Jubileuszowa Konferencja Naukowo-Szkoleniowa Polskiego Towarzystwa Leczenia Ran
Streszczenia zgłoszone do 31 sierpnia 2014 r.
In vitro evaluation of the single and multispecies biofilm prevention capabilities of two wound irrigation solutions and a topical antiseptic
To investigate the biofilm prevention capabilities of 2 wound irrigation solutions and one topical antiseptic using single and mixed species in vitro assays. Material and methods A modified Calgary Biofilm Device (CBD) was used to determine the ability of 3 topical solutions (ActiMaris® (Quantum Medis), Prontosan® wound irrigation solution (B.Braun), and Octenisept ® (Schulke)) to prevent the development of Staphylococcus aureus and Pseudomonas aeruginosa single species and mixed species biofilms. Evidence of biofilm development was assessed at 30 minutes, 3 hours, 24 hours, 48 hours and 72 hours. Biofilm material was recovered by sonication and quantified using colony counts. Results No S. aureus attachment was reported at 30 minutes or 3 hour when samples were treated with the test agents. The topical antiseptic Octenisept ® prevented S. aureus biofilm growth for 72 hours, prevented P. aeruginosa biofilm growth up to 3 hours and continued to demonstrate multispecies biofilm inhibition at 72 hours. ActiMaris®, Prontosan® wound irrigation solution, did not prevent attachment of P. aeruginosa or mixed species biofilms. Conclusion If we accept the definition of a mature biofilm as one that has been forming for more than 10 hours, Octenisept® was the only solution that effectively prevented mature S. aureus biofilm development and mixed species biofilm development.
Szybkość gojenia owrzodzenia żylnego goleni po zastosowaniu opatrunku piankowego z jonami srebra – doświadczenia własne
Celem pracy była ocena skuteczności zastosowania opatrunku piankowego wydzielającego jony srebra u pacjentów z przewlekłymi żylnymi owrzodzeniami goleni. Do badania włączono 44 chorych, których podzielono na dwie grupy. Grupa I liczyła 22 osoby ze średnią powierzchnią owrzodzenia 10,4 cm2. Grupę II stanowiło 22 pacjentów ze średnią powierzchnią owrzodzenia 9,80 cm2. U chorych z pierwszej grupy stosowano opatrunek piankowy z jonami srebra (Biatain® Ag, Coloplast), natomiast u badanych z grupy drugiej używano opatrunku hydrokoloidowego, tzw. buta Unny. Co 7 dni mierzono powierzchnię owrzodzenia i obliczano szybkość zmniejszania się ubytków (cm2/dzień). Po siedmiu tygodniach leczenia wszystkie owrzodzenia u chorych z grupy I były wygojone; owrzodzenia u badanych z grupy II wyleczono po 15 tygodniach. Na podstawie uzyskanych wyników można stwierdzić, że stosowanie opatrunku piankowego wydzielającego jony srebra przyspiesza proces gojenia przewlekłych żylnych owrzodzeń goleni.
Ocena aktywności wybranych enzymów macierzy pozakomórkowej w przebiegu gojenia doświadczalnych uszkodzeń termicznych
Dobrze poznana sekwencja zmian ekspresji metaloproteinaz macierzy (ang. matrix metalloproteinases – MMPs) w przebiegu poszczególnych faz naprawy uszkodzeń tkankowych pozwoliła Autorom pracy na zastosowanie doświadczalnego modelu gojenia oparzeń, który umożliwił porównanie terapeutycznej aktywności Propolu T (zawierającego propolis) oraz soli srebrowej sulfadiazyny (SSD) w oparciu o biochemiczną analizę MMPs. Eksperymentalne rany oparzeniowe zadano zwierzętom gatunku polska świnia domowa. Obecność MMP-1 (mataloproteinaza-1) oraz MMP-3 (metaloproteinaza-3) stwierdzono we wszystkich próbkach tkankowych. Propol T stymulował znaczące zmiany w zawartości poszczególnych MMPs w przebiegu gojenia doświadczalnych ran oparzeniowych. Zmiany zawartości metaloproteinaz macierzy po zastosowaniu SSD były słabiej zaznaczone. Korzystne oddziaływanie Propolu T na eksperymentalne uszkodzenia tkankowe stwarza możliwość zastosowania czynnika apiterapeutycznego w miejscowym leczeniu oparzeń.
Metabolizm białka u chorych oparzonych
Oparzenia termiczne wywołują głębokie i długotrwałe zmiany w metabolizmie organizmu, polegające głównie na zwiększeniu tempa przemiany materii. Obserwuje się nasilenie zarówno anabolizmu, jak i katabolizmu białka – intensywnie syntezowane są białka ostrej fazy w wątrobie, a równocześnie mięśnie szkieletowe ulegają rozpadowi. Zwiększa się także wydzielanie mocznika oraz intensywność procesu glukoneogenezy. Chorzy z ciężkimi oparzeniami mają wysokie zapotrzebowanie energetyczne i konieczne jest prowadzenie u nich zbilansowanej diety o dużej zawartości białka i węglowodanów. Szeroko stosuje się też leczenie farmakologiczne modulujące procesy metabolizmu białka.
