Zastosowanie soli srebrowej sulfatiazolu w leczeniu odleżyn – opis przypadku
Odleżyny, ze względu na wielopłaszczyznowość patogenezy i trudności
związane z leczeniem, wciąż stanowią wyzwanie dla zespołu terapeutycznego. Terapia obejmuje
zarówno stosowanie preparatów miejscowych, jak i prowadzenie działań ogólnoustrojowych.
Naukowo dowiedziono skuteczności srebra w leczeniu ran odleżynowych. Celem pracy
było przedstawienie zastosowania sulfatiazolu srebrowego w leczeniu miejscowym odleżyn
u dwóch pacjentek hospitalizowanych w 2014 roku na Oddziale Chorób Wewnętrznych
i Alergologii oraz na Oddziale Intensywnej Opieki Kardiologicznej Oddziału Kardiologii Szpitala
Specjalistycznego im. J. Dietla w Krakowie. W postępowaniu leczniczym wykorzystano: klasyfikację
odleżyn według Thorrance’a, tzw. kolorowy system klasyfikacji ran przewlekłych, skalę
ADL oraz wskaźnik BMI. W wyniku zastosowania preparatu srebra (krem Argosulfan®) uzyskano
ziarninowanie łożyska ran odleżynowych. Wykorzystanie preparatu ze srebrem oraz wdrożenie
działań zgodnych z koncepcją TIME wpływa na zwiększenie szansy wyleczenia odleżyn.
Zewnątrzkanałowe i wewnątrzkanałowe zakażenia krwi związane ze stosowaniem cewników naczyniowych – wybrane elementy zapobiegania
Etiologia zakażeń krwi związanych ze stosowaniem cewników naczyniowych
(CRBSI) jest tematem wielu badań. Droga zewnątrzkanałowa jest podstawową drogą nabywania
infekcji w początkowym okresie utrzymywania wkłuć centralnych, natomiast droga zewnątrzkanałowa
dominuje w przypadku dłuższego utrzymywania cewników. Źródła zakażeń są różne
w przypadku obu tych dróg, ich prewencja wymaga wykorzystywania odmiennych rozwiązań,
ale powinny być one stosowane zawsze razem – tak, aby zminimalizować ryzyko CRBSI.
Wytyczne INS zapewniają kompleksowe rozwiązania wpływające na zmniejszenie częstości
występowania infekcji związanych z cewnikiem naczyniowym.
Uszkodzenia skóry związane z wilgocią
Uszkodzenie skóry związane z wilgocią” (MAD) to termin, który został wprowadzony w celu określenia szeregu zmian skórnych, powstałych na skutek długotrwałej ekspozycji naskórka na wilgoć. Tego rodzaju zmiany na skórze – których przyczyną jest długotrwały kontakt z moczem, kałem, potem lub wysiękiem z rany – często występują u pacjentów hospitalizowanych. Problem ten jest rzadko poruszany w polskich publikacjach medycznych. Bardzo często uszkodzenia skóry związane z wilgocią są mylone przez lekarzy i pielęgniarki z odleżynami. Dlatego ważne jest, aby w przypadku MAD umieć prawidłowo ocenić i zdiagnozować problem oraz dokonać odpowiedniego wyboru sposobu pielęgnowania i leczenia.
Aspekty intensywnej terapii noworodka z wrodzonym zarośnięciem przełyku
Wentylacja mechaniczna noworodka po zabiegu korekcji wrodzonego zarośnięcia
przełyku (EA) jest skomplikowaną i wymagającą procedurą, a jej skuteczność ma istotne
znaczenie w procesie zdrowienia dziecka. W opiece pielęgniarskiej nad pacjentem z EA konieczne
jest zachowanie uwagi i czujności oraz prowadzenie starannych działań pielęgnacyjnych,
zgodnie z zasadą (ang.) minimal handling. Celem pracy jest omówienie najważniejszych
aspektów intensywnej terapii noworodka z wrodzonym zarośnięciem przełyku.
