Nathan Wetherell Shock (1906–1989). Wybitny uczony, pionier i organizator badań nad starzeniem się organizmu człowieka w Stanach Zjednoczonych i na świecie
Zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego u dzieci – najnowsze trendy w leczeniu
Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) jest występującym powszechnie na świecie wirusem odpowiedzialnym za infekcje narządow płciowych głownie u osob dorosłych. Częstość występowania infekcji HPV w populacji pediatrycznej jest nieznana, a do transmisji wirusa dochodzi na kilka sposobow. Część zakażeń ustępuje samoistnie w ciągu kilku lat. W niektorych przypadkach możliwe jest jednak przejście w stan zakażenia przewlekłego, ktore ostatecznie może doprowadzić do rozwoju raka. Wirus indukuje powstanie hiperplastycznych zmian i brodawek (zwanych też kłykcinami) zarowno w obrębie skory, jak i błon śluzowych narządow płciowych oraz odbytu. Leczenie zmian skornych wywołanych HPV jest trudne i nie zapobiega nawrotom. W terapii stosuje się miejscowo środki indukujące martwicę zakażonych komorek lub stymulujące miejscową odpowiedź immunologiczną. W niniejszej pracy omowiono mechanizmy transmisji HPV, objawy kliniczne, diagnostykę, a także leczenie i profilaktykę zakażeń wirusem brodawczaka ludzkiego u dzieci.
Dekontaminacja środowiska szpitalnego i jej znaczenie w profilaktyce zakażeń związanych z hospitalizacją
Skażone powierzchnie w środowisku szpitalnym wpływają na istotne ryzyko przenoszenia patogenów odpowiedzialnych za zakażenia związane z opieką zdrowotną (HAI). Coraz częściej zauważana jest korelacja między jakością sprzątania w placówkach opieki zdrowotnej a częstością kolonizacji i zakażeń hospitalizowanych pacjentów. Poprawa czyszczenia i dezynfekcji powierzchni, zwłaszcza w zakresie dekontaminacji powierzchni często dotykanych, które mają największe znaczenie w transmisji drobnoustrojów w warunkach szpitalnych, może istotnie ograniczyć występowanie infekcji szpitalnych. Proces sprzątania powinien podlegać stałej i okresowej kontroli. W celu osiągnięcia właściwego poziomu jakości dekontaminacji środowiska szpitalnego zalecane jest monitorowanie procesów sprzątania z wykorzystaniem dostępnych metod, takich jak: znaczniki fluorescencyjne, bioluminescencja ATP lub ocena liczby żywych drobnoustrojów tlenowych na powierzchniach o zwiększonym ryzyku skażenia.
Zwiększone ryzyko powikłań infekcyjnych jako skutek okołooperacyjnej hipotermii
Wychłodzenie pacjenta poddanego znieczuleniu jest zjawiskiem niekorzystnym i powszechnym, które ma miejsce w przypadku niezastosowania aktywnych metod ogrzewania. Okazuje się, że ten stan – pomimo pozornie nikłej istotności – jest czynnikiem mogącym znacząco wpłynąć na przebieg pooperacyjny, zwiększając m.in. ryzyko rozwoju powikłań infekcyjnych, takich jak zakażenie miejsca operowanego (ZMO). W pracy omówiono mechanizmy, których przyczyną jest okołooperacyjne wychłodzenie, a skutkiem – podwyższona skłonność do infekcji.
Znaczenie edukacji i opieki pielęgniarskiej w profilaktyce długoterminowej zakażenia miejsca operowanego. Część 2. Edukacja i opieka pooperacyjna w profilaktyce zakażenia miejsca operowanego
Najskuteczniejszym sposobem zmniejszenia liczby zakażeń związanych z opieką medyczną oraz ich powikłań jest prowadzenie kompleksowej profilaktyki. W profilaktyce zakażenia miejsca operowanego (ZMO) ważne jest podejście wielokierunkowe, obejmujące okres przed-, śród- i pooperacyjny oraz angażujące wszystkie osoby z otoczenia chorego. W pierwszej części artykułu omówiono zakres profilaktyki przedoperacyjnej. Część druga odnosi się do okresu pooperacyjnego. Przedstawiono w niej m.in. zadania pielęgniarki chirurgicznej podejmowane wobec chorych w oddziałach zabiegowych.
Walidacja sterylizacji – przyszłość polskich szpitali
Sterylizacja wyrobów medycznych prowadzi do uzyskania produktów wolnych od drobnoustrojów, a więc bezpiecznych dla pacjenta. Nadzór nad przebiegiem tych procesów jest istotnym elementem systemu zarządzania jakością. Walidacja sterylizacji oraz bieżące monitorowanie procesów to procedury zalecane w normach. W niniejszej pracy, na przykładzie wysokotemperaturowej sterylizacji parowej, przedstawiono przebieg procedur kwalifikacji instalacyjnej (IQ), kwalifikacji operacyjnej (OQ) i kwalifikacji procesowej (PQ), wraz z opisem przeprowadzanych testów i zasadami interpretacji uzyskiwanych wyników.
