X Jubileuszowe Ogólnopolskie Sympozjum Naukowe z cyklu: „Biofilm tworzony przez drobnoustroje w patogenezie zakażeń”
Chory chirurgiczny na OIT
Oddział intensywnej terapii (OIT) jest szczególnym miejscem w szpitalu, tak jak intensywna terapia jest szczególną dziedziną medycyny. Leczenie w tego rodzaju oddziałach powinno mieć zawsze charakter interdyscyplinarny. Ważnym elementem terapii jest również pielęgnacja chorego, która w wielu przypadkach ma kluczowe znaczenie dla poprawy jego stanu ogólnego. Pacjenci chirurgiczni stanowią około połowę pacjentów leczonych na OIT. Już sam pobyt na oddziale intensywnej terapii jest dodatkowym czynnikiem ryzyka powikłań, niezależnie od komplikacji, które mogą wystąpić w czasie leczenia choroby podstawowej. Dlatego terapia tej grupy chorych stanowi duże wyzwanie dla personelu, który musi posiadać najwyższe kwalifikacje. Niezależnie od wytycznych i danych zawartych w literaturze należy pamiętać, że każdy pacjent wymaga indywidualnej diagnostyki i terapii.
Profilaktyka zakażeń miejsca operowanego – przegląd aktualnych wytycznych
Jednym z najczęściej występujących powikłań po wykonanych zabiegach chirurgicznych są zakażenia miejsca operowanego (ZMO). W pracy przedstawiono przegląd aktualnych wytycznych WHO dotyczących procedur zapobiegania tego rodzaju infekcjom.
Probiotyki – warunki podawania i powikłania
W niniejszym opracowaniu Autor postarał się zawrzeć najnowszą definicję probiotyków oraz postępy poczynione w dziedzinie badań nad tymi korzystnie działającymi drobnoustrojami w ostatnich latach. W pracy określono przede wszystkim zastosowanie tych szczepów w celach zdrowotnych u ludzi, z pominięciem licznych zastosowań w przemyśle żywieniowym i hodowlanym czy też w weterynarii. Podsumowano zastosowanie probiotyków w medycynie oraz opisane w literaturze działania niepożądane, kładąc nacisk na bezpieczeństwo stosowania tych żywych szczepów u ludzi.
Rola mikrobioty jelit w występowaniu autyzmu
Wpływ mikrobioty na prawidłowe funkcjonowanie organizmu człowieka jest bardzo ważny i szczególnie w ostatnim czasie wnikliwie analizowany. W ostatnich latach opublikowano badania, w których powiązano zmiany jakościowe i ilościowe w składzie mikrobioty jelitowej z występowaniem chorób ze spektrum autyzmu. Mikrobiota przewodu pokarmowego została włączona do dwukierunkowej osi jelita-mózg, która może wpływać na układ nerwowy poprzez mechanizmy neuronalne, endokrynne oraz immunologiczne. Większość badań przeprowadzonych do tej pory wskazuje na związek pomiędzy zaburzeniami w składzie mikrobioty a występowaniem autyzmu. Należy podkreślić, że nie są one jednoznaczne, a ograniczeniem dotychczasowych badań są niejednorodne wyniki, różnorodność stosowanych metod, małe grupy badanych i ich heterogeniczność. Dopóki przeszkody te nadal będą obecne, trudne będzie przyjęcie jednoznacznego stanowiska na temat udziału mikrobioty jelitowej w rozwoju autyzmu. Jeśli w przyszłości badania potwierdziłyby jej wpływ na występowanie autyzmu, możliwe byłoby zastosowanie probiotyków w jego leczeniu.
Streptococcus pyogenes jako czynnik etiologiczny rzadkich zakażeń u dzieci
Streptococcus pyogenes, należący do paciorkowców ropotwórczych grupy A, jest głównym czynnikiem wywołującym ostre zapalenie gardła i/lub migdałków podniebiennych. Odpowiedzialny jest także za szereg innych inwazyjnych oraz nieinwazyjnych zakażeń występujących zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Jednym ze słabiej poznanych schorzeń są powierzchniowe infekcje skóry, obejmujące okolice krocza i odbytu, które często pozostają nieprawidłowo zdiagnozowane i w związku z tym są nieskutecznie leczone.
