Inwazyjne zakażenia grzybicze u chorych hematoonkologicznych

Inwazyjne zakażenia grzybicze (IZG, ang. invasive fungal infections – IFI) stanowią bardzo istotny klinicznie problem u chorych leczonych chemioterapią bądź poddawanych transplantacji allogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych (ang. allogeneic hematopoietic stem cell transplantation – allo-HSCT) z powodu nowotworów układu krwiotwórczego. Z jednej strony stosowanie w ostatnich latach coraz agresywniejszych schematów chemioterapii, powodujących przedłużające się okresy neutropenii, prawdopodobnie przyczynia się do wzrostu zakażeń grzybami pleśniowymi (ang. invasive mould infection – IMI) [1, 2]. Z drugiej strony warto odnotować również fakt wzrostu częstości grzybic inwazyjnych u chorych niehematologicznych – np. u osób z przewlekłą niewydolnością nerek [2]. Pomimo stosowania coraz nowszych i skuteczniejszych leków przeciwgrzybiczych, śmiertelność z powodu IZG jest w dalszym ciągu bardzo wysoka i wynosi 25–64% [1, 3]. Szacuje się, że około 2% chorych hematoonkologicznych umiera z powodu inwazyjnych zakażeń grzybiczych [1]. Na gorsze rokowanie u pacjentów z IZG – poza bezpośrednim wpływem zakażenia – oddziałuje również opóźnianie chemioterapii lub stosowanie suboptymalnych dawek chemioterapii, co z kolei obniża skuteczność leczenia. Trudności diagnostyczne grzybicy inwazyjnej sprawiają, że choroba jest często rozpoznawana w bardzo zaawansowanym stadium, co prowadzi do gorszych wyników leczenia.