W pracy przedstawiono analizę ryzyka zakażenia i kolonizacji sieci wodnej pałeczkami Legionella pneumophila na podstawie badań mikrobiologicznych próbek pochodzących z sześciu szpitali. Ocenę przeprowadzono w odniesieniu do liczby bakterii Legionella (jtk/100 ml) oraz ich zróżnicowania na serogrupy 1 i 2–15. Przedstawiono ogólną charakterystykę bakterii z rodzaju Legionella, aktualne dane epidemiologiczne, akty prawne, metodykę badań oraz miejsca największego ryzyka występowania i namnażania bakterii.
Zakażenie Helicobacter pylori może być czynnikiem inicjującym wiele procesów patologicznych w organizmie człowieka. Są one wynikiem złożonych interakcji pomiędzy drobnoustrojem i gospodarzem oraz prowadzą w konsekwencji do różnych schorzeń, w szczególności do rozwoju choroby wrzodowej żołądka i/lub dwunastnicy i przewlekłego zapalenia żołądka. Na przebieg zakażenia mają wpływ przede wszystkim: zjadliwość bakterii, uwarunkowania genetyczne gospodarza oraz czynniki środowiskowe. Zjadliwość pałeczek H. pylori jest ściśle związana z obecnością określonych czynników wirulencji, z których najważniejsze to: białka błony zewnętrznej, białko CagA, toksyna wakuolizująca VacA, ureaza. W pracy omówiono udział tych czynników w procesie kolonizacji, adaptacji i niszczenia błony śluzowej żołądka człowieka w przebiegu infekcji H. pylori.
Skuteczne zabiegi kontroli biofilmu w jamie ustnej i kontroli biomechaniki układu żucia decydują o jakości leczenia stomatologicznego. Aktywność bakterii w połączeniu z zaburzeniami okluzji są istotnymi czynnikami wywołującymi i nasilającymi choroby przyzębia. Ostatnio podkreśla się związek przyczynowy między chorobami przyzębia a chorobami sercowo-naczyniowymi. Wiedza o interakcji biofilmu i zaburzeń okluzji zwiększa efektywność leczenia i usprawnia zarządzanie jakością praktyki lekarskiej.
Zapalenie płuc związane z mechaniczną wentylacją (ang. VAP – ventilatory associated pneumonia) oraz zapalenie płuc spowodowane kontaktem ze służbą zdrowia (ang. HCAP – health care associated pneumonia) należą do chorób o ciężkim przebiegu oraz wysokiej śmiertelności. Coraz częściej czynnikiem etiologicznym obu tych chorób są metycylinooporne szczepy S. aureus (ang. MRSA – methicillin resistant Staphylococcus aureus). Jedną z przyczyn tego zjawiska jest nieprawidłowa antybiotykoterapia empiryczna. Leczenie szpitalnych zapaleń płuc stanowi dla klinicystów duże wyzwanie – z jednej strony terapia początkowa powinna obejmować użycie antybiotyków o szerokim spektrum działania, z drugiej jednak – działanie takie prowadzić może do indukcji antybiotykooporności. Skutecznym rozwiązaniem zdaje się być zastosowanie terapii deeskalacyjnej, polegającej na użyciu w początkowej fazie leczenia antybiotyków o szerokim spektrum działania, a po uzyskaniu wyników badań mikrobiologicznych, zmiana terapii na aktywny wobec wyizolowanego drobnoustroju lek o węższym spektrum działania. Stwierdzono, że w przypadku VAP, linezolid jest skuteczny przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, w tym MRSA, i może stanowić alternatywną opcję terapeutyczną dla wankomycyny – szczególnie, gdy MRSA jest potwierdzonym czynnikiem etiologicznym zakażenia.
Międzynarodowy kongres poświęcony terapii zakażenia HIV, który odbył się w Glasgow w listopadzie 2010 roku, podobnie jak w latach poprzednich, był doskonałą okazją do wymiany doświadczeń oraz prezentacji najnowszych wyników badań klinicznych dotyczących terapii cART (Combined Antiretroviral Therapy) wśród pacjentów zakażonych HIV. W pracy przedstawiono najnowsze dane z badań dotyczących ATV/r zaprezentowanych podczas powyższego spotkania, ze szczególnym uwzględnieniem skuteczności leku ocenianej w dużych populacjach pacjentów z praktyki klinicznej, których wyniki są potwierdzeniem wcześniej prowadzonych randomizowanych badań klinicznych.
Właściwa diagnostyka i prawidłowe dokumentowanie badań diagnostycznych stanowi ważny środek obrony w procesie o zakażenie szpitalne. Wynik procesu o zakażenie szpitalne w dużej mierze zależy od środków dowodowych, którymi dysponować będzie szpital. Brak tych środków może spowodować przegranie procesu, nawet wówczas, gdy merytorycznie powództwo pacjenta będzie nieuzasadnione.
