Zapewnienie dostępu naczyniowego daje szerokie możliwości terapeutyczne, jednak wiąże się z ryzykiem rozwoju infekcji. Z tego względu istotna jest profilaktyka i stosowanie systemów zamkniętych. Poważne zagrożenie niesie za sobą zjawisko okluzji, dlatego standardem hospitalizacji staje się stosowanie bezigłowych zaworów dostępu naczyniowego, które – przy jednoczesnym przestrzeganiu procedur pielęgnacyjnych – dają najwyższą efektywność pod względem bezpieczeństwa. W celu ograniczania transferu bakterii do minimum ważne jest używanie zaworów o neutralnym ciśnieniu, działających w technologii podzielnej membrany i wewnętrznej, tępej kaniuli. Równoległe stosowanie gotowych strzykawek z solą fizjologiczną pozwala na kompleksową opiekę i zachowanie najwyższej skuteczności w walce z zakażeniami.
Według ekspertów światowych od 60 do 100% ran niegojących się stanowią rany zakażone. Sama obecność drobnoustrojów nie zaburza gojenia ran. Najczęstszymi patogenami kolonizującymi rany są: Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus oraz bakterie z grupy Enterococcus. Biofilm bakteryjny obecny w ranie, który stanowi silnie zorganizowaną strukturę drobnoustrojów, przyczynia się do: zahamowania procesu gojenia, podwyższenia poziomu pH, hipoksji tkanek, uszkodzenia białek i rozpadu tkanek przez podwyższenie poziomu proteaz oraz wolnych rodników. Prawidłowy dobór postępowania zapewnia skuteczną eradykację biofilmu z rany. W przypadku nieprawidłowego usunięcia biofilmu z rany niegojącej się, uzupełnia on swoje struktury w ciągu 24 godzin, a po doszczętnym opracowaniu chirurgicznym odnawia się w ciągu trzech dni.
Według ekspertów światowych od 60 do 100% ran niegojących się stanowią rany zakażone. Sama obecność drobnoustrojów nie zaburza gojenia ran. Najczęstszymi patogenami kolonizującymi rany są: Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus oraz bakterie z grupy Enterococcus. Biofilm bakteryjny obecny w ranie, który stanowi silnie zorganizowaną strukturę drobnoustrojów, przyczynia się do: zahamowania procesu gojenia, podwyższenia poziomu pH, hipoksji tkanek, uszkodzenia białek i rozpadu tkanek przez podwyższenie poziomu proteaz oraz wolnych rodników. Prawidłowy dobór postępowania zapewnia skuteczną eradykację biofilmu z rany. W przypadku nieprawidłowego usunięcia biofilmu z rany niegojącej się, uzupełnia on swoje struktury w ciągu 24 godzin, a po doszczętnym opracowaniu chirurgicznym odnawia się w ciągu trzech dni.
Ból – pomimo iż dotyczy wielu pacjentów leczonych w oddziale intensywnej terapii (OIT) – bardzo często jest leczony nieprawidłowo. Nieadekwatna kontrola dolegliwości bólowych może mieć negatywny wpływ na przebieg leczenia. Źródłem bólu może być choroba podstawowa, uraz (w tym planowy zabieg chirurgiczny), unieruchomienie, procedury medyczne, pielęgnacyjne itd. Ból, traktowany jako jeden z parametrów życiowych, powinien być odpowiednio monitorowany. Do oceny natężenia bólu pacjentów OIT często nie można wykorzystać metod klasycznych, dlatego stosuje się skale behawioralne CPOT lub BPS. Multimodalne podejście jest najskuteczniejsze dla prawidłowego leczenia bólu chorych w intensywnej terapii..
Obecność rodzin pacjentów leczonych w oddziale intensywnej terapii (OIT) podczas zabiegów terapeutycznych i pielęgnacyjnych jest często źródłem stresu – zarówno dla bliskich, jak i dla personelu oddziału. Przez wiele lat stosowano praktyki opierające się na minimalizowaniu czasu obecności bliskich pacjenta podczas hospitalizacji. Nowoczesne podejście do pielęgnowania, oparte na holistycznym postępowaniu, obejmuje zarówno chorego, jak i jego bliskich. Celem staje się połączenie dwóch światów – medycyny i środowiska pacjenta – w jedną całość, aby zminimalizować stres będący udziałem rodziny podczas pobytu osoby bliskiej w oddziale intensywnej terapii. Grupa Robocza ds. Praktyki PTPAiIO rozpoczęła projekt badawczy „Zwyczaje, postawy i doświadczenia pielęgniarek anestezjologicznych i intensywnej terapii na temat obecności rodzin pacjentów w OIT”. W ramach projektu opracowano ankietę, której zadaniem było rozpoznanie samego zjawiska, a celem analiza postaw i doświadczeń personelu medycznego odnośnie obecności bliskich pacjenta w OIT oraz próba wskazania sposobów zapobiegania syndromowi zaburzeń po intensywnej terapii u rodzin pacjentów, tj. PICS-F.
