W Polsce osoby ze stomią – dzięki prawidłowej opiece i dostępności do nowoczesnego sprzętu stomijnego żyją w komfortowych warunkach. Miejscowe powikłania stomii występują stosunkowo często, lecz szybkie i prawidłowe postępowanie prowadzi do ich ustąpienia. Istotna jest stała edukacja pacjentów ze stomią, która powinna rozpocząć się od momentu przygotowania do operacji i być kontynuowana przez cały okres życia ze stomią. Choroby skóry wokół stomii (rany powstałe w następstwie urazu mechanicznego, kontaktowe zapalenie skóry, zakażenia skóry, zmiany alergiczne), mimo mniejszego ciężaru gatunkowego, mają negatywny wpływ na jakość życia i utrudniają znacznie możliwość samoopieki. Stosowane obecnie standardy przygotowania do operacji i prawidłowa technika operacyjna znacznie poprawiły jakość wykonywanych stomii, a co za tym idzie – zmniejszyły ilość miejscowych powikłań. Pomimo tego nieodzowna jest możliwość stałego kontaktu z zespołem terapeutycznym i kontroli stomii w poradniach stomijnych. Daje to – prócz ciągłej edukacji – możliwość zastosowania nowoczesnego sprzętu stomijnego oraz specjalistycznych opatrunków dostosowanych do rodzaju rany.
Celem pracy była ocena wpływu ciśnienia i długości trwania pojedynczego zabiegu pneumatycznego drenażu limfatycznego na redukcję obustronnego obrzęku chłonnego kończyn dolnych u chorych z przewlekłą niewydolnością żylną. Grupa A składała się z 10 chorych (8 kobiet, 2 mężczyzn), u których wykonano pojedynczy zabieg pneumatycznego drenażu limfatycznego, trwający 25 minut i o ciśnieniu zewnętrznym 40 mmHg. Grupa B liczyła 10 pacjentów (8 kobiet, 2 mężczyzn), u których wykonano pojedynczy zabieg pneumatycznego drenażu limfatycznego, trwający 45 minut i o ciśnieniu zewnętrznym 80 mmHg. Po zakończeniu badań w grupie A nie stwierdzono istotnych zmian objętości kończyn dolnych we wszystkich pomiarach w stosunku do stanu początkowego. U pacjentów z grupy B zaobserwowano natomiast znaczną redukcję obrzęku i efekt ten utrzymywał się do trzech godzin po zabiegu. Można stwierdzić, że dłuższy czas trwania zabiegu pneumatycznego drenażu limfatycznego (45 minut) oraz wyższa wartość ciśnienia zewnętrznego (80 mmHg) znacznie zmniejszają obrzęk chłonny u chorych z przewlekłą niewydolnością żylną. Natomiast zabieg pneumatycznego drenażu limfatycznego trwający do 25 minut i o ciśnieniu do 40 mmHg nie wpływa znacząco na redukcję obrzęku.
W pracy przedstawiono przypadek zgorzeli Fourniera u 69-letniego mężczyzny, który został przyjęty do szpitala po tępym urazie moszny i prącia, prowadzącym do rozległych ubytków skóry tych narządów. Ubytki skóry moszny pokryto dermatomowym wolnym siatkowanym przeszczepem, a ubytki na prąciu – wolnym litym przeszczepem pośredniej grubości. Uzyskano dobry wynik kosmetyczny.
W leczeniu odleżyn coraz większe znaczenie zyskują stymulacje elektryczne. Są one szczególnie zalecane w leczeniu przewlekłych ubytków, które nie goją się pomimo stosowania leczenia standardowego. Dokładne poznanie wpływu różnych rodzajów prądów elektrycznych na procesy gojenia tkanek jest niezbędnym warunkiem skutecznej elektroterapii odleżyn i innych ubytków tkanek miękkich. Celem badań wstępnych było poznanie wpływu elektrostymulacji wysokonapięciowej (EWN) z zastosowaniem prądu pulsującego na proces gojenia odleżyn.
Oparzenie elektryczne jest specyficznym typem urazu, w efekcie którego – w wyniku przejścia prądu elektrycznego – mogą zajść nieprzewidywalne zmiany w obrębie wielu narządów. Trzy różne typy urazów, które są wynikiem działania prądu to: oparzenie kontaktowe, oparzenie łukiem elektrycznym oraz oparzenie termiczne w wyniku zapalenia odzieży. Stopień zniszczenia tkanek na skutek działania prądu elektrycznego zależy między innymi od napięcia prądu i oporności tkanek. Oparzenia możemy podzielić na nisko- i wysokonapięciowe: niskonapięciowe przypominają oparzenia termiczne, wysokonapięciowe powodują rozległe zniszczenia tkanek. Postępowanie chirurgiczne w przypadku obrażeń elektrycznych zależy od głębokości oparzenia, lokalizacji ran oparzeniowych oraz od stanu ogólnego pacjenta. W pracy przedstawiono analizę epidemiologiczną, lokalizacji ran oraz rezultatów leczenia
