Terapia podciśnieniowa (ang. Negative Pressure Wound Therapy – NPWT) stanowi nowoczesną strategię leczenia trudno gojących się ran, do których należy również zespół stopy cukrzycowej (ZSC). System NPWT wychodzi naprzeciw potrzebie szczególnego postępowania w przypadku ran o podłożu zespołu stopy cukrzycowej, który często sprawia klinicystom w procesie terapeutycznym wiele problemów. W pracy omówiono kryteria bezpiecznego stosowania terapii podciśnieniowej z uwzględnieniem przeciwwskazań i ewentualnych powikłań na skutek prowadzonej terapii.
W chorobach tkanki łącznej, w tym w zespole Ehlersa-Danlosa (ang. Ehlers-Danlos syndrome – EDS), dochodzi do zaburzeń struktury kolagenu, co powoduje objawy kliniczne ze strony skóry, układu kostnego, mięśniowego, naczyniowego, przewodu pokarmowego oraz problemy położnicze. Szczególnie w podtypie klasycznym i naczyniowym EDS istnieje duże ryzyko powstawania ran oraz ich przedłużającego gojenia się m.in. z powodu osłabienia ścian naczyń krwionośnych (pękanie naczyń, tętniakowatość i żylakowatość, pozabiegowe krwawienia) oraz cienkiej, wrażliwej na skaleczenia i powstawanie blizn skóry.
W pracy opisano najważniejsze odkrycia w dziedzinie limfologii począwszy od XVII wieku do czasów obecnych. Podkreślono znaczącą rolę polskich uczonych, zarówno w badaniach, jak i przy organizacji Międzynarodowego Towarzystwa Limfologicznego.
Jak dotąd nie opracowano jeszcze i nie wdrożono opatrunku na rany oparzeniowe, który mógłby – po odpowiednim wstępnym chirurgicznym opracowaniu rany – spowodować pierwotne i całkowite jej wygojenie, bez konieczności wielokrotnych zmian opatrunków, dodatkowych operacji i ostatecznego zamknięcia rany przeszczepem skóry pośredniej grubości. Obecnie stosowane opatrunki i dostępne metody stosowane na głęboką ranę oparzeniową nie zapewniają uzyskania czystej rany chirurgicznej, która stanowić będzie podłoże pod przeszczep skóry pośredniej grubości. Prowadzone obecnie leczenie jest wieloetapowe: początkowo zachowawcze (leczenie wstrząsu oparzeniowego, zabezpieczenie ran przed konwersją oparzenia i zakażenia), następnie operacyjne (etapowe oczyszczenie rany z tkanek martwiczych i po uzyskaniu odpowiedniego podłoża zamknięcie własnym przeszczepem skóry pośredniej grubości).
W styczniu 2013 roku Małopolskie Centrum Oparzeniowo-Plastyczne w Krakowie zostało przyłączone do ostrodyżurowego systemu opieki pacjentów z amputacjami dla Polski, który został dobrowolnie stworzony przez ośrodki ortopedyczne skupione na północy i zachodzie kraju – w Szczecinie, Trzebnicy i Poznaniu. System podziału tzw. dyżurów replantacyjnych pomiędzy cztery ośrodki ma na celu zapewnienie opieki medycznej w dziedzinie, której z powodu szczególnie wyjątkowej trudności organizacyjnej nie może zapewnić żaden pojedynczy ośrodek w Polsce. System bazuje na współpracy specjalistów doświadczonych w mikrochirurgii replantacyjnej ręki i Lotniczego Pogotowia Ratunkowego. Celem pracy jest ocena wyników pracy MCOP w dziedzinie replantacji kończyn.
Leczenie ran towarzyszących złamaniom otwartym oraz zakażonych ran przewlekłych wymaga postępowania kompleksowego i interdyscyplinarnego. Celem pracy jest ocena skuteczności terapii podciśnieniowej (ang. Negative Pressure Wound Therapy – NPWT) w leczeniu rozległych i/lub zakażonych ran, nie kwalifikujących się do pokrycia płatem mikrochirurgicznym lub leczonych na oddziale ortopedycznym bez doświadczenia w zaawansowanych technikach chirurgii rekonstrukcyjnej. Terapię podciśnieniową (NPWT) zastosowano w leczeniu 30 ran u 29 chorych. Wygojenie rany i wyniki funkcjonalne oceniano po zakończeniu terapii. Okres obserwacji wynosił od 3 do 6 lat, średnio 3,5 roku. Wyniki i Wnioski Terapia podciśnieniowa (NPWT) przyczyniła się do całkowitego wygojenia 20 z 30 ran bez użycia płata mikrochirurgicznego oraz do pełnego wgojenia 16 z 17 przeszczepów skóry pośredniej grubości. Terapia podciśnieniowa pozwoliła na uratowanie 9 z 10 z kończyn ze złamaniami otwartymi IIIB i IIIC oraz pełne wyleczenie 5 z 10 zakażonych ran przewlekłych. W trzech ranach stopy w przebiegu cukrzycy uzyskano częściowe wygojenie ran lub częściowe wgojenie przeszczepu skóry.
