XI Ogólnopolskie Sympozjum z cyklu: Biofilm tworzony przez drobnoustroje w patogenezie zakażeń
Zakażenie wirusem cytomegalii w praktyce klinicznej – diagnostyka, objawy i leczenie w świetle aktualnej wiedzy
Zakażenie wirusem cytomegalii (CMV) występuje powszechnie i zazwyczaj ma charakter bezobjawowy lub skąpoobjawowy, samoograniczający się. Jednakże u osób z zaburzeniami odporności lub w przypadku zakażenia wrodzonego infekcja CMV ma w większości poważny przebieg i może stanowić realne zagrożenie dla zdrowia oraz życia pacjenta. W artykule przedstawiono diagnostykę, przebieg i leczenie zakażenia CMV oraz metody prewencji u chorych z grup ryzyka.
Profilaktyka zakażeń odcewnikowych u pacjentów hemodializowanych – przegląd substancji stosowanych do zamykania cewników permanentnych
Zabezpieczenie cewników naczyniowych do hemodializy przed kolonizacją drobnoustrojami i rozwojem zakażeń uogólnionych wymaga podania do światła cewnika substancji o właściwościach antykoagulacyjnych oraz przeciwdrobnoustrojowych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu stosowanych w tym celu roztworów związków.
Inwazyjna choroba meningokokowa wywołana przez meningokoki W i C – zachorowania u niemowlęcia i nastolatka
W Polsce zdecydowaną większość zakażeń o etiologii Neisseria meningitidis wywołują meningokoki grupy B, a następnie meningokoki C. Jednak od 2014 roku obserwuje się również wzrost zachorowań wywołanych przez meningokoki W. Inwazyjna choroba meningokokowa powodowana przez tę serogrupę charakteryzuje się cięższym przebiegiem, gorszym rokowaniem, występowaniem nietypowych objawów oraz wyższą śmiertelnością. W pracy przedstawiono dwa przypadki inwazyjnej choroby menigokokowej – u niemowlęcia i u nastolatka. Omówiono również epidemiologię meningokoków W w Polsce i Europie oraz zaprezentowano zalecane szczepienia.
Poziom wiedzy personelu pielęgniarskiego na temat procedury higieny rąk
Wstęp W celu poprawy sytuacji w obszarze zakażeń szpitalnych należy upowszechniać zasady higieny rąk i skierować wszystkie wysiłki na zmniejszenie przepaści między zaleceniami a ich właściwym stosowaniem. Najlepszym działaniem na rzecz poprawy sytuacji w zakresie higieny rąk jest rozpoczęcie kampanii w każdej placówce medycznej od oceny poziomu wiedzy, aby ustalić deficytowe obszary i podjąć odpowiednie działania. Cel Celem niniejszej pracy była ocena poziomu wiedzy personelu pielęgniarskiego na temat procedury higieny rąk w warunkach szpitalnych. Materiał i metody Badania przeprowadzono wśród 101 pielęgniarek i pielęgniarzy na terenie powiatu raciborskiego, w okresie od stycznia do marca 2019 roku. Zastosowaną metodą badawczą był sondaż diagnostyczny, technika ankietowania, a narzędziem badawczym – autorski kwestionariusz ankiety do oceny poziomu wiedzy
z metryczką. Wyniki Wśród badanych przeważały: kobiety (87,13%), osoby w wieku 36–45 lat (39,6%), ze stażem pracy 6–10 lat oraz 11–15 lat (po 21,2%), pracujące w oddziałach zabiegowych (53,5%), z wykształceniem licencjackim (66,3%), mieszkające w mieście (70,3%), oceniające swój stan zdrowia jako dobry (63%). W badaniach wykazano, że wysoki poziom wiedzy prezentowało 24,7% badanych, niski – 33,7%, a średni – 41,6% respondentów. Wnioski Poziom wiedzy pielęgniarek na temat higieny rąk określono jako przeciętny. Wykształcenie badanych i ich staż pracy miały wpływ na poziom wiedzy odnośnie higieny rąk. Personel pielęgniarski wykazał się znajomością zasad WHO w zakresie dezynfekcji rąk.