Przegląd nowoczesnych technik obrazowych i analitycznych w badaniu cech biofilmów
Jedną z najefektywniejszych strategii przeżycia mikroorganizmów w trudnych warunkach mikrośrodowiska jest tworzenie biofilmu. Jego rozwój może mieć zarówno pozytywne, jak i negatywne znaczenie w różnych obszarach działalności człowieka. Dlatego też tak ważne jest prowadzenie badań dotyczących metod eliminacji i kontrolowania rozwoju biofilmu oraz ewentualnie wykorzystywania jego powstania. Pierwsze mikrobiologiczne metody badań nad cechami biofilmów obejmowały powszechnie znane procedury, tj.: założenie hodowli, oglądanie struktury pod mikroskopem świetlnym, użycie technik kolorymetrycznych do szybkiej detekcji objętości biomasy, czy też oceny jej metabolizmu. Dzięki dostępnym obecnie nowoczesnym technikom wiedza na temat struktury przestrzennej, składu gatunkowego i relacji między komórkami, składu polimeru zewnątrzkomórkowego oraz innych ważnych cech populacji biofilmowych jest znacznie bardziej zaawansowana. W niniejszej pracy przedstawiono wybrane metody obrazowania i analizowania biofilmu – z uwzględnieniem zarówno zalet płynących z ich zastosowania, jak i ograniczeń.
Diagnostyka laboratoryjna i leczenie zakażeń grzybiczych w okulistyce
Układowe zakażenia grzybicze wywoływane są najczęściej przez grzyby z rodzaju Candida i Aspergillus. Zakażenie gałki ocznej może być powikłaniem 2–45% kandydemii, jednak endophthalmitis występuje w tych przypadkach rzadko. Infekcje oka mogą też być wywołane przez grzyby pleśniowe, z których w okulistyce duże znaczenie mają grzyby z rodzaju Aspergillus spp. oraz Fusarium spp. Ocena mikroskopowa preparatów bezpośrednich ma szczególne znaczenie w rekomendacjach diagnostyki okulistycznej. Umożliwia szybkie stwierdzenie czynnika etiologicznego infekcji grzybiczej i właściwy wybór terapii. Hodowla i identyfikacja szczepu grzyba wyizolowanego z materiału klinicznego nadal stanowi tzw. złoty standard w diagnostyce grzybic. Metoda ta pozwala na identyfikację wyhodowanego patogenu do gatunku i umożliwia ocenę lekowrażliwości danego szczepu, a tym samym zastosowanie u pacjenta antybiotykoterapii celowanej.
Udział mikrobiomu przewodu pokarmowego w patogenezie chorób układu sercowo-naczyniowego poprzez wpływ na zaburzenia gospodarki lipidowej
Choroby układu sercowo-naczyniowego pozostają w społeczeństwach krajów wysoko rozwiniętych główną przyczyną zgonów. Pomimo licznych badań nadal nie wyjaśniono w pełni ich patogenezy. Nadzieję na poprawę sytuacji wiąże się z poznaniem roli mikroflory jelitowej, która poprzez wytwarzane metabolity, a także interakcję z organizmem gospodarza może wywierać wpływ na procesy zdrowia i choroby. W niniejszej pracy porównano wyniki badań własnych oraz europejskich badań populacyjnych w aspekcie wpływu drobnoustrojów na występowanie chorób układu sercowo-naczyniowego. Ustalono, iż wybrane grupy bakterii są istotne w kontekście występowania zaburzeń gospodarki lipidowej, odgrywających kluczową rolę w rozwoju miażdżycy. Dzięki wykorzystaniu badań molekularnych możliwe staje się porównywanie wyników badań mikrobiomu i poszukiwanie związków mikroflory z procesami patologicznymi w różnych populacjach.
