Konsensus filadelfijski (The International Consensus Meeting on Periprosthetic Joint Infection – ICM Philly) to potężna baza wiedzy o zapobieganiu, diagnostyce i leczeniu powikłań infekcyjnych po zabiegach ortopedycznych z użyciem implantów – w szczególności endoprotezoplastyk stawów. W pracy zaprezentowano podstawowe informacje z tego zakresu, wątpliwości oraz odniesienia do praktycznych sytuacji klinicznych.
Artykuł dotyczy walidacji sterylizacji parowej oraz kontroli i monitorowania procesu sterylizacji. Walidacja sterylizacji parowej umożliwia parametryczne zwolnienie wsadu sterylizacyjnego, stanowi kolejny element w programie zapewnienia jakości w celu wykazania, że najwyższy poziom sterylności (SAL) jest osiągany dla bezpieczeństwa pacjenta, a jednocześnie zapewnia usługi wymagane obecnie przez zakłady opieki zdrowotnej.
Zakażenia o etiologii Raoultella ornithinolytica nie są dobrze poznane i udokumentowane. Z powodu trudności diagnostycznych mogą być mylnie interpretowane jako zakażenia Klebsiella oxytoca. Celem niniejszej pracy była ocena rozpowszechnienia infekcji R. ornithinolytica i ustalenie, czy stwarzają one istotne zagrożenie szczególnie dla pacjentów z obniżoną odpornością. Na podstawie wybranych przykładów z literatury i własnych obserwacji ustalono, że zakażenia Raoultella ornithinolytica są rzadkie, występują szczególnie w grupie pacjentów obciążonych wielochorobowością i u osób z zaburzeniami odporności. Infekcje te zwykle łatwo poddają się leczeniu.
Zakażenia miejsca operowanego (ZMO) występują po operacjach chirurgicznych i rozwijają się w miejscu nacięcia (zakażenia powierzchowne, w linii cięcia) lub w głębokich tkankach w miejscu operacji (zakażenia głębokie, w linii cięcia) albo dotyczą miejsca innego anatomicznie niż miejsce objęte manipulacją w trakcie zabiegu operacyjnego (zakażenia narządu/przestrzeni). W chirurgii kręgosłupa zapadalność na ZMO wynosi od 1 do 25% (w zależności od typu operacji). Zakażenia te wiążą się z wydłużeniem leczenia, cierpieniem pacjenta i większymi kosztami terapii. Rodzaj prowadzonego nadzoru nad ZMO i forma analizy danych mogą mieć znaczenie dla prawidłowego wnioskowania oraz budowania programów profilaktycznych. Ocenia się, że nadzór oparty na wskaźnikach epidemiologicznych jest najefektywniejszy w zwalczaniu ZMO. Znajomość czynników ryzyka leżących zarówno po stronie pacjenta, jak i wynikających z istoty procedury medycznej oraz możliwość ich modyfikacji mogą wpływać na występowanie zakażenia miejsca operowanego. Celem pracy był opis zasad nadzoru, ocena czynników ryzyka i profilaktyki antybiotykowej ZMO w chirurgii kręgosłupa.
Łuszczyca paznokci stanowi istotny problem w codziennej praktyce dermatologicznej. Dotyczy około 50% pacjentów z łuszczycą zwykłą i nawet do 80% osób z łuszczycą stawową. Prowadzi do wielu konsekwencji, m.in. pogorszenia jakości życia oraz różnych problemów natury psychospołecznej. Udowodniono, że łuszczyca paznokci nawet o wiele lat wyprzedza rozpoznanie łuszczycy stawowej, stanowi więc ważny czynnik predykcyjny. W zależności od lokalizacji procesu zapalnego w obrębie paznokcia obserwuje się różne manifestacje kliniczne. Najczęstszymi zmianami paznokciowymi w łuszczycy są: naparstkowanie, rogowacenie podpaznokciowe i onycholiza. Objawy te nie są jednak charakterystyczne, w związku z czym konieczna jest często odpowiednia diagnostyka różnicowa. W celu oceny stopnia nasilenia łuszczycy paznokci oraz efektów terapii stosowane są następujące skale: NAPSI, mNAPSI oraz PNSS. Leczenie zmienionych łuszczycowo paznokci stanowi wyzwanie terapeutyczne, ponieważ w większości przypadków występuje oporność. Terapia miejscowa jest zwykle mało skuteczna. Najlepsze efekty przynosi leczenie systemowe, a wśród nich ogromną rolę przypisuje się czynnikom biologicznym.
Zakażenie stanowi jedno z najpoważniejszych powikłań u chorych leczonych z powodu nowotworów hematologicznych. Odcewnikowe zakażenia łożyska naczyniowego u pacjentów z uszkodzeniem odpowiedzi humoralnej i komórkowej, leczonych w przebiegu nowotworów układu krwiotwórczego i limfatycznego, są istotnym wyzwaniem współczesnej onkohematologii. Obecnie ważnym problemem jest pojawienie się patogenów opornych na antybiotykoterapię. Dalbawancyna jako nowy antybiotyk lipoglikopeptydowy, wykazujący aktywność przeciwko patogenom opornym na metycylinę i wankomycynę, może przyczynić się do poprawy skuteczności leczenia.
