Suplementacja argininy ma znamienny i pozytywny wpływ na proces gojenia ran. Jednakże mechanizmy leżące u podstaw tych procesów nie są do końca poznane. Sugeruje się, że pewną rolę odgrywa mediator wazodylatacji NO oraz dalsze procesy zachodzące podczas gojenia, tj.: indukcja angiogenezy, nabłonkowanie oraz powstawanie macierzy pozakomórkowej.
Prawidłowa profilaktyka przeciwodleżynowa zmniejsza występowanie odleżyn u pacjentów z zaburzeniami zdrowia. Niewydolność krążenia oraz niewydolność oddechowa towarzyszące chorym na oddziałach intensywnej opieki medycznej (OIOM) zwiększają znacznie ryzyko powstawania owrzodzeń odleżynowych. Postępowanie pielęgnacyjne, dobór środków do pielęgnacji skóry, odpowiedniego materaca czy sposobu żywienia mogą istotnie zmniejszyć częstotliwość rozwoju odleżyn u pacjentów przebywających na OIOM.
Hipotermia głęboka (temperatura głęboka <28°C), kojarzona powszechnie z ekspozycją na ekstremalnie niskie temperatury w warunkach górskich, w rzeczywistości dużo częściej występuje jako tzw. miejska. W Polsce w stan przypadkowej hipotermii głębokiej zapada od 300 do 600 osób rocznie. Pacjentów w takim stanie można skutecznie leczyć, czego dowodem są coraz częściej powstające wyspecjalizowane ośrodki leczenia hipotermii. Chory w hipotermii wymaga specjalistycznego postępowania zarówno na miejscu zdarzenia, jak i w oddziale intensywnej terapii (OIT). Ciężki stan pacjenta utrudnia ocenę funkcji życiowych i może prowadzić do mylnego rozpoznania zgonu przez członków zespołu ratownictwa medycznego. Praktyka kliniczna wskazuje, że hipotermia jest jedną z odwracalnych przyczyn zatrzymania krążenia, dlatego w postępowaniu przedszpitalnym należy wydłużyć ocenę parametrów życiowych i jak najszybciej zabezpieczyć podstawowe funkcje życiowe poszkodowanego. W celu osiągnięcia skuteczności resuscytacji konieczne jest aktywne ogrzewanie pacjenta, z docelowym zastosowaniem terapii pozaustrojowej w OIT. Wdrożenie ECMO (pozaustrojowe utlenowanie krwi) jest często jedyną skuteczną metodą zarówno ratowania życia, jak i leczenia chorych w hipotermii głębokiej. Aparatura spełnia funkcję grzewczą, zapewnia krążenie krwi i jej prawidłową oksygenację. W przypadku pacjenta w hipotermii głębokiej personel pielęgniarski OIT ma pod opieką chorego znajdującego się w stanie zagrożenia życia. Przyczynami tego stanu są: niewydolność krążeniowo-oddechowa, zaburzenia rytmu serca, hiperkaliemia oraz kwasica metaboliczna na skutek spadku temperatury centralnej <28°C. Od ścisłej współpracy personelu medycznego na wszystkich poziomach udzielanych świadczeń, sprawnego łańcucha wzajemnego powiadamiania oraz umiejętności podejmowania szybkich i niejednokrotnie trudnych decyzji zależy życie i zdrowie chorego.
Wstęp Praca anestezjologicznego personelu pielęgniarskiego, realizującego świadczenia w pooperacyjnym oddziale kardiochirurgii oraz na kardiochirurgicznych salach operacyjnych, wiąże się z wieloma czynnikami wpływającymi negatywnie na zdrowie fizyczne. Pielęgniarki i pielęgniarze z oddziałów intensywnej terapii (OIT) oraz bloków operacyjnych (BO) są narażeni na duże obciążenie pracą. Personel pielęgniarski – w większości składający się z kobiet i pracujący 12 godzin w ciągu doby – znajduje się w grupie ryzyka rozwoju dolegliwości ze strony kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego. Praca w wymuszonych pozycjach, przodopochyleniu, przy nienaturalnych wykrzywieniach kręgosłupa, a także podnoszenie zbyt dużych ciężarów, nadmierne przeciążanie podczas czynności pielęgnacyjnych i terapeutycznych wpływają na pogłębianie się problemu. Cel Celem badania była ocena stopnia obciążenia pracą poprzez analizę występowania niesprawności kręgosłupa w zakresie odcinka lędźwiowo-krzyżowego i szyjnego u pielęgniarek oraz pielęgniarzy anestezjologicznych pracujących na oddziale kardiochirurgii. Materiał i metody Grupa 102 pielęgniarek i pielęgniarzy z OIT i BO o specjalności kardiochirurgicznej
została poproszona o wypełnienie kwestionariusza Oswestry Disability Index (ODI) i Neck Disability Index (NDI). Wyniki Wyniki wskazują, że 69,61% personelu pielęgniarskiego w momencie przeprowadzania badań odczuwało dolegliwości ze strony kręgosłupa. Umiarkowana niesprawność w obrębie odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa dotyczyła odpowiednio 18,6% i 19,6% badanych osób. U 53% ankietowanych występowała łagodna niesprawność szyjnego odcinka kręgosłupa, zaś u 80% – minimalna niesprawność odcinka lędźwiowego. Analizie porównawczej poddano grupy personelu pielęgniarskiego pracującego na kardiochirurgicznym odcinku pooperacyjnym Oddziału Klinicznego Anestezjologii i Intensywnej Terapii oraz Dziale Anestezji (Blok Operacyjny Kardiochirurgii). W wynikach otrzymanych w obu grupach nie stwierdzono różnic istotnych statystycznie. Wnioski 1. Anestezjologiczny personel pielęgniarski bloku operacyjnego o specjalności kardiochirurgicznej doświadcza dolegliwości bólowych w obrębie kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, wynikających z obciążenia pracą fizyczną. 2. Fizyczne obciążenie zawodowe pielęgniarek/pielęgniarzy – związane m.in. z dźwiganiem pacjentów i wymuszoną pozycją stojącą – wpływa na nasilanie się dolegliwości ze strony kręgosłupa. 3. Nie wykazano istotnych statystycznie różnic w zakresie dolegliwości ze strony kręgosłupa między personelem pielęgniarskim pracującym na BO i na OIT.
Współczesne Wyzwania Pielęgniarstwa Opieki Paliatywnej – pierwsza taka konferencja
30. konferencja dla pielęgniarek w Częstochowie
II Forum Leczenia Ran – druga edycja popularnej konferencji już w 2018 roku
X Jubileuszowy Biofilm 2018: wysoki poziom merytoryczny
Wałbrzych: konferencje “Postępowanie z raną przewlekłą” są bardzo potrzebne