Bakterie z gatunku Clostridium difficile są ważnym czynnikiem etiologicznym biegunek u dzieci. Spektrum zakażeń wywoływanych przez C. difficile (ang. Clostridium difficile infection – CDI) jest bardzo różnorodne: od postaci łagodnych do zagrażających życiu. W ostatniej dekadzie uległa zmianie epidemiologia CDI. W pracy przedstawiono nowe trendy wirulencji, patogenezy i epidemiologii zakażeń Clostridium difficile oraz aktualny stan wiedzy na temat częstości i ciężkości infekcji wywoływanych przez te bakterie, nabywanych w warunkach szpitalnych i pozaszpitalnych. Poprawna diagnostyka jest konieczna do optymalnego leczenia, zapobiegania i kontroli CDI
Zastosowanie probiotyków w profilaktyce infekcji bakteryjnych i wirusowych może być pomocne w przeciwdziałaniu zachorowaniom związanym z obecnością patogenów w organizmie. Dobór probiotyków powinien być uzależniony od rodzaju wnikającej do organizmu mikroflory chorobotwórczej, miejsca lokalizacji i mechanizmów oddziaływania na infekowany organizm. Dawki stosowanych probiotyków muszą wynikać z rodzaju schorzenia i stanu zdrowia pacjenta. Badania wskazują na wyższą skuteczność profilaktyczną mieszanych kultur bakterii w porównaniu z pojedynczymi szczepami. Skuteczność antagonistycznego oddziaływania probiotyków można mierzyć za pomocą specjalnych współczynników. Istnieją kontrowersje na temat antagonistycznej aktywności tych szczepów w zależności od źródła ich pochodzenia. Z uwagi na niepożądane działania dotychczas powszechnie stosowanych probiotyków trwają prace nad znalezieniem nowych szczepów i modyfikacją istniejących z wykorzystaniem inżynierii genetycznej.
Nadzór jest nowym elementem miar kontroli infekcji. Oznacza systematyczne zbieranie, porządkowanie, analizowanie i upowszechnianie danych o występowaniu zakażeń szpitalnych. Nadzór nad Zakażeniami Miejsca Operowanego (ZMO) jest elementem działań strategicznych w celu zmniejszania ryzyka ZMO. W celu podniesienia skuteczności program nadzoru powinien obejmować: wprowadzenie jednolitych, zrozumiałych i akceptowanych definicji ZMO, metody nadzoru, analizę i porównania epidemiologiczne, badania mikrobiologiczne ZMO, regularny zwrot informacji dotyczący sytuacji epidemiologicznej ZMO. Dobrze opracowany i rzetelnie wprowadzony program nadzoru wpływa na redukcję liczby zakażeń, przez co pozwala skrócić czas pobytu pacjenta w szpitalu, a tym samym obniżyć koszty jego leczenia.
Jednym z najważniejszych czynników wpływających na adherencję pacjenta jest akceptacja schematu leczenia. Wprowadzenie w 2006 roku schematu jednotabletkowego wpłynęło w istotny sposób na poprawę adherencji, jakości życia i skuteczności terapii antyretrowirusowej. Terapia jednotabletkowa w innych dziedzinach medycyny ma zastosowanie w leczeniu gruźlicy lub nadciśnienia tętniczego. W pracy przedstawiono korzyści i możliwości wynikające ze stosowania terapii schematem jednotabletkowym w leczeniu pacjentów zakażonych HIV.
Hospitalizacja chorych zainfekowanych Clostridium difficile jest obecnie częstym przypadkiem. Drobnoustrój ten łatwo przenosi się poprzez kontakt z zakażonym pacjentem, a także ze sprzętem, pościelą i powierzchniami. Dekontaminacja pomieszczeń i wyposażenia skażonego sporami wymaga zastosowania preparatów i metod dezynfekcji skutecznych wobec przetrwalników.
Zakażenia związane z cewnikiem naczyniowym i mieszaniną odżywczą są częstą przyczyną powikłań w grupie chorych żywionych pozajelitowo. Zapobieganie tego typu zakażeniom polega na przestrzeganiu zasad aseptyki pracy i systematycznym szkoleniu personelu medycznego.