Infekcje wirusowe dróg oddechowych są najczęstszymi chorobami zakaźnymi rozpoznawanymi i raportowanymi w Polsce, a jednocześnie ważną przyczyną porad ambulatoryjnych oraz hospitalizacji. Wiele zakażeń wywoływanych jest przez wirusy grypy i wirus syncytialny (RSV). Objawy kliniczne nie pozwalają na pewne ustalenie etiologii choroby, co jest możliwe jedynie po wykonaniu badań dodatkowych. Badania umożliwiają postawienie pewnej diagnozy i obejmują: szybkie testy diagnostyczne oparte na metodzie immunochromatograficznej lub immunoenzymatycznej (charakteryzują się umiarkowaną czułością, łatwe do wykonania i pozwalające na uzyskanie wyniku w ciągu 15 minut od pobrania), klasyczne metody biologii molekularnej – real time RT-PCR (czułe, ale wymagające specjalistycznej aparatury, pozwalające na uzyskanie wyniku w ciągu 4–5 godzin od pobrania materiału) oraz szybką diagnostykę molekularną – POC-real time PCR (czułą, łatwą do wykonania, pozwalającą na uzyskanie wyniku w ciągu 20–30 minut od pobrania materiału biologicznego do badania). Zastosowanie szybkiej diagnostyki molekularnej w przypadku zakażeń wywołanych przez wybrane wirusy oddechowe (grypy i RSV) umożliwia łatwą i szybką diagnozę, co z kolei zapewnia możliwość włączenia właściwego oraz skutecznego leczenia chorych, prawidłową ich izolację i/lub kohortację (pozwalającą na ograniczenie transmisji choroby w populacji), a także ma korzystny wymiar ekonomiczny (zmniejszenie liczby zlecanych badań dodatkowych, ograniczenie zużycia antybiotyków, skrócenie czasu pobytu w izbie przyjęć czy szpitalnym oddziale ratunkowym).
Rubella is a viral disease caused by a virus of the genus Rubivirus. A person with rubella disease can be the source of the infection a few days before the appearance of a rash. The infection is transferred via droplets, by direct contact with excretions from the nasopharyngeal cavity of the affected person or through the placenta during pregnancy. Since 1989, vaccinations against rubella are mandatory in Poland. They were initially performed only among 13-year-old girls. From January to September 2017, 377 cases of suspected rubella were reported. From this group, 112 samples were sent to the Reference Laboratory (29.7%), and the positive result for rubella was obtained only in 6 samples (that is 5.4% of samples sent for the analysis and 1.6% of all cases). The low rate of laboratory-confirmed cases was caused by reporting based on clinical symptoms. As a result of this procedure, various rashes were reported as rubella. The aim of the study is to evaluate the presence of class IgG and IgM antibodies in the serum samples of patients hospitalized in the Military Institute of Medicine (MIM) between January and August 2017. Forty two serum anti-rubella antibody tests were performed in the Department of Laboratory Diagnostics of MIM. In all cases, the results were positive and indicated the presence of antibodies in the IgG class, while the negative results were noted for IgM antibodies. The largest number of orders for testing was received from the Gynecology Department (23.8%), followed by the Gastroenterology and Cardiology/Cardiac Surgery (11.9%), Hematology (9.5%), and Neurology Departments (14.3%). A limited number of samples (28.5%) was received from the Dermatology, Oncology, Ophthalmology, Laryngology and Paediatrics Departments. The obtained results suggest that hospitalized MIM patients have the immunity that is likely a result of the vaccination. The mean age of hospitalized patients was 30–35 years. Currently, rubella vaccination is mandatory and is performed in the 13–14th month of life and then in 10-year-old children irrespective of sex. The laboratory sign of a new infection would be the presence of the specific antibodies in the IgM class, which has not been reported in any case in this study.
Introduction Hand hygiene (HH) is the cornerstone of infection prevention. Knowledge of and compliance with the rules, as well as awareness of the need for such knowledge plays a key role in the daily work of medical personnel within various hospital departments. A clear explanation of HH importance seems to be a significant task in the education process of medical students. Aim The aim of the study was to assess the knowledge regarding hand hygiene and its role in hospital infection control among students who underwent hand hygiene training. Material and methods One hundred and five students from different years of study in the Faculty of Medicine at the Medical University of Warsaw participated in the survey consisting of 33 questions. Results Analysis of our results revealed a correlation between the year of study and the test results. Our research indicates the need for introducing HH at the very beginning of medical university education. The main hand hygiene principles were better understood by younger students (p>0.05). The issue of the frequency of cleaning hands after contact with the patient’s skin or area surrounding the patient and saving time by hand scrubbing instead of washing with soap and water and the awareness that alcohol-based handrubs are less drying than ordinary soap and the water was better known to younger students (p<0.05). The main factor influencing the better results was probably the year of study: with lower results related to less time spent in the hospital. Older students more frequently chose the right answers to questions about the indications for HH (95.7% group 2 vs. 79.3% group 1), the correct sequence for hand washing (83% group 2 vs. 65.5% group 1) and knowledge of the most important stages of hand washing (89.4% group 2 vs. 69.0% group 1). Women presented a higher level of knowledge than men in questions about the need for HH after touching the patient or his surroundings (96.08% vs. 85.19%) (p<0.05). Conclusions Medical universities should strive to improve HH practices among students from early years of education, so that when students complete their university education and join the healthcare workforce, they will know how to apply HH procedures in their daily practice. HH indications and correct understanding, as well as application should be frequently repeated during university education. A different approach to HH problems by men and women should be considered.
