podniebienia to jedna z najczęstszych wad rozwojowych, stanowiąca ponad 15% wszystkich wrodzonych deformacji wymagających leczenia chirurgicznego. Wada ta jest dziedziczona wielogenowo, lecz do jej ujawnienia niezbędny jest także czynnik środowiskowy. Rozszczep wargi i podniebienia występuje w wielu zespołach genetycznych, którym towarzyszą najczęściej wady serca oraz utrudnione warunki do wykonania laryngoskopii i intubacji. Odpowiednie przygotowanie sprzętowe oraz doświadczenie pozwalają anestezjologom na bezpieczne przeprowadzenie u takiego pacjenta zabiegu operacyjnego.

Anaplastyczny chłoniak wielkokomórkowy związany z implantami piersi (BIA-ALCL ) – podsumowanie aktualnego stanu wiedzy

Anaplastyczny chłoniak wielkokomórkowy związany z implantami piersi (BIA-ALCL ) należy do pierwotnych chłoniaków piersi o punkcie wyjścia w obrębie torebki włóknistej implantu. Dotychczas na świecie opisano około 180 przypadków tego schorzenia. BIA-ALCL towarzyszy implantom o powierzchni teksturowanej, nie ma znaczenia wypełnienie implantu czy powód wszczepienia. Objawia się najczęściej obrzmieniem piersi i późnym seromatem wokół implantu, bez cech stanu zapalnego. Do postawienia diagnozy służy badanie immunohistochemiczne próbki płynu wysiękowego i wycinków torebki włóknistej implantu. W przeważającej większości przypadków naciek nie przekracza torebki włóknistej, w takiej sytuacji wystarczającym leczeniem jest usunięcie obydwu implantów wraz z torebkami włóknistymi. Ponad 90% pacjentek z BIA-ALCL przeżywa 5 lat od momentu rozpoznania choroby.

Evereth Publishing