Od czasu kiedy mieszaniny do żywienia pozajelitowego są sporządzane w aptece szpitalnej, potencjalne ryzyko mikrobiologiczne związane z ich wytworzeniem, przygotowaniem i podawaniem znacznie się zmniejszyło. Chociaż częstość infekcji spowodowanych zakażonymi mieszaninami istotnie spadła, te nieliczne przypadki zakażeń mogą być poważne i często prowadzić do zgonu. Sporządzanie mieszanin do żywienia pozajelitowego musi przebiegać w warunkach aseptycznych. Zapewnienie i kontrola jakości mikrobiologicznej tego procesu to niezbędne elementy prawidłowej procedury. W pracy omówiono metody oceny jałowości preparatów do żywienia pozajelitowego oraz monitoringu mikrobiologicznego podczas sporządzania jałowych produktów leczniczych.
Prawidłowa dekontaminacja wyrobów medycznych wielorazowego użytku wymaga opracowania skutecznej metody ich mycia i dezynfekcji. Powtórne zastosowanie sprzętu medycznego ma spełniać podstawowe warunki bezpieczeństwa epidemicznego, aby chronić pacjentów i personel przed zakażeniami. Dezynfekcja wysokiego poziomu zapewnia poziom czystości mikrobiologicznej sprzętu, który jest akceptowalny i najbardziej zbliżony do efektów sterylizacji, ale ostatecznie nie może jej zastąpić. Wśród preparatów dedykowanych do dezynfekcji wysokiego poziomu znalazły się te oparte na kwasie nadoctowym (PAA). Kwas nadoctowy charakteryzuje się doskonałymi właściwościami biobójczymi ze zdolnością usuwania biofilmu. Niska toksyczność PAA oraz bardzo dobre właściwości użytkowe sprawiły, iż zdobywa on coraz szersze uznanie w środowisku medycznym.
Leczenie nowotworów złośliwych narządu rodnego w zależności od zastosowanego schematu powoduje zamierzone i niepożądane uszkodzenia nabłonka pochwy. Powstałe zaburzenia struktury tkanek pochwy uruchamiają procesy naprawcze. Współistniejące zaburzenia odporności i nasilenie stanu zapalnego w przebiegu choroby nowotworowej negatywnie wpływają na przebieg procesu gojenia. Uszkodzenia struktury pochwy po leczeniu onkologicznym stwierdzane są u ponad 60% kobiet, a zaburzenia gojenia w konsekwencji ograniczają lub uniemożliwiają przywrócenie funkcji pochwy i powodują groźne dla zdrowia i życia następstwa. Zastosowanie leczenia miejscowego kwasem hialuronowym wspomaga odbudowę struktury pochwy, stymuluje proces gojenia ran i uszkodzeń po wcześniejszej terapii przeciwnowotworowej, a dodatkowo dzięki właściwościom biofizycznym wpływa na poprawę warunków środowiska pochwy, ograniczenie bólu i dyskomfortu i utrzymanie funkcji pochwy. Wysoka efektywność, ograniczone przeciwwskazania, dobra tolerancja i akceptacja leczenia przez pacjenta są dodatkowymi wyróżnikami i zaletami miejscowej aplikacji kwasu hialuronowego.
Głębokie oparzenie ręki jest specyficznym urazem wymagającym szczególnego postępowania. Chirurgiczne wycięcie martwicy musi być przeprowadzone delikatnie, z zaoszczędzeniem wszystkich żywych tkanek. Skomplikowana anatomia ręki jest przyczyną trudności w technicznym usuwaniu martwicy i może powodować wtórne komplikacje. Niniejsza praca prezentuje sposób leczenia oparzenia IV stopnia dłoniowej powierzchni ręki z towarzyszącym zmiażdżeniem tkanek. Wieloetapowe usuwanie martwicy było wspomagane zastosowaniem terapii podciśnieniowej (NPWT), dodatkowo z użyciem żelu enzymatycznego Fibrolan® w celu przyspieszenia procesu gojenia. Wszystkie ścięgna zginacze, jak i pęczki naczyniowo-nerwowe palców II–V uległy rozpuszczeniu w wyniku martwicy. Nie stwierdzono zakażenia rany pomimo 40-dniowej hospitalizacji. Wynik leczenia był satysfakcjonujący. Pacjent utracił jedynie paliczek dalszy palca IV i połowę palca V. Odczuwanie dotyku i temperatury było w słabym stopniu obecne i nie wymagało rekonstrukcji nerwów. Przedstawiony sposób leczenia ciężkich urazów wydaje się być obiecujący.