Ocena skażenia mikrobiologicznego powierzchni sprzętu do ćwiczeń w siłowniach
Powierzchnie sprzętów do ćwiczeń mają częsty kontakt ze skórą i wydzielinami osób ćwiczących, w związku z czym stanowią potencjalny wektor przenoszenia drobnoustrojów. W celu ograniczenia transmisji zalecana jest dezynfekcja sprzętu, wykonywana przez użytkownika po każdym zakończonym ćwiczeniu. Podczas prowadzenia badań pobrano 100 wymazów z losowo wybranych powierzchni sprzętów do ćwiczeń w czterech wrocławskich siłowniach i klubach fitness. Niektóre powierzchnie badano przed i po dezynfekcji preparatem dostępnym na terenie siłowni. Badanie mikrobiologiczne pobranego materiału wykonywano z zastosowaniem standardowych metod. Dezynfekcję powierzchni sprzętu do ćwiczeń oceniano z użyciem autorskiej karty obserwacji. Na każdej badanej powierzchni stwierdzono obecność od 1 do 6 gatunków drobnoustrojów. Do najczęściej izolowanych należały: koagulazo-ujemne gronkowce, gronkowce złociste i laseczki Bacillus spp. Bakterie chorobotwórcze, w tym Staphylococcus aureus, były obecne w blisko połowie (45%) badanych próbek. Obserwacje 112 użytkowników siłowni wykazały, że środka dezynfekcyjnego użyło ogółem tylko 14,3% ćwiczących. Tylko jedna z obserwowanych osób przeprowadziła dezynfekcję w pełni zgodną z zaleceniami producenta preparatu dezynfekcyjnego. W celu poprawy sytuacji niezbędna jest edukacja użytkowników w zakresie zasad postępowania ograniczających rozprzestrzenianie się mikroorganizmów.
Aktywność worykonazolu i amfoterycyny B wobec klinicznych izolatów Aspergillus wyizolowanych z próbek BALF pobranych od pacjentów hospitalizowanych na oddziale intensywnej terapii
U pacjentów hospitalizowanych na oddziałach intensywnej terapii występuje duże ryzyko rozwoju inwazyjnych zakażeń grzybiczych (IZG). W tej grupie dominują zakażenia wywołane przez drożdżaki z rodzaju Candida, jednak u osób z immunosupresją i innymi czynnikami ryzyka IZG stosunkowo często czynnikami etiologicznymi zakażeń dolnych dróg oddechowych są grzyby pleśniowe z rodzaju Aspergillus, szczególnie Aspergillus fumigatus. Rozpoznanie inwazyjnej aspergilozy płuc polega na wykazaniu obecności grzybni w preparatach biopsyjnych tkanki płuc lub wyizolowaniu grzyba w posiewie materiału pobranego z dolnych dróg oddechowych, przy współistniejących objawach klinicznych. Badania obrazowe (radiologiczne, tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny), a także testy serologiczne (wykrywanie antygenów grzybów) mają wartość pomocniczą i muszą być interpretowane w połączeniu z obrazem klinicznym i wynikami badań dodatkowych. Nadal złotym standardem w laboratoryjnej diagnostyce inwazyjnej aspergilozy płuc jest posiew płynu z popłuczyn oskrzelowo-pęcherzykowych. Według wytycznych ECIL-6, IDSA oraz ESCMID/ECMM/ERS, a także zaleceń grup eksperckich, w leczeniu inwazyjnej aspergilozy najwyższe rekomendacje dotyczą stosowania worykonazolu. Wyniki badania in vitro lekowrażliwości izolatów z rodzaju Aspergillus potwierdzają, że lek ten stanowi skuteczną opcję terapeutyczną w leczeniu inwazyjnych zakażeń grzybiczych o tej etiologii.
Najpopularniejsze
Rekordowa liczba uczestników na organizowanej przez Evereth konferencji PAIO 2019
I Forum Zakażeń z patronatem honorowym NFZ!
II Forum Leczenia Ran – druga edycja popularnej konferencji już w 2018 roku
300 pielęgniarek na konferencji “Postępowanie z raną przewlekłą” we Wrocławiu
Coloplast Srebrnym Sponsorem II FLR