Zastosowanie autogenicznych przeszczepów skórnych w pełnym ubytku. Opis przypadku

Autogeniczne przeszczepy skóry są znaną i skuteczną metodą leczenia oparzeń. Znajdują także zastosowanie w leczeniu ran o innej etiologii, podobnie jak w zaprezentowanym w pracy przypadku ubytku powłok brzusznych, który powstał na skutek martwicy skóry w następstwie olbrzymiej, wielokomorowej przepukliny brzusznej. Pacjentka została przyjęta do Oddziału Chirurgii Ogólnej z rozpoznaniem uwięźniętej przepukliny brzusznej, powstałej w wyniku zabiegów operacyjnych z powodu licznych przepuklin brzusznych. W trakcie hospitalizacji kobieta była operowana dziewięciokrotnie. Po drugiej laparotomii doszło do martwicy powłok brzusznych na obszarze 45×24 cm, którą wycięto. U pacjentki stopniowo rozwijał się stan septyczny. Zadecydowano o dalszym leczeniu chorej przy pomocy systemu podciśnieniowego Open Abdominal V.A.C.® Dressing. Kolejne operacje polegały na wymianach systemu do terapii podciśnieniowej. Podczas ostatniego zabiegu, kiedy miejsce biorcze było wystarczająco przygotowane, dokonano autogenicznego przeszczepu skóry pośredniej grubości z uda w celu ostatecznego zamknięcia ubytku powłok brzusznych. Uzyskano wgojenie przeszczepu, a stan septyczny stopniowo ustępował. Można stwierdzić, iż autogeniczne przeszczepy skóry są skuteczną metodą zaopatrywania skomplikowanych ran.

Wyrośle kostne podpaznokciowe – trudności diagnostyczne. Opis przypadku klinicznego

Aparat (narząd) paznokciowy (AP) jest wyspecjalizowaną strukturą, która pełni szereg funkcji. Zmiany w jego obrębie rozpoznawane są z wielomiesięcznym opóźnieniem (ze względu na warunki anatomiczne), a często wręcz bagatelizowane przez samych pacjentów. Schorzenia AP mogą być elementem składowym częstych dermatoz lub stanowić osobne jednostki chorobowe. W artykule przedstawiono opis przypadku pacjentki, u której – pomimo obserwacji dermatologicznej – ostateczne rozpoznanie udało postawić się dopiero po 10 latach. Wyrośle kostne podpaznokciowe (WKP) to rzadkie guzy o kostno-chrzęstnym utkaniu histologicznym, lokalizujące się typowo na dystalnym paliczku palucha stopy (możliwa inna lokalizacja guza: kość ramienna, kość promieniowa). Patogeneza zmiany pozostaje wciąż niewyjaśniona, jednakże urazy, w szczególności przewlekłe drażnienie kości paliczka, oraz wrodzone nieprawidłowości są czynnikami mogącymi indukować powstanie WKP. Nawroty po operacjach usunięcia zmiany pierwotnej zdarzają się rzadko, zazwyczaj po kilku miesiącach od zabiegu. Diagnostyka różnicowa WKP jest szeroka i każdorazowo należy w niej uwzględnić zarówno zmiany łagodne, jak i złośliwe, (m.in.: włókniak podpaznokciowy, rak kolczystokomórkowy, zmiana Nora). Ze względu na szerokie spektrum zmian rozwijających się w obrębie łożyska paznokcia, kluczowym elementem diagnostycznym (poza dokładnie zebranym wywiadem) jest badanie radiologiczne, a analiza histopatologiczna usuniętego materiału umożliwia potwierdzenie rozpoznania. W leczeniu doszczętne chirurgiczne usunięcie zmiany uznaje się za najefektywniesze postępowanie.

Postępowanie przeciwbakteryjne (antyseptyka) u pacjentów oparzonych

Zakażenia ran oparzeniowych są najczęstszą przyczyną zgonów u pacjentów oparzonych. Czynniki etiologiczne infekcji są zróżnicowane, podobnie jak zmieniające się w czasie środowisko mikrobiologiczne rany oparzeniowej. Stosowane klinicznie antybiotyki wykazują zmniejszającą się skuteczność względem drobnoustrojów wywołujących zakażenia. Obecnie trwają poszukiwania nowych sposobów zwalczania infekcji toczącej się w obrębie rany oparzeniowej. Jednym z rozwiązań jest stosowanie miejscowo działających antyseptyków – leków używanych aktualnie między innymi do odkażania miejsc operowanych i oczyszczania ran. W pracy porównano skuteczność przeciwdrobnoustrojową antyseptyków najczęściej wykorzystywanych w leczeniu ran oparzeniowych, potencjalnych ograniczeń ich użycia oraz działań niepożądanych.

Metody obrazowania perfuzji płatów w autologicznych rekonstrukcjach piersi

Rak piersi jest jednym z najczęstszych nowotworów złośliwych występujących u kobiet. Jedną z metod leczenia jest amputacja piersi z następczą rekonstrukcją odroczoną albo najlepiej jednoczasową. Coraz popularniejsze stają się autologiczne metody rekonstrukcji, obarczone są jednak ryzykiem powikłań w postaci miejscowej lub całkowitej martwicy płata. Aby temu zapobiec, stosuje się przedoperacyjne, śródoperacyjne oraz pooperacyjne metody obrazowania ukrwienia płatów. Należą do nich: angiografia fluorescencyjna zielenią indocyjaninową, dynamiczna termografia w podczerwieni, USG doppler, angio-TK, angio-MR, spektrofotometria oraz laserowa spektrofotometria Doppler. Celem niniejszej pracy było porównanie aktualnie dostępnych metod obrazowania na podstawie przeglądu piśmiennictwa. Wykorzystanie metod obrazowania zwiększa skuteczność zabiegów, zmniejszając jednocześnie ilość powikłań, skraca okres hospitalizacji i obniża koszty pobytu. Przedoperacyjnie najlepiej używać angio-TK, którego czułość i swoistość sięgają 100%. Śródoperacyjnie najbardziej obiecującymi metodami są ICGA i DIRT, jednak dowody nie są wystarczająco silne, w związku z czym wymagane są dalsze badania nad czułością, swoistością i skutecznością w zapobieganiu powikłań chirurgicznych.

Technologia CAD/CAM w chirurgii plastycznej – doświadczenia własne i perspektywy

Według ekspertów światowych od 60 do 100% ran niegojących się stanowią rany zakażone. Sama obecność drobnoustrojów nie zaburza gojenia ran. Najczęstszymi patogenami kolonizującymi rany są: Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus oraz bakterie z grupy Enterococcus. Biofilm bakteryjny obecny w ranie, który stanowi silnie zorganizowaną strukturę drobnoustrojów, przyczynia się do: zahamowania procesu gojenia, podwyższenia poziomu pH, hipoksji tkanek, uszkodzenia białek i rozpadu tkanek przez podwyższenie poziomu proteaz oraz wolnych rodników. Prawidłowy dobór postępowania zapewnia skuteczną eradykację biofilmu z rany. W przypadku nieprawidłowego usunięcia biofilmu z rany niegojącej się, uzupełnia on swoje struktury w ciągu 24 godzin, a po doszczętnym opracowaniu chirurgicznym odnawia się w ciągu trzech dni.

Evereth Publishing