Flora jamy ustnej oraz płytki nazębnej jest złożona, zawiera bakterie Gram-dodatnie, Gram-ujemne oraz grzyby. Patogeny te, przeniesione do układu oddechowego, mogą być przyczyną zapalenia płuc u chorych wentylowanych mechanicznie. Celem niniejszej pracy było przedstawienie aktualnych zasad pielęgnacji jamy ustnej u pacjentów zaintubowanych i poddanych wentylacji respiratorem.
W niniejszej pracy omówiono, jak ważną rolę odgrywa mobilność chorego oraz program wczesnego uruchamiania w pięciu krokach przeprowadzany w oddziale intensywnej terapii (OIT), a także w jaki sposób poprawia się jakość życia pacjenta OIT, który został odpowiednio wcześnie uruchomiony.
Wrodzona przepuklina przeponowa jest jedną z najcięższych wad okresu noworodkowego, rozpoznawaną we wczesnym okresie ciąży. Obecnie, dzięki postępowi medycyny – a zwłaszcza medycyny prenatalnej – wyniki jej leczenia uległy poprawie. Wczesny okres rozpoznania ma pozytywny wpływ na rokowanie. Przepuklinę przeponową leczy się w wysokospecjalistycznych ośrodkach, w oddziałach intensywnej terapii z zapleczem chirurgicznym. Na przestrzeni lat zmieniło się podejście do terapii tej wady w okresie poporodowym. Korekcji chirurgicznej nie traktuje się już jako wymaganej bezwzględnie ze wskazań życiowych. Dziecko jest przygotowywane do operacji, którą przeprowadza się po wyrównaniu niewydolności oddechowej i krążeniowej w oddziale intensywnej opieki pediatrycznej. Wyrównanie hemodynamiczne noworodka przed przystąpieniem do chirurgicznej korekty wrodzonej przepukliny przeponowej skutkuje krótszym oczekiwaniem na zabieg, szybszym jego przebiegiem, możliwością przeprowadzenia operacji jednoetapowo (z zamknięciem powłok skórnych, co jest możliwe dzięki mniejszemu obrzękowi narządów trzewnych), a dodatkowo skraca okres wspomagania oddechowego po zabiegu. Podczas całego okołooperacyjnego procesu leczenia u noworodka z wrodzoną przepukliną przeponową znaczący wpływ na powodzenie terapii ma personel pielęgniarski oddziałów intensywnej opieki pediatrycznej. Duża wiedza, odpowiedzialność i profesjonalizm pielęgniarek wpływają na końcowy, pozytywny wynik terapii. Wrodzona przepuklina przeponowa w okresie rozwoju prenatalnego oddziałuje na rozwój płuc płodu, co w konsekwencji prowadzi do hipoplastycznego płuca i ciężkiej niewydolności oddechowej. Celem niniejszej pracy było przedstawienie problemów pielęgnacyjnych występujących u dzieci z tą wadą oraz poszerzenie wiedzy na temat wrodzonej przepukliny przeponowej, jej patomorfologii i patofizjologii, a także leczenia i pielęgnowania noworodków w okresie okołooperacyjnym. Wykorzystano najnowsze doniesienia literatury polskiej i zagranicznej oraz przeanalizowano standardy postępowania pielęgniarskiego w terapii dzieci z wrodzoną przepukliną przeponową (na podstawie doświadczeń Kliniki Anestezjologii, Intensywnej Terapii i Opieki Pooperacyjnej oraz Kliniki Chirurgii Pediatrycznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego).
Wentylacja mechaniczna w warunkach domowych jest coraz bardziej rozpowszechnioną formą leczenia przewlekłej niewydolności oddechowej o różnej etiologii. W porównaniu z innymi krajami europejskimi, w Polsce liczba chorych objętych tą formą terapii jest znacznie mniejsza. W Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 22 listopada 2013 roku w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej został zawarty pakiet świadczeń dla pacjentów wentylowanych mechanicznie w zakresie opieki zespołu medycznego, uzależniony od metody oraz czasu wentylacji. Pielęgnacja chorego wentylowanego mechanicznie w warunkach domowych stanowi duże wyzwanie dla współczesnego pielęgniarstwa. Olbrzymie znaczenie ma właściwe przygotowanie opiekunów do kompleksowej opieki w warunkach domowych. Określenie oczekiwań pacjentów i ich rodzin oraz ocena jakości życia nie tylko chorego, lecz także jego opiekunów wskazuje kierunki działań personelu medycznego w celu zapewnienia opieki na jak najwyższym poziomie. Celem przeprowadzonych badań była ocena wybranych aspektów jakości życia chorych wentylowanych w warunkach domowych oraz ich opiekunów. Pytania badawcze dotyczyły: objawów dominujących u chorych wentylowanych, poziomu samodzielności w czynnościach podstawowych dnia codziennego, poziomu edukacji rodziny opiekującej się chorym, występowania objawów wypalenia i depresji. Najczęstszymi uczuciami, jakie towarzyszyły pacjentom na wiadomość o konieczności prowadzenia wentylacji domowej, były: strach, żal, niepewność i niepokój. Poziom edukacji opiekunów był zadowalający, jednak na podstawie ankiety można stwierdzić, że pewne treści wymagają uzupełnienia. Koniecznym wydaje się wprowadzenie jednolitego programu edukacyjnego dla opiekunów, co pozwoli podnieść jakość opieki nad chorymi wentylowanymi. Na podstawie przeprowadzonej ankiety można stwierdzić, ze opiekunowie osób wentylowanych posiadają za małą wiedzę odnośnie postępowania w sytuacjach nagłych i problemowych.
