Rozwój ręki i kończyny górnej jest wynikiem skomplikowanej sekwencji wydarzeń mających miejsce pomiędzy czwartym a ósmym tygodniem życia płodowego. Wzrost w trzech płaszczyznach, który rozpoczyna się na brzuszno-bocznej stronie zarodka, jest wynikiem działania białek sygnalizacyjnych zwanych sonic hedgehog, Wnt7a czy grupy białek FGF. Interakcja pomiędzy szczytowym grzebieniem ektodermalnym, strefą aktywności polaryzacyjnej, jak i interakcja pomiędzy ektodermą i leżącą poniżej mezodermą, są odpowiedzialne za formowanie się kończyny. Wpływ różnych czynników może spowodować mutację któregoś z genów grupy HOX. Kliniczną manifestacją takiej mutacji jest powstanie wrodzonej wady ręki, która może być spontaniczna lub dziedziczna, izolowana lub skorelowana z innymi wadami. Autorzy przedstawiają analizę 112-osobowej grupy pacjentów, prezentując znane i nieopisane zespoły wad skorelowanych z wadami ręki. Celem pracy jest analiza korelacji pomiędzy wadami ręki a wadami twarzoczaszki, układu naczyniowego, moczowo-płciowego i pokarmowego, jak i przedstawienie typów wad towarzyszących.
Opatrunki hydrofobowe znajdują coraz szersze zastosowanie w leczeniu ran. Ich właściwości oparte są na zjawisku hydrofobowości – wzajemnym oddziaływaniu dwóch cząsteczek o powierzchni hydrofobowej, które łącząc się ze sobą, odpychają cząsteczkę wody. Większość drobnoustrojów odpowiedzialnych za zakażenie ran posiada powierzchnię hydrofobową. Podczas stosowania opatrunku dochodzi do adhezji drobnoustroju do hydrofobowego włókna opatrunku. Przy jego zmianie przyległe drobnoustroje są usuwane z rany, co prowadzi do stworzenia bardziej korzystnych warunków w procesie gojenia. W artykule przedstawiono możliwości zastosowania opatrunków hydrofobowych Sorbact®, zarówno w oparciu o dotychczasowe piśmiennictwo, jak i doświadczenia własne.
Kompresjoterapia jest uznaną i potwierdzoną metodą leczenia przewlekłej choroby żylnej (PChŻ) kończyn dolnych stosowaną od wielu wieków. Skuteczność leczenia uciskowego można oceniać, monitorując zmniejszenie obwodów i objętości kończyn dolnych oraz gojenie i częstość nawrotów owrzodzeń u chorych. Celem pracy była ocena skuteczności zastosowania kompresjoterapii czterowarstwowej z wykorzystaniem opaski z pastą cynkową w porównaniu do metody jednowarstwowej u pacjentów z przewlekłą chorobą żylną kończyn dolnych.
Szacuje się, że przerzutowe rany nowotworowe występują u 5–10% dorosłych pacjentów leczonych onkologicznie z powodu nowotworu gruczołu piersiowego, okolicy głowy i szyi, odbytnicy i odbytu, sromu. Rany, zwłaszcza w obrębie głowy, szyi i klatki piersiowej, wiążą się z dużym ryzykiem powikłań i niekorzystnym rokowaniem. Nieuleczalne owrzodzenia mogą przybierać formę kraterowatych, krwawiących wrzodów lub kalafiorowatych, proliferujących guzów. Stanowią bardzo trudny problem terapeutyczny, pielęgnacyjny, psychosocjalny oraz są przyczyną dodatkowych cierpień chorego, przez co w znacznym stopniu obniżają subiektywną jakość życia. Wystąpienie ran wiąże się z nieprzyjemnym zapachem, dużym wysiękiem, krwawieniem, bólem, zdeformowaniem danej okolicy ciała oraz izolacją społeczną chorego.
Biały fosfor jest używany w wielu typach pocisków w działaniach wojennych, ale także w wielu sytuacjach cywilnych życia codziennego, przemysłu i rolnictwa. Zapala się samoistnie w kontakcie z powietrzem, powoduje specjalną kategorię głębokich oparzeń oraz toksyczne uszkodzenie wielu narządów. Zgon następuje nawet w przypadku oparzenia niewielkich powierzchni ciała. Artykuł jest przeglądem możliwości leczenia, szczególnie wskazówek pierwszej pomocy, wstępnego leczenia, szybkiej neutralizacji wbitych cząstek białego fosforu oraz opracowania dotkniętych działaniem fosforu obszarów, także zaleceń wczesnej pomocy chirurgicznej oraz rekomendacji sposobów leczenia. Opisano aktualną wiedzę na temat wpływu fosforu białego na porażonych oraz wysiłki w celu poprawy optymalnej pomocy medycznej na polu walki. Autor jest konsultantem wojskowej służby zdrowia w dziedzinie chirurgii plastycznej i leczenia oparzeń.
