Dariusz Bazaliński1, 2 | Dorota Kaczmarska2 | Mateusz Skórka3 | Anna Krawiec3 | Klaudia Pelczar3
1 Instytut Pielęgniarstwa i Nauk o Zdrowiu Wydziału Medycznego Uniwersytetu Rzeszowskiego
2 Szpital Specjalistyczny w Brzozowie – Podkarpacki Ośrodek Onkologiczny im. ks. B. Markiewicza
3 Studenckie Koło Naukowe Opieki nad Osobami Starszymi Instytutu Pielęgniarstwa i Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu
Rzeszowskiego
Terapia kontrolowanym ujemnym ciśnieniem (ang. negative pressure wound therapy – NPWT) jest uznaną przez środowisko medyczne oraz powszechnie akceptowaną metodą leczenia ran otwartych o różnym pochodzeniu. Zdobywa coraz większe zainteresowanie klinicystów zajmujących się leczeniem ran przewlekłych związanych z: cukrzycą, unieruchomieniem oraz przewlekłą niewydolnością żylną [1–3]. Rozwój opieki nad pacjentem w warunkach domowych (opieka długoterminowa, hospicyjna) determinuje do poszukiwania rozwiązań technicznych, które ułatwiają wykonywanie procedur terapeutyczno-opiekuńczych, przy jednoczasowym polepszeniu jakości życia osoby objętej opieką.
