Wpływ żelaza na proces gojenia ran

Z uwagi na narastający problem trudno gojących się ran, wiele badań poświęca się czynnikom wpływającym na ten proces. Na szczególną uwagę zasługują jony żelaza. Ich zwiększone stężenie, powszechnie występujące w trudno gojących się ranach, wpływa negatywnie na proces gojenia. Jest to związane z generowaniem zbyt dużych ilości reaktywnych form tlenu oraz z zaburzeniami pewnych szlaków metabolicznych. Nie bez znaczenia jest też podłoże genetyczne – istnieje co najmniej kilka genów, których polimorfizmy sprawiają, że człowiek jest podatny na zaburzenia gojenia. W oparciu o najnowsze badania opracowano nowe terapie trudno gojących się ran, wykorzystujące chelatory żelaza.

Zintegrowane-interdyscyplinarne leczenie krytycznego niedokrwienia kończyny dolnej i owrzodzenia tętniczego – opis przypadku

Miażdżyca tętnic kończyn dolnych w zaawansowanej postaci może być przyczyną powstawania owrzodzeń niedokrwiennych. Krytyczne niedokrwienie kończyny dolnej i występujące w tle owrzodzenie wymagają podejmowania działań zespołowych. W pracy przedstawiono opis przypadku 56-letniego mężczyzny z krytycznym niedokrwieniem kończyny dolnej i owrzodzeniem. Omówiono cele opieki lekarskiej i pielęgniarskiej, podjęte działania przyczynowe oraz postępowanie miejscowe, które miało przygotować łożysko rany do położenia przeszczepu skórnego. Podjęte działania przyczyniły się do poprawy perfuzji krwi, oczyszczenia łożyska rany i stworzenia możliwości uzyskania ciągłości skóry.

Terapia neuroprotekcyjna u chorych z neuropatią cukrzycową. Przegląd nowych możliwości farmakoterapii

Neuropatia cukrzycowa jest jednym z najczęstszych powikłań cukrzycy i jednocześnie najczęstszą przyczyną rozwoju zespołu stopy cukrzycowej (ZSC). Występuje nawet u 90% chorych na cukrzycę, w zależności od czasu trwania i typu choroby. Neuropatia czuciowo-ruchowa i autonomiczna negatywnie wpływają na jakość życia, prowadząc do objawów bólowych, utraty czucia, osłabienia siły mięśniowej i powstawania owrzodzeń. Skutkuje to zwiększonym ryzykiem zakażeń i amputacji, a w następstwie – postępującym inwalidztwem chorego. Dlatego tak ważne jest znalezienie skutecznej terapii, która działałaby protekcyjnie w stosunku do efektów związanych z przewlekłą hiperglikemią. Dotychczas leczenie neuropatii cukrzycowej opierało się głównie na leczeniu objawowym, kontroli glikemii i redukcji czynników ryzyka. Nadal nie udało się opracować satysfakcjonującej terapii przyczynowej. W pracy zaprezentowano przegląd najbardziej obiecujących wyników badań nad lekami neuroprotekcyjnymi, w oparciu o patogenezę neuropatii cukrzycowej.

Możliwości zastosowania ksenogenicznych substytutów skóry w leczeniu oparzeń – przegląd piśmiennictwa

W ciągu ostatnich dwudziestu lat nastąpił znaczny postęp w leczeniu oparzeń. Dzięki wprowadzeniu jasnych zasad resuscytacji płynowej oraz wycinaniu tkanek martwiczych poprawiła się przeżywalność pacjentów z rozległymi urazami, a powszechne stosowanie opatrunków srebrowych oraz dążenie do szybkiego zamknięcia ran polepszyło estetyczne wyniki leczenia. Stało się jasne, że w oparzeniach pełnej grubości skóry do zagojenia rany konieczne jest wykonanie nekrektomii, a w przypadku ciężkich oparzeń rokowanie pacjenta zależy od agresywności leczenia chirurgicznego. Stosowanie przeszczepów skóry pośredniej grubości jest obecnie uważane za złoty standard w zamykaniu ran oparzeniowych, a jej siatkowanie umożliwia pokrycie znacznych powierzchni po wyciętej martwicy.

Kinesiotaping w terapii obrzęków

Obrzęki stanowią istotny czynnik, oddziałujący na przebieg terapii oraz znacząco obniżający jakość życia pacjentów. Poszukiwanie efektywnych sposobów niwelowania obrzęków wydaje się jedną z ważniejszych kwestii leczenia chorych i opieki nad nimi, w tym także po zabiegach chirurgicznych. Celem pracy było przedstawienie opisu przypadku wykorzystania kinesiotapingu u pacjenta po udarze z obrzękiem kończyny górnej.

Evereth Publishing