Opieka nad noworodkiem z kontrolowaną hipotermią głowy
Głównym celem stosowania hipotermii terapeutycznej u noworodków donoszonych jest zapobieganie wtórnym uszkodzeniom tkanki nerwowej, spowodowanym niedotlenieniem przebytym w okresie okołoporodowym. W celu ograniczenia rozmiaru uszkodzeń poischemicznych w mózgu dziecka wykorzystuje się neuroprotekcję farmakologiczną oraz metody terapeutycznej hipotermii umiarkowanej. Charakterystyka i dynamika zmian, do których dochodzi po urazie niedotlenieniowo-niedokrwiennym, umożliwia wdrożenie terapii u pacjenta nawet do kilku godzin od urazu. W badaniach wykazano, że zmiany prowadzące do martwicy komórek nerwowych w okresie poniedotlenieniowym są zależne od temperatury. Leczenie z zastosowaniem hipotermii może znamiennie wpłynąć na zmniejszenie śmierci neuronów. Hipotermia jest proponowaną metodą protekcji mózgu, zastosowana wkrótce po resuscytacji i zadziałaniu niedotlenienia – jako oziębienie mózgu – zmniejsza obrzęk cytotoksyczny mózgu. Jest to technika nieinwazyjna i całkowicie bezpieczna. Hipotermia normalizuje zapis elektroencefalograficzny i zmniejsza liczbę zmienionych martwiczo neuronów. W celu wdrożenia u noworodka selektywnej hipotermii głowy, musi on przejść trzy etapy kwalifikacji. W każdym z nich personel pielęgniarski odgrywa dużą rolę: począwszy od resuscytacji okołoporodowej noworodka z asfiksją i transportu na oddział intensywnej terapii noworodka, poprzez monitorowanie i przygotowanie do wdrożenia leczenia poresuscytacyjnego oraz transport karetką „N” do ośrodka wyższego stopnia opieki perinatalnej posiadającego sprzęt umożliwiający wykonanie procedury selektywnego chłodzenia mózgu, a skończywszy na przygotowaniu dziecka i sprzętu do przeprowadzenia zabiegu. Pielęgniarka/pielęgniarz asystuje lekarzowi podczas kwalifikacji pacjenta (obserwacja kliniczna, monitorowanie, przygotowanie dziecka do zapisu aEEG/EEG). Do zadań personelu pielęgniarskiego podczas samego zabiegu schładzania należy: przygotowanie stanowiska, sprzętu oraz noworodka, monitorowanie temperatury głębokiej powierzchownej chorego, przygotowanie skóry głowy i obserwacja podczas zabiegu, asystowanie lekarzowi w trakcie prowadzenie procedury ogrzewania po 72 godzinach zabiegu.
Skuteczność leczenia przeciwbólowego po złamaniach urazowych kończyn w opinii pacjentów leczonych w oddziale ortopedii i traumatologii narządu ruchu – badanie wstępne
Wstęp W Polsce urazy występują najczęściej u osób po 65. roku życia oraz u dzieci. Łagodzenie dolegliwości bólowych ma znaczenie priorytetowe, a obecnie stosowana farmakoterapia przeciwbólowa powinna likwidować odczuwanie bólu u osób po urazach i zabiegach operacyjnych. Cel Celem badania była ocena skuteczności leczenia przeciwbólowego w opinii pacjentów po złamaniach urazowych kończyn. Materiał i metody Badanie przeprowadzono w grupie 150 osób przyjętych do Oddziału Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu. Wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego, a jako narzędzie badawcze zastosowano kwestionariusz ankiety autorstwa własnego. Wyniki Wykazano, że leczenie przeciwbólowe stosowane po złamaniach kończyn jest skuteczne. Większość pacjentów biorących udział w badaniu była usatysfakcjonowana szybkim obniżeniem natężenia bólu. Personel medyczny nie lekceważył objawów bólowych u chorych i starał się wypełniać swoje obowiązki w sposób profesjonalny i fachowy, z zachowaniem godności i indywidualności każdego
człowieka, a w konsekwencji z dużą skutecznością. Wykazano także, iż uzyskana w wyniku leczenia poprawa, przejawiająca się zmniejszeniem poziomu natężenia odczuwanego bólu średnio o 1⁄3, była istotna statystycznie (p=0,0000). Wnioski Wiedza pacjentów na temat zwalczania bólu po złamaniach urazowych jest niewystarczająca, co wynika z braku edukacji. Każdy chory podczas hospitalizacji powinien otrzymać taką dawkę leku, jakiej wymaga jego stan kliniczny, ponieważ skuteczne uśmierzanie dolegliwości bólowych zwiększa jego komfort i poprawia wyniki leczenia.
