Zatrucia związkami fosforoorganicznymi stanowią drugą w kolejności przyczynę zatruć u dzieci, na pierwszym miejscu znajdują się zatrucia lekami. Związki fosforoorganiczne to grupa związków powstała w wyniku połączenia pomiędzy fosforem a grupą organiczną. Związki te bardzo łatwo wchłaniają się z dróg oddechowych, z przewodu pokarmowego, a także przez skórę i błony śluzowe. Są bardzo toksyczne, przez co powodują zatrucia ostre i podostre. Z uwagi na naturalny odruch u małych dzieci, jakim jest wkładanie przedmiotów do ust, oraz brak świadomości zagrożenia, do większości zatruć dochodzi za pośrednictwem przewodu pokarmowego. Objawy kliniczne pojawiają się w bardzo krótkim czasie po ekspozycji na substancję, więc rozpoznanie zatrucia u małego dziecka nie powinno być trudne. Zwrócenie uwagi na istotność problemu, szybka reakcja i odpowiednia edukacja stanowią klucz do ograniczenia szkodliwych skutków, które mogą powodować związki fosforoorganiczne w organizmie małego pacjenta.
Wstęp Nagłe zatrzymanie krążenia (NZK) to nagły stan chorobowy, w którym dochodzi do zatrzymania czynności mechanicznej serca, powodującego ustanie krążenia krwi. Właściwym postępowaniem po rozpoznaniu NZK jest jak najszybsze rozpoczęcie resuscytacji. Personel medyczny musi znać algorytmy postępowania zarówno podstawowych, jak i zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych. Celem pracy była ocena wiedzy z zakresu podstawowych zabiegów w resuscytacji krążeniowo-oddechowej wśród pielęgniarek/pielęgniarzy oddziałów klinicznych. Materiał i metody Jako narzędzie badawcze wykorzystano kwestionariusz ankiety. Ze względu na charakter badania zastosowano: analizę częstości, nieparametryczny test Chi2, nieparametryczny odpowiednik testu t-Studenta, czyli U Manna-Whitney’a oraz nieparametryczny odpowiednik analizy wariancji (ANOVA) – test H Krukalla-Wallisa. Wyniki W badaniach dowiedziono, że ankietowani posiadają wystarczającą wiedzę z zakresu algorytmów postępowania, zaś niewystarczającą na temat używania automatycznych defibrylatorów zewnętrznych. Stwierdzono istotną statystycznie zależność pomiędzy wiedzą a czasem, jaki upłynął od ukończenia kursu specjalistycznego z zakresu resuscytacji krążeniowo-oddechowej (test Kruskala-Wallisa: χ2=9,41; p=0,024).
Majaczenie w przebiegu sepsy (SAD) definiowane jest jako rozlane uszkodzenie mózgowia wywołane przez ogólnoustrojową odpowiedź zapalną pojawiającą się w wyniku infekcji, jednak bez oznak infekcji ośrodkowego układu nerwowego. Pojęcie to zastąpiło dotychczas stosowane określenie „encefalopatia septyczna” (SAE). Wystąpienie majaczenia stanu ciężkiego u krytycznie chorych pacjentów leczonych z powodu uogólnionej infekcji związane jest z wydłużeniem czasu wentylacji mechanicznej, czasu hospitalizacji oraz długotrwałą niepełnosprawnością funkcjonalną i upośledzeniem funkcji poznawczych. Liczne dane kliniczne i badania z zakresu nauk podstawowych wskazują, że zapalenie tkanki nerwowej, nieprawidłowa perfuzja mózgowa oraz zaburzenia równowagi neuroprzekaźników są głównymi mechanizmami leżącymi u podstaw rozwoju SAD. Nie istnieją testy diagnostyczne, badania elektrofizjologiczne czy obrazowe lub terapie specyficzne dla majaczenia w przebiegu sepsy, jednak zespół ten zwykle ustępuje po skutecznym leczeniu sepsy. Po ustabilizowaniu stanu pacjenta, zapewnieniu wsparcia układu oddechowego, krążenia i innych narządów oraz wdrożeniu skutecznego leczenia infekcji, pacjenci z ciężką sepsą lub wstrząsem septycznym powinni być poddani rehabilitacji ruchowej i poznawczej tak szybko, jak to możliwe, ponieważ wczesne uruchomienie może skrócić czas trwania delirium. Po ustaleniu wiarygodnych i spójnych definicji SAD niezbędne jest przeprowadzenie dalszych badań, tłumaczących patofizjologię tego stanu, oraz opracowanie dedykowanych metod leczenia.
Wstęp Nagłe zatrzymanie krążenia (NZK) to nagły stan chorobowy, w którym dochodzi do zatrzymania czynności mechanicznej serca, powodującego ustanie krążenia krwi. Właściwym postępowaniem po rozpoznaniu NZK jest jak najszybsze rozpoczęcie resuscytacji. Personel medyczny musi znać algorytmy postępowania zarówno podstawowych, jak i zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych. Celem pracy była ocena wiedzy z zakresu podstawowych zabiegów w resuscytacji krążeniowo-oddechowej wśród pielęgniarek/pielęgniarzy oddziałów klinicznych. Materiał i metody Jako narzędzie badawcze wykorzystano kwestionariusz ankiety. Ze względu na charakter badania zastosowano: analizę częstości, nieparametryczny test Chi2, nieparametryczny odpowiednik testu t-Studenta, czyli U Manna-Whitney’a oraz nieparametryczny odpowiednik analizy wariancji (ANOVA) – test H Krukalla-Wallisa. Wyniki W badaniach dowiedziono, że ankietowani posiadają wystarczającą wiedzę z zakresu algorytmów postępowania, zaś niewystarczającą na temat używania automatycznych defibrylatorów zewnętrznych. Stwierdzono istotną statystycznie zależność pomiędzy wiedzą a czasem, jaki upłynął od ukończenia kursu specjalistycznego z zakresu resuscytacji krążeniowo-oddechowej (test Kruskala-Wallisa: χ2=9,41; p=0,024).