Marta Wróblewska1, 2, Karolina Szaniawska3, Artur Wierciński4,
Beata Sulik-Tyszka2, Justyna Cieślik2, Aleksandra Burczyńska1, Izabela Strużycka4
1 Zakład Mikrobiologii Stomatologicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
2 Zakład Mikrobiologii Samodzielnego Publicznego Centralnego Szpitala Klinicznego w Warszawie
3 Zakład Chirurgii Stomatologicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
4 Zakład Stomatologii Zintegrowanej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Leczenie implantologiczne jest coraz powszechniej stosowane w stomatologii. Obecnie istnieje coraz więcej wskazań do takich zabiegów, m.in.: odbudowa utraconych zębów, zabiegi w zakresie chirurgii szczękowej lub stomatologii estetycznej. Szacuje się, że na świecie rocznie wykonuje się kilkanaście milionów tego typu operacji. Powikłania po zabiegach wszczepienia implantu w postaci mucositis (stan zapalny błon śluzowych) i periimplantitis (zakażenie tkanek okołowszczepowych) występują z częstością 2–63%, co może oznaczać kilka milionów przypadków rocznie. Powikłania mogą pojawiać się zarówno we wczesnej, wstępnej fazie gojenia, jak i w różnych okresach po osteointegracji wszczepu.
