Przeczucie matki czy ocena lekarzy? Przypadek siedmiomiesięcznego niemowlęcia z gorączką

Meningokoki to bakterie otoczkowe wywołujące zakażenia inwazyjne o wysokim wskaźniku śmiertelności. Zapadalność jest najwyższa w najmłodszych grupach wiekowych. Ze względu na możliwy piorunujący przebieg i wąskie, kilku–kilkunastogodzinne okno terapeutyczne, duże znaczenie odgrywa czujność rodziców. W pracy przedstawiono przypadek siedmiomiesięcznego niemowlęcia, które zostało przyjęte na SOR w dobrym stanie ogólnym. Wstępnie rozpoznano wirusową infekcję przewodu pokarmowego i jedynie ze względu na obawę matki dziecko przyjęto do oddziału. Po kilku godzinach hospitalizacji stan niemowlęcia pogorszył się, wysunięto podejrzenie inwazyjnej choroby meningokokowej i niezwłocznie włączono leczenie, dzięki czemu z powodzeniem opanowano zakażenie bez rozwoju trwałych następstw. Podkreślono rolę matki, której niepokój o zdrowie dziecka spowodował przyjęcie go do szpitala, co w efekcie pozwoliło wcześnie rozpocząć terapię. Uwzględniono znaczenie szczepień ochronnych jako najskuteczniejszego sposobu ochrony przed zakażeniami meningokokowymi.

Zapalenie dróg żółciowych powikłane zapaleniem otrzewnej o etiologii Pseudomonas aeruginosa MDR i Enterococcus faecalis VRE wyleczone w oddziale intensywnej terapii. Opis przypadku

W niniejszej pracy przedstawiono opis przypadku rozwoju zapalenia otrzewnej u 31-letniego mężczyzny (chorującego na sferocytozę wrodzoną) z zapaleniem dróg żółciowych i wszczepioną przed dziesięcioma miesiącami protezą do przewodu żółciowego wspólnego z powodu jego zwężenia. Chory bezpośrednio po zabiegu wymiany protezy, z jednoczasowym drenażem dróg żółciowych, został przyjęty do Oddziału Intensywnej Terapii z objawami niewydolności: oddechowej, nerek i wątroby w przebiegu sepsy. Zapalenie dróg żółciowych powikłane zapaleniem otrzewnej z obrazem klinicznym wstrząsu septycznego zdiagnozowano w 10. dobie leczenia. Dwa dni wcześniej z powodu splenomegalii, przełomu hemolitycznego, anemizacji, wysokich wartości bilirubiny całkowitej w przebiegu sferocytozy wykonano zabieg resekcji śledziony, z jednoczasowym usunięciem pęcherzyka żółciowego. Trudności terapeutyczne wynikały ze zmieniającej się flory patogennej i lekooporności szczepów (Pseudomonas aeruginosa MDR, Enterococcus faecium VRE) odpowiadających za zakażenie wewnątrzbrzuszne. Usunięcie źródła zakażenia w postaci „starej” protezy, rozszerzona diagnostyka mikrobiologiczna, wdrożona skuteczna antybiotykoterapia celowana (kolistyna, ceftazydym – awibaktam, linezolid), leczenie wstrząsu septycznego według ustalonych standardów oraz stosowanie CVVHDF z pozaustrojową eliminacją endotoksyn z użyciem filtra oXiris™ doprowadziły do stabilizacji krążeniowo-oddechowej, poprawy funkcji nerek i wątroby. W 34. dobie hospitalizacji chorego wypisano do dalszego leczenia w Klinice Chirurgii Ogólnej i Małoinwazyjnej, a w 39. dobie ze szpitala.

