Zamknięty system do kontrolowanej zbiórki stolca jako alternatywna metoda pielęgnacji pacjenta z biegunką w oddziale intensywnej terapii

Biegunka (ang. diarrhea) jest często występującym działaniem niepożądanym, komplikującym leczenie pacjentów przebywających w oddziałach intensywnej terapii (OIT). Pojawia się w wyniku podawania dużych ilości leków (w tym antybiotyków) oraz zaburzeń przewodu pokarmowego związanych z zakażeniem. Choroba ta (infekcyjna i nieinfekcyjna) przyczynia się do pogorszenia ostatecznego wyniku leczenia. Pielęgnacja chorego z biegunką jest bardzo czasochłonna i kosztowna, wiąże się ze zużyciem dużej ilości materiałów medycznych, tj.: pieluchomajtek, podkładów jednorazowych, odzieży ochronnej (fartuchy, rękawiczki, maseczki), bielizny pościelowej oraz środków myjących i pielęgnujących skórę pacjenta.

Charakterystyka mikrobiologiczna bakterii z rodzaju Legionella: klasyfikacja, morfologia i fizjologia, czynniki wirulencji – część I

Bakterie z rodzaju Legionella to Gram-ujemne pałeczki. Klasyfikacja jest oparta o cechy antygenowe, analizę kwasów nukleinowych i ich homologię. Obecnie opisano 52 gatunki Legionella i 72 grupy serologiczne, z czego ponad 20 gatunków uznano za chorobotwórcze dla ludzi. Bakterie te posiadają w ścianie komórkowej rozgałęzione kwasy tłuszczowe, wykazują słabą aktywność metaboliczną, a do wzrostu wymagają L-cysteiny i soli żelaza. Istnieją dwie fazy cyklu życiowego Legionella: replikacyjna oraz inwazyjna.

Zastosowanie mikroskopu sił atomowych w badaniach mikrobiologicznych

Mikroskop sił atomowych (ang. atomic force microscope – AFM) stosuje się eksperymentalnie w biologii, mikrobiologii i medycynie do badania topografii powierzchni oraz oceny własności mechanicznych komórek. Siły działające pomiędzy sondą AFM a badaną powierzchnią są mierzone z dokładnością do pikoniutonów, co pozwala na uzyskanie precyzyjnych informacji o kształcie struktur biologicznych i rozmiarach badanych obiektów, a także o własnościach mechanicznych badanych powierzchni.

Zasadność stosowania kontroli biologicznej w procesie sterylizacji w nawiązaniu do wytycznych CDC

Zakażenie miejsca operowanego (ZMO, ang. surgical site infection – SSI) może być spowodowane nieprawidłowym przygotowaniem instrumentarium medycznego podczas dekontaminacji. Sterylizacja jest procesem „specjalnym”, wymagającym zastosowania sposobów kontroli, które jednoznacznie potwierdzą jej skuteczność. Najbardziej obiektywną metodą monitorowania tego procesu jest kontrola biologiczna, która najwierniej odzwierciedla środowisko mikrobiologiczne wewnątrz komory w czasie cyklu sterylizacji. Jej ujemny wynik potwierdza skuteczność procesu, czyli zniszczenie wszystkich drobnoustrojów i ich przetrwalników na wyrobach medycznych.

Profilaktyka zakażeń w gabinecie dentystycznym

Gabinet dentystyczny jest miejscem, w którym wykonywane są zabiegi inwazyjne. W czasie leczenia stomatologicznego istnieje wysokie ryzyko zakażenia zarówno pacjentów, jak i personelu. Podstawowymi drogami ich przenoszenia są drogi: krwiopochodna, kontaktu bezpośredniego i powietrzna. W gabinecie stomatologicznym ryzyko zakażenia jest takie samo jak w sali operacyjnej. Można je zredukować dzięki przestrzeganiu podstawowych zasad higieny. Pacjenci dentystyczni są coraz bardziej świadomi zagrożeń. Ponieważ najczęściej sami płacą za wykonywane zabiegi, oczekują od personelu gabinetów dentystycznych zapewnienia wysokiej jakości usług oraz bezpieczeństwa.

Koinfekcja HCV/HIV – współczesne opcje terapeutyczne leczenia HCV

Wydłużenie i poprawa jakości życia pacjentów poddanych skutecznej terapii antyretrowirusowej (ang. antiretroviral – ARV, ang. combined antiretroviral therapy – cART) zwiększa liczbę osób współzakażonych HCV (ang. hepatitis C virus, wirusowe zapalenie wątroby typu C – wzw C), u których możliwe oraz celowe jest równoległe prowadzenie terapii anty- HCV . Jest to jednak skomplikowany problem kliniczny. W pracy omówiono wpływ koinfekcji HIV/HCV na wątrobę, w tym: progresję włóknienia, możliwości terapeutyczne terapii zakażenia HCV i cART oraz interakcje lekowe.

Znaczenie flucytozyny w leczeniu kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu u chorych z AIDS – opis przypadku

Kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu (ang. cryptococcal meningoencephalitis – CM) jest ciężkim zakażeniem oportunistycznym, które rozwija się u chorych z niedoborami odporności. Do najważniejszych czynników ryzyka należą: późna faza zakażenia HIV (ang. human immunodeficiency virus), intensywna immunosupresja, przebyta transplantacja, białaczki i chłoniaki. Wprowadzenie terapii antyretrowirusowej (ang. highly active antiretroviral therapy – HAART) obniżyło śmiertelność wśród pacjentów zakażonych HIV i zmniejszyło zapadalność na kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu. Obecnie choroba występuje u osób nieleczonych, często nieświadomych zakażenia HIV. Niezależnie od postępu w leczeniu przeciwgrzybiczym i antyretrowirusowym, śmiertelność w przebiegu CM jest nadal wysoka. Kuracja polega na stosowaniu skojarzonej terapii przeciwgrzybicznej, przebiegającej w trzech fazach: indukcyjnej, konsolidacyjnej i podtrzymującej oraz intensywnemu leczeniu wysokiego ciśnienia śródczaszkowego. Wyniki badań klinicznych wskazują, że najlepsze efekty uzyskuje się podczas stosowania amfoterycyny B (AmB) i flucytozyny oraz terapii antyretrowirusowej. W pracy przedstawiono opis przypadku pacjenta z AIDS chorego na kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu oraz informacje dotyczące współczesnej wiedzy na temat leczenia i przebiegu tej choroby.

Neuroinfekcja o etiologii Candida krusei – opis przypadku

W pracy przedstawiono przypadek neuroinfekcji o etiologii grzybiczej. W terapii początkowo zastosowano flukonazol, jednak po szybkim zidentyfikowaniu czynnika etiologicznego, jakim była Candida krusei, lek zmieniono na worykonazol. Leczenie zakończyło się sukcesem terapeutycznym.

Evereth Publishing