Zatrucia związkami fosforoorganicznymi stanowią drugą w kolejności przyczynę zatruć u dzieci, na pierwszym miejscu znajdują się zatrucia lekami. Związki fosforoorganiczne to grupa związków powstała w wyniku połączenia pomiędzy fosforem a grupą organiczną. Związki te bardzo łatwo wchłaniają się z dróg oddechowych, z przewodu pokarmowego, a także przez skórę i błony śluzowe. Są bardzo toksyczne, przez co powodują zatrucia ostre i podostre. Z uwagi na naturalny odruch u małych dzieci, jakim jest wkładanie przedmiotów do ust, oraz brak świadomości zagrożenia, do większości zatruć dochodzi za pośrednictwem przewodu pokarmowego. Objawy kliniczne pojawiają się w bardzo krótkim czasie po ekspozycji na substancję, więc rozpoznanie zatrucia u małego dziecka nie powinno być trudne. Zwrócenie uwagi na istotność problemu, szybka reakcja i odpowiednia edukacja stanowią klucz do ograniczenia szkodliwych skutków, które mogą powodować związki fosforoorganiczne w organizmie małego pacjenta.
U pacjentów przebywających w oddziałach anestezjologii i intensywnej terapii (OAiIT) z powodu ciężkiej choroby występuje zwiększone ryzyko rozwinięcia się majaczenia stanu ciężkiego, które uznano za jedno z najczęstszych powikłań hospitalizacji na tym oddziale. Pomimo częstego występowania delirium w OAiIT, naukowcy wykazali, że jest to problem konsekwentnie pomijany i często nierozpoznawany. Świadomość możliwości występowania majaczenia, znajomość kryteriów rozpoznawania oraz jego klinicznych podtypów stanowi klucz do wczesnego wykrywania i leczenia. W niniejszym artykule dokonano przeglądu aktualnej literatury dotyczącej stosowania narzędzi oceny do diagnozowania majaczenia i konsekwencji opieki nad pacjentem z tym zaburzeniem.
W pracy przedstawiono uwarunkowania hipotermii okołooperacyjnej, jej znaczenie kliniczne dla przebiegu procesu leczenia i zdrowienia pacjentów, a także aspekty ekonomiczne związane ze stosowaniem bądź zaniechaniem prewencji. Odniesiono się do realizacji ogólnoniemieckiego „Standardu S3” w praktyce klinicznej na przykładzie zintegrowanego bloku operacyjnego w Klinice Uniwersyteckiej Eppendorf w Hamburgu (Niemcy).
Cewnikowanie dróg moczowych jest powszechnym zabiegiem stosowanym w szpitalach oraz placówkach sprawujących długoterminową opiekę nad chorymi. Jest to zabieg inwazyjny, wykonywany ze wskazań medycznych oraz w celu poprawy jakości życia pacjenta. Obecność cewnika w drogach moczowych wiąże się z wysokim ryzykiem wystąpienia infekcji dróg moczowych. Stosowanie antybiotyków w leczeniu zakażeń układu moczowego związanych z obecnością cewnika niesie za sobą ryzyko izolacji szczepów wielolekoopornych, co jest szczególnie niebezpieczne dla pacjentów, którzy muszą być cewnikowani przewlekle. Z tego względu szczególny nacisk kładzie się na profilaktykę zakażeń odcewnikowych. Pojawienie się na rynku polskim systemów do płukania cewników Uro-Tainer® jest szansą na poprawę jakości opieki nad cewnikami w placówkach polskiej ochrony zdrowia. Różnorodność produktów Uro-Tainer® pozwala dobrać system do sytuacji klinicznej pacjenta. Udowodniono, że płukanie cewnika z użyciem tego systemu pozwala na: długie utrzymanie cewnika drożnego i czystego; zmniejszenie częstości konieczności zmiany cewnika oraz usunięcie z cewnika i pęcherza moczowego inkrustacji struwitowych oraz drobnoustrojów chorobotwórczych, nawet w postaci biofilmu. Dzięki temu znacznie maleje ryzyko powstania infekcji i indukcji szczepów wielolekoopornych. Dodatkowo systemy Uro-Tainer® są odpowiednie do samodzielnego stosowania przez pacjenta.