Dysbioza oraz zastosowania ryfaksyminy-α w jej leczeniu

Jelita są siedliskiem zróżnicowanej i licznej mikrobioty. Stan ludzkiego zdrowia zależy od korzystnych oraz niekorzystnych efektów prowadzonych działań, a także licznych interakcji mikrobioty komensalnej i patologicznej. Oddziaływanie na linii gospodarz–mikrobiota jelitowa ma daleko idące konsekwencje wpływające na całe ciało człowieka oraz większość układów. Dysbioza leży u podstaw wielu schorzeń i dolegliwości. Preparaty określane jako eubiotyki stosuje się w celu uzyskania równowagi jakościowej i ilościowej składowych mikrobioty w przewodzie pokarmowym. Ryfaksymina-α – oprócz właściwości antybakteryjnych – wykazuje również właściwości eubiotyczne, aktywnie oddziałuje na ilościowy i jakościowy skład mikrobioty jelitowej, co znacznie poszerza możliwości jej zastosowania w leczeniu dysbiozy.

Testy IGRA – co o nich wiemy

Testy IGRA umożliwiają ex vivo ilościową ocenę wydzielania interferonu-γ (IFN-γ) przez uczulone komórki T w odpowiedzi na antygeny specyficzne dla prątków gruźlicy. Stosuje się je przede wszystkim w wykrywaniu utajo ego zakażenia prątkiem gruźlicy (UZPG). Mogą być również wykorzystywane jako testy pomocnicze w diagnostyce gruźlicy. Testy IGRA cechują się dużą czułością i specyficznością. Fałszywie dodatnie wyniki u osób szczepionych BCG nie występują, co stanowi o istotnej przewadze tych testów nad próbą tuberkulinową. Dodatni wynik IGRA nie jest równoznaczny z dużym ryzykiem zachorowania na gruźlicę. Zaleca się, aby wykrywanie UZPG ograniczyć do grup największego ryzyka reaktywacji gruźlicy, które odniosą korzyść z leczenia profilaktycznego. W stanach immunosupresji możliwe są wyniki fałszywie ujemne.

Charakterystyka i zmienność adaptacyjna struktur biofilmu tworzonego przez Staphylococcus aureus

Gronkowiec złocisty, Staphylococcus aureus, jest jednym z najczęstszych czynników etiologicznych infekcji szpitalnych. Drobnoustrój ten występuje przede wszystkim w formie biofilmu, czyli społeczności komórek otoczonej zewnątrzkomórkową macierzą (matrix), pełniącą funkcję ochronną, strukturalną, regulatorową i odżywczą. W przypadku S. aureus macierz biofilmowa może być tworzona przez lipidy, białka, zewnątrzkomórkowe DNA oraz egzopolisacharydy. Dokładne poznanie składu, struktury i funkcji macierzy biofilmu gronkowca złocistego może przyczynić się do opracowania nowych metod zapobiegania i zwalczania infekcji wywoływanych przez ten drobnoustrój. Celem niniejszej pracy jest przegląd najnowszych doniesień dotyczących biofilmu S. aureus, ze szczególnym naciskiem na zależności pomiędzy występowaniem określonych typów macierzy zewnątrzkomórkowej a zmiennością adaptacyjną struktury biofilmu.

Enterobacteriaceae wytwiarzające karbapenemazy – schemat postępowania przeciwepidemicznego w szpitalach na Mazowszu

Rozprzestrzenianie się wieloopornych drobnoustrojów w placówkach leczniczych stanowi poważny problem epidemiologiczny, terapeutyczny i etyczny. Od kilku lat Gram-ujemne pałeczki wytwarzające karbapenemazy (CPE) są jednym z najpoważniejszych zagrożeń epidemicznych ochrony zdrowia. Czy procedury zapobiegające rozprzestrzenianiu się tych drobnoustrojów, tworzone i ograniczone do poziomu pojedynczego podmiotu leczniczego, są wystarczające? Czy wystarczy aktywny nadzór członków zespołu kontroli zakażeń, poprawa w zakresie higieny szpitalnej i higieny rąk w danej placówce, aby opanować rozprzestrzenianie się tych patogenów na skalę regionu czy kraju? Wprowadzona w latach 2016–2018 na Mazowszu skoordynowana, szeroko zakrojona interwencja zapobiegania rozprzestrzenianiu się szczepów CPE wykazała, że w sytuacjach dynamicznie postępującego zagrożenia pozytywne efekty może przynieść tylko współdziałanie szpitali z jednostkami nadzorującymi oraz grupą specjalistów zajmujących się kontrolą zakażeń szpitalnych, wytyczającą kierunki działania. Opracowanie przez grupę ekspertów szczegółowych wytycznych postępowania dla wszystkich szpitali województwa mazowieckiego spowodowało ujednolicenie procedur działania, pozwoliło na zebranie wiarygodnych danych epidemiologicznych, a także wpłynęło na poprawę komunikacji między personelem medycznym i pacjentami oraz organami nadzoru sanitarno-epidemiologicznego.

