ŚWIĘTY PEREGRYN – PATRON CHORYCH NA OWRZODZENIA GOLENI
Wielu świętych jest patronami osób z różnymi schorzeniami. W pracy Autorzy przedstawili życie świętego Peregryna – patrona chorych z owrzodzeniami goleni.
WSTĘPNA OCENA ZASTOSOWANIA HIPERBARII TLENOWEJ W LECZENIU PRZEWLEKŁYCH RAN GOLENI – DOŚWIADCZENIA WŁASNE
Wstęp Terapia tlenem hiperbarycznym jest metodą leczniczą lub wspomagającą leczenie wielu chorób zarówno chirurgicznych, jak i niechirurgicznych. Transport tlenu charakteryzuje równowagę pomiędzy dowozem a zapotrzebowaniem tlenowym. O2 dostarczany pod zwiększonym ciśnieniem jest przekazywany nie tylko przez hemoglobinę, lecz także – przede wszystkim – w postaci rozpuszczonej w osoczu. Ilość dostarczonego do tkanek tlenu jest proporcjonalna do zawartości O2 we krwi i do rzutu serca. Hiperbaria tlenowa (ang. hyperbaric oxygen – HBO) powoduje skurcz naczyń, działa przeciwobrzękowo, przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, pobudza tworzenie naczyń krwionośnych i gojenie ran. W pracy przedstawiono wstępne doniesienia z zastosowania terapii HBO u pacjentów z przewlekłymi zakażonymi ranami goleni. Materiał i metody Ocenie została poddana grupa chorych z przewlekłymi, zakażonymi ranami dystalnej części podudzia, powstałymi na tle niewydolności żylnej lub powikłanych złamań. Oceniono również liczbę sprężeń, która przyniosła poprawę stanu miejscowego ran. Z powodu zbyt małej grupy pacjentów, badanie nie miało na celu analizy statystycznej. Wyniki Sześcioosobowa grupa, która przeszła wymagany cykl sprężeń, została zakwalifikowana do grupy osób wyleczonych lub ze stwierdzoną znamienną poprawą stanu miejscowego. Jedna osoba wśród badanych odniosła tylko przejściową poprawę. W analizowanej grupie sukces osiągnięto po 10–30 sprężeniach w komorze hiperbarycznej. Wnioski Pozytywne doświadczenia Autorów pracy w opisywanej grupie pacjentów nie mogą być uznane za statystycznie istotny wynik, ale stanowią podstawę do dalszych badań w tej dziedzinie.
WYSTĘPOWANIE ODLEŻYN U CHORYCH PODCZAS HOSPITALIZACJI – DOŚWIADCZENIA WŁASNE
Wstęp Celem pracy była próba odpowiedzi na pytanie: czy chorzy, u których doszło do rozwoju odleżyn w trakcie hospitalizacji, różnią się pod względem narażenia na potencjalne czynniki ryzyka od osób, u których odleżyny rozwinęły się podczas pobytu w domu. Materiał i metody Badania prowadzono w Szpitalu Uniwersyteckim im. dr. J. Biziela w Bydgoszczy. Grupę badaną stanowili chorzy z odleżynami, niezależnie od miejsca ich powstania (szpital, dom). Łącznie przebadano 129 pacjentów (średnia wieku 70,57±13,87 roku). Na podstawie dokumentacji medycznej i skali Norton oceniano czynniki ryzyka rozwoju odleżyn. Badania miały charakter prospektywny. Wyniki Spośród zmiennych ciągłych, istotne różnice międzygrupowe dotyczyły stężenia hemoglobiny w trakcie pobytu w szpitalu (p=0,01) oraz poziomu aktywności ocenianej w skali Norton (p=0,03); ponadto stwierdzono bliskie istotności statystycznej różnice w zakresie długości hospitalizacji (p=0,057). Spośród zmiennych skokowych, istotnym czynnikiem ryzyka pojawienia się odleżyn podczas pobytu w szpitalu było występowanie stanu podgorączkowego w trakcie hospitalizacji (p<0,001). W grupie pacjentów, u których doszło do rozwoju odleżyn podczas pobytu w placówce medycznej, było znamiennie mniej chorych hospitalizowanych ze wskazań onkologicznych (p=0,008). Wnioski Ze wszystkich analizowanych czynników ryzyka, do rozwoju odleżyn podczas pobytu w szpitalu przyczyniło się występowanie stanu podgorączkowego i niskie stężenie hemoglobiny. Istotnym czynnikiem nie mającym wpływu na rozwój odleżyn w trakcie hospitalizacji było przyjęcie do szpitala z przyczyn onkologicznych.
OBSERVATIONAL STUDY ON THE EFFECTIVENESS OF PREVENTING PRESSURE ULCERS IN PALLIATIVE CARE – OWN EXPERIENCE
One of the risks that concerns patients with advanced cancer disease are pressure ulcers. Although this problem is as old as humanity itself, professionals still have not sufficient knowledge about all mechanisms of their appearance and efficient methods of prevention. In this paper the authors present results and efficacy of 2-year prospective observation study of the effectiveness of prevention of pressure ulcers in hospitalized palliative care patients recorded on the 1st, 7th and 15th days of a patient’s stay in the hospice ward, discussed together with the comparison of two measurement scales to assess risk factors.
WPŁYW HORMONÓW TARCZYCY NA PROCES GOJENIA RAN – PRAWDA CZY TYLKO AKADEMICKA DYSKUSJA?
Leczenie ran jest procesem złożonym z wielu składowych. Tylko interdyscyplinarne i holistyczne podejście do chorego umożliwia skuteczny przebieg terapii. Dowiedziono skutecznego działania bardzo wielu czynników, które wpływają na proces gojenia. Jednakże rola niektórych hormonów wciąż znajduje się w sferze badań. Co więcej, dotychczasowe wyniki dotyczące tego zagadnienia są interesujące i zachęcają badaczy do pogłębiania tematu. Autorzy w niniejszej pracy zaprezentowali wpływ hormonów gruczołu tarczowego na fizjologię skóry oraz gojenie ran.