Nieprawidłowy styl życia współczesnych społeczeństw niesie ze sobą bardzo negatywne skutki zdrowotne, których konsekwencje są szczególnie niebezpieczne dla młodych ludzi w okresie dojrzewania. Świadomość uczniów szkół średnich odnośnie szeroko pojętego zdrowia jest dość zróżnicowana, natomiast poziom ich zachowań prozdrowotnych bardzo często niezadowalający, a w wielu wypadkach nawet niepoprawny. Dlatego też poznanie i ocena stylu życia młodzieży oraz ich poglądów dotyczących znaczenia stylu życia w kształtowaniu i zachowaniu własnego zdrowia jest bardzo ważnym elementem działań prozdrowotnych. Celem pracy było zaprezentowanie poziomu wiedzy uczniów szkół średnich na temat zdrowego stylu życia i potencjalnych korzyści z niego wynikających. W badaniach zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z użyciem techniki ankietowej. Narzędzie badawcze stanowił kwestionariusz ankiety opracowany przez Autorki. Badania przeprowadzono w okresie od 10 do 15 kwietnia 2017 roku w grupie 200 osób różnej płci w wieku od 16 do 20 lat, uczęszczających do dwóch rzeszowskich szkół średnich. Uzyskane informacje zostały poddane analizie statystycznej, w której wykorzystano metodę testu niezależności.
Wstęp Zjawisko odczuwania bólu towarzyszy człowiekowi od zawsze i stanowi przedmiot wielu badań – zarówno w dziedzinie medycyny czy psychologii, jak i innych nauk. Cel Celem niniejszej pracy była subiektywna ocena bólu pourazowego oraz czynników mających wpływ na jego natężenie u chorych po złamaniach kończyn. Ocenie poddano również skuteczność leczenia przeciwbólowego w okresie okołourazowym. Materiał i metody Badania zostały przeprowadzone w grupie 100 pacjentów oddziału o profilu zabiegowym. Jako narzędzie badawcze zastosowano ankietę własnego autorstwa oraz skalę VAS. Wyniki Analizując poziom natężenia bólu po urazie stwierdzono, iż nie jest on zależny od wieku. Natomiast, biorąc pod uwagę dolegliwości bólowe po udzieleniu pierwszej pomocy medycznej oraz po leczeniu w SOR, postawiono tezę, że wraz z wiekiem wzrasta poziom natężenia bólu. Poziom wykształcenia również wpływał na odczuwanie bólu – im niższy poziom wykształcenia ankietowanych, tym silniejsze były dolegliwości bólowe po udzieleniu pomocy medycznej oraz po leczeniu w SOR. W grupie osób młodszych częściej występowały złamania kończyn górnych, a u osób starszych – kończyn dolnych. Badania diagnostyczne były boleśniejsze dla starszych pacjentów. U większości badanych ból utrudniał normalne funkcjonowanie – szczególnie u osób z niższym poziomem wykształcenia oraz przebywających na emeryturze lub rencie. Wykazano, że poziom natężenia dolegliwości bólowych po doznanym urazie był bardzo wysoki – po zabezpieczeniu przez zespół ratownictwa medycznego oraz po podjętym leczeniu w SOR. Ponadto 21% badanych wskazało, że na tym etapie nie został im podany żaden lek przeciwbólowy. Wnioski Ból po urazowych złamaniach kończyn jest odczuwany przez większość pacjentów jako bardzo silny. Przedszpitalne i pooperacyjne leczenie bólu pourazowego jest niedostateczne. Należy opracować wytyczne leczenia bólu dla zespołów ratownictwa medycznego.
U chorych przebywających w oddziale intensywnej terapii (OIT), m.in. na skutek zastosowania wentylacji mechanicznej i głębokiej sedacji, dochodzi często do upośledzenia naturalnych mechanizmów obronnych oka, takich jak odruchowe zamykanie powiek czy produkcja łez. Zaburzenia te mogą doprowadzić do uszkodzenia powierzchni oka, które – jeżeli w porę nie zostanie zauważone – może skutkować poważnymi zaburzeniami widzenia, ze ślepotą włącznie.
