Nowe drogi w leczeniu ran przewlekłych – jednoczesne zastosowanie terapii podciśnieniowej i ozonoterapii z wykorzystaniem uniwersalnego portu – opis przypadku
Ze względu na wzrost zachorowań na cukrzycę na całym świecie, rośnie również częstość występowania artropatii Charcota. Terapia tego schorzenia w większości przypadków rozpoczyna się, kiedy zmiana jest co najmniej w początkowej fazie rozwoju, charakteryzującej się: mikrozłamaniami, fragmentacją kości oraz podwichnięciami, osteoporozą, osteolizą itp. Zmiany te wykrywane są za pomocą badania obrazowego (RTG/MRI) i na tym etapie podejmowane są działania ukierunkowane na ich leczenie, zwykle za pomocą gipsowania lub innego zaopatrzenia ortopedycznego (stabilizujące obuwie ortopedyczne, stabilizatory). Często jednak konieczne jest postępowanie operacyjne. W profilaktyce neuroosteoartropatii Charcota najistotniejsze znaczenie ma prewencyjna diagnostyka przesiewowa u pacjentów z grupy ryzyka, która będzie sprzyjać ocenie wad stóp, zaburzeń osiowości kończyn dolnych oraz determinant chodu. Istotną kwestią jest ocena dystrybucji nacisku podczas chodu, z uwzględnieniem czasu kontaktu oraz płaszczyzny przyłożenia. Istotne jest również wykrywanie wadliwej migracji nacisków. Prowadzone badania sprzyjają wczesnemu wykrywaniu zmian w morfologii stopy przez wszystkich członków zespołu interdyscyplinarnego, dlatego też nie mogą być wysokospecjalistyczne oraz muszą być ekonomiczne. Kolejno podejmowane działania powinny być ukierunkowane na prewencję zapobiegającą zniekształcaniu stóp, a w konsekwencji degradacji tkanek. W niniejszym opracowaniu zaprezentowano diagnostyczną procedurę przesiewową oraz wskazano istotne parametry stopy oraz chodu. Wskazano również rozwiązania ortopedyczne mające zastosowanie w profilaktyce powstawania zmian sprzyjających degradacji tkanek, projektowane na podstawie badań podczas stania oraz podczas chodu.
Błona owodniowa jest najczęściej wykorzystywanym klinicznym przeszczepem przyczyniającym się do leczenia ran. Ludzka błona owodniowa może być przygotowana jako przeszczep biowitalny (żywy) i przeszczep biostatyczny, poddawany sterylizacji (np. radiacyjnej). Takie przeszczepy owodniowe posiadają właściwości chłonne i mogą zostać wykorzystane jako nośniki np. antyseptyków w leczeniu zakażonych ran. Materiał i metody Materiał badany stanowiły tkanki popłodu ludzkie pozyskane podczas porodu siłami natury, z którego przygotowano błonę owodniową sterylną i błonę owodniową przyżyciową. Z wykorzystaniem Biopsy Punch o średnicy 8 mm wycięto w obu wariantach owodni krążki do nasączenia antyseptykami. Wykorzystano: Prontosan®, Braunol®, Borasol®, Microdacyn®, Octenilin®, SutriSept®. Kontrolę stanowiła owodnia nasączona roztworem 0,9% NaCl. Wyniki W pracy porównano strefę zahamowania wzrostu poszczególnych szczepów izolowanych i wyhodowanych z materiału klinicznego dla ludzkiej owodni przyżyciowej i ludzkiej owodni mrożonej, sterylizowanej radiacyjnie, nasączonej antyseptykami. Wnioski Prezentowane badania wskazują na możliwość wykorzystania owodni jako nośnika antyseptyków w leczeniu zakażonych ran przewlekłych, w tym ran oparzeniowych. Znacznie lepsze właściwości chłonięcia wykazywała owodnia sterylizowana radiacyjnie niż owodnia przyżyciowa. Wyniki badania dowodzą także dużej przydatności SutriSeptu® i Braunolu ® w hamowaniu wzrostu najczęściej izolowanych z ran oparzeniowych drobnoustrojów (Staphylococcus aureus MSSA, Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter baumannii).