Ocena wiedzy pielęgniarek na temat VAP w wybranych oddziałach intensywnej terapii województwa podkarpackiego – badanie pilotażowe
Wstęp W oddziale intensywnej terapii (OIT) istnieje ryzyko rozwoju niebezpiecznych infekcji, gdyż największą grupę chorych stanowią pacjenci nieprzytomni, wymagający mechanicznej wentylacji płuc. Inwazyjność wielu procedur sprzyja występowaniu powikłań w postaci m.in. zapalenia płuc związanego ze stosowaniem wentylacji mechanicznej (VAP). Cel Celem niniejszej pracy była ocena poziomu wiedzy personelu pielęgniarskiego pracującego na OIT na temat zapalenia płuc u chorych wentylowanych oraz roli pielęgniarek w zapobieganiu VAP. Materiał i metody Badanie pilotażowe prowadzono przez 60 dni (od 1 czerwca 2013 roku do 31 lipca 2013 roku). Zostało nim objętych 131 pielęgniarek zatrudnionych w 7 oddziałach intensywnej terapii na terenie województwa podkarpackiego. Badanie przeprowadzono z wykorzystaniem ankiety własnego autorstwa. Wyniki Wykazano zależność pomiędzy wiekiem pielęgniarek oraz ich stażem pracy a wiedzą dotyczącą zapobiegania VAP. Ankietowane z mniejszym doświadczaniem zawodowym dysponowały zazwyczaj mniejszą wiedzą. Pielęgniarki biorące udział w badaniu podnosiły swoje kwalifikacje najczęściej poprzez uczestnictwo w kursach specjalistycznych i kwalifikacyjnych, a także specjalizacje. Wnioski Personel pielęgniarski powinien być regularnie szkolony, zgodnie z obowiązującymi standardami oraz wytycznymi. Ujednolicenie wytycznych i procedur odnośnie VAP oraz stosowanie zaleceń dotyczących toalety jamy ustnej oraz toalety drzewa oskrzelowego przyczyni się do zmniejszenia ryzyka wystąpienia tego powikłania u chorych leczonych w OIT. W odniesieniu do profilaktyki zakażeń wewnątrzszpitalnych istotne jest opracowanie i wdrożenie jednolitej dokumentacji medycznej na wszystkich oddziałach intensywnej terapii w Polsce.
Grupa robocza do spraw praktyki w pielęgniarstwie anestezjologicznym i intensywnej opieki PTPAiIO – działalność dla rozwoju evidence-based nursing practice (EBNP) w Polsce
Stanowisko zarządu głównego polskiego towarzystwa pielęgniarek anestezjologicznych i intensywnej opieki z dnia 24 czerwca 2017
Multicultural care in European intensivecare units (MICE-ICU) –Przegląd literatury dotyczący kompetencji kulturowych pielęgniarek OIT
Organizm człowieka jest stałocieplny. Zabieg operacyjny, stosowane podczas niego znieczulenie oraz warunki sali operacyjnej wpływają na zaburzenia termoregulacji i przyczyniają się do obniżenia temperatury głębokiej u pacjentów. Zespół anestezjologiczny powinien dołożyć wszelkich starań, aby zapewnić choremu komfort termiczny oraz trzymać jego organizm w stanie normotermii. Rola anestezjologicznego personelu pielęgniarskiego w tym procesie jest niezwykle ważna. Utrzymanie stałej temperatury jest niezbędne do sprawnego działania organizmu. Pacjent, u którego podczas zabiegu operacyjnego dojdzie do wychłodzenia, jest narażony na wiele powikłań w okresie okołooperacyjnym.
Zalecenia grupy roboczej do spraw praktyki PTPAiIO w sprawie wytycznych pielęgnowania jamy ustnej i nosowej u dzieci w oddziale intensywnej terapii
Organizm człowieka jest stałocieplny. Zabieg operacyjny, stosowane podczas niego znieczulenie oraz warunki sali operacyjnej wpływają na zaburzenia termoregulacji i przyczyniają się do obniżenia temperatury głębokiej u pacjentów. Zespół anestezjologiczny powinien dołożyć wszelkich starań, aby zapewnić choremu komfort termiczny oraz trzymać jego organizm w stanie normotermii. Rola anestezjologicznego personelu pielęgniarskiego w tym procesie jest niezwykle ważna. Utrzymanie stałej temperatury jest niezbędne do sprawnego działania organizmu. Pacjent, u którego podczas zabiegu operacyjnego dojdzie do wychłodzenia, jest narażony na wiele powikłań w okresie okołooperacyjnym.
Zalecenia grupy roboczej do spraw praktyki PTPAiIO w sprawie postępowania okołooperacyjnego mającego na celu uniknięcie niezamierzonej okołooperacyjnej hipotermii u dorosłych
Organizm człowieka jest stałocieplny. Zabieg operacyjny, stosowane podczas niego znieczulenie oraz warunki sali operacyjnej wpływają na zaburzenia termoregulacji i przyczyniają się do obniżenia temperatury głębokiej u pacjentów. Zespół anestezjologiczny powinien dołożyć wszelkich starań, aby zapewnić choremu komfort termiczny oraz trzymać jego organizm w stanie normotermii. Rola anestezjologicznego personelu pielęgniarskiego w tym procesie jest niezwykle ważna. Utrzymanie stałej temperatury jest niezbędne do sprawnego działania organizmu. Pacjent, u którego podczas zabiegu operacyjnego dojdzie do wychłodzenia, jest narażony na wiele powikłań w okresie okołooperacyjnym.