Skuteczność opatrunku UrgoClean® Ag Pad w eradykacji i sekwestracji in vitro drobnoustrojów będących czynnikiem etiologicznym zakażeń ran przewlekłych

W dobie narastającej oporności drobnoustrojów na antybiotyki skuteczne leczenie infekcji ran stanowi istotne wyzwanie dla pracowników systemów ochrony zdrowia. W celu otrzymania optymalnych warunków do epitelializacji i zamknięcia się rany, konieczne jest uzyskanie właściwego poziomu wilgotności oraz zatrzymanie rozwoju infekcji. Obecnie dostępne są opatrunki oparte na technologiach najnowszej generacji, zawierające zróżnicowane substancje przeciwdrobnoustrojowe, mające służyć wyżej wzmiankowanym celom. Jednym ze stosowanych rozwiązań są wysokochłonne opatrunki lipidokoloidowe zawierające srebro, oparte na matrycy TLC. W niniejszej pracy podjęto się oceny skuteczności in vitro tego typu opatrunku do pochłaniania sztucznego wysięku, oceny siły eradykacyjnej względem patogenów Staphylococcus aureus, Candida albicans i Pseudomonas aeruginosa oraz ich sekwestracji w obrębie matrycy TLC. Uzyskane wyniki wykazały korzystne cechy opatrunku, predysponujące go do wykorzystania w tych obszarach zastosowań, co może stanowić istotny przyczynek do przeprowadzenia badań klinicznych służących pełnemu zrozumieniu interakcji zachodzących między środowiskiem rany, patogenami a matrycą opatrunku.

Przestrzeganie procedur higieny rąk przez pracowników ośrodka diagnostyki medycznej wojskowego instytutu medycznego w Warszawie

Mycie i dezynfekcja rąk w codziennej praktyce personelu szpitalnego są najtańszym, a zarazem najskuteczniejszym sposobem ograniczania zakażeń szpitalnych. Celem badania była próba analizy zachowań w zakresie higieny rąk wybranej populacji personelu medycznego pracującego w Wojskowym Instytucie Medycznym w Warszawie. W 168-osobowej grupie pracowników Ośrodka Diagnostyki Medycznej w wieku 20–72 lata (średnio 45 lat) przeprowadzono anonimową ankietę. Uzyskane wyniki pozwalają stwierdzić, że podczas wykonywania czynności medycznych, pielęgniarskich i laboratoryjnych personel medyczny stosował procedury higienicznego mycia i dezynfekcji rąk, jednak nie w stopniu zadowalającym. Przestrzeganie zaleceń dla personelu medycznego w zakresie korzystania z fartuchów z krótkim rękawem oraz rezygnacji z noszenia na rękach zegarka i/lub biżuterii deklarowało 80% pracowników. Stwierdzono także, że jedynie 55,4% personelu medycznego posiadało wiedzę odnośnie minimalnego czasu potrzebnego do zabicia większości drobnoustrojów na dłoniach pracownika medycznego. Wydaje się, że podstawowe znaczenie w takim przypadku ma kształtowanie nawyków higienicznych i zapewnienie w środowisku szpitalnym łatwego dostępu do środków dezynfekujących.

Evereth Publishing