Poprawność przygotowania instrumentarium chirurgicznego do sterylizacji a przebieg i konsekwencje zabiegu operacyjnego. Dekontaminacja i konserwacja narzędzi chirurgicznych
Instrumentarium chirurgiczne powinno być uznawane za strategiczne wyposażenie szpitala realizującego procedury operacyjne. Nie bez przyczyny narzędzia chirurgiczne zakwalifikowano do grupy przedmiotów krytycznych, nazywanych również przedmiotami wysokiego ryzyka. Są to przedmioty, od których wymaga się sterylności, stanowiącej niezbędny warunek bezpiecznego przeprowadzenia operacji chirurgicznej. Mając jednak na uwadze szacowany odsetek funkcjonujących w podmiotach leczniczych niepełnowartościowych narzędzi chirurgicznych (skorodowanych, mechanicznie uszkodzonych), pod znakiem zapytania staje możliwość prowadzenia poprawnego procesu dekontaminacji służącego przygotowaniu instrumentów do ponownego użycia. Jak powszechnie wiadomo, nieefektywna dekontaminacja zwiększa ryzyko powikłań u operowanych chorych oraz zagrożenie dla personelu, a w konsekwencji także dla szpitala.
Aspekty zakażenia HIV jako choroby przewlekłej w praktyce klinicznej
W ciągu ostatnich lat epidemiologia zakażeń HIV-1 w Polsce uległa istotnej zmianie. Ograniczono przypadki zakażeń, do których dochodziło za pośrednictwem stosowania dożylnych środków psychoaktywnych, a dominująca stała się seksualna droga transmisji wirusa. Ponadto obserwuje się przyrost liczby osób zainfekowanych w dużych miastach. Ze względu na ewolucję bezpieczeństwa terapii antyretrowirusowych oraz poprawę ich efektywności, oczekiwana skuteczność wirusowa terapii, definiowana metodami molekularnymi jako supresja HIV-RNA w surowicy poniżej progu detekcji, wynosi około 90%. Oczekuje się, że długość życia osob żyjących z HIV nie będzie istotnie skrócona w stosunku do populacji ogólnej. Wyzwaniem pozostaje optymalizacja czasu wdrożenia terapii antyretrowirusowej i jej prowadzenie (zapewniające minimalizację działań niepożądanych) oraz indywidualny dobór terapii do pacjenta, zapewniający najlepszy z możliwych profil bezpieczeństwa i prostotę leczenia, pozwalającą na dobre przyleganie do prowadzonej terapii. Wczesne wdrożenie leczenia zmniejsza ryzyko rozwoju AIDS oraz zdarzeń niezwiązanych z AIDS, szczególnie wpływa na zmniejszenie częstości występowania gruźlicy, mięsaka Kaposiego, a także nowotworów niezwiązanych z AIDS, oraz wiąże się z rzadszym występowaniem infekcji bakteryjnych. Terapia antyretrowirusowa spełnia również rolę prewencyjną – strategia „leczenie jako zapobieganie” (ang. treatment as prevention) pozwala na 96% zmniejszenie ryzyka transmisji zakażenia. Ponadto stosowane terapie jednotabletkowe, oparte na preparatach złożonych, są związane z poprawą adherencji i zmniejszeniem częstości hospitalizacji. Nowoczesna terapia antyretrowirusowa oraz ciągłe rozwijanie leków o poprawionym profilu bezpieczeństwa pozwalają na prowadzenie dożywotniej, skutecznej i bezpiecznej terapii.
Znaczenie witaminy D w przewlekłych wirusowych zapaleniach wątroby
Zgodnie z doniesieniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), w skali ogolnoświatowej liczba osób przewlekle zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C (wzw C) lub typu B (wzw B) może sięgać nawet 400 milionów. Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby (pzw) prowadzi do wielu poważnych konsekwencji, w tym do marskości i raka wątrobowokomórkowego. Rolę w patomechanizmach leżących u jego podstaw może odgrywać wiele rożnych czynników, w tym witaminy. Najsilniejszy związek z chorobami wątroby wydaje się mieć witamina D. Okazuje się, że jej niedobór u pacjentów z pzw jest zjawiskiem bardzo powszechnym i może dotyczyć przeważającej części chorych. Ponadto wykazano, że witamina D hamuje aktywację komórek gwiaździstych wątroby, odgrywających kluczową rolę w procesie włóknienia miąższu tego narządu. Wydaje się więc, że jej niedobór może wpływać na postęp uszkodzenia wątroby. Dodatkowo niektóre doniesienia wskazują na korzystne działanie suplementacji witaminy D w trakcie leczenia przeciwwirusowego. W pracy przedstawiono przegląd najnowszego piśmiennictwa na temat znaczenia niedoborów witaminy D w przewlekłych wirusowych zapaleniach wątroby.
Rola probiotyków w stymulacji układu immunologicznego i ochronie przed infekcjami u osób prowadzących wysiłkowy tryb życia
Sportowcy wysokiego wyczynu, a także osoby uprawiające sport amatorsko, znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka występowania infekcji dróg oddechowych oraz przewodu pokarmowego. Schorzenia te wpływają negatywnie na kondycję psychiczną i fizyczną sportowca oraz osiągane w następstwie wyniki sportowe. Uważa się, że zaburzenia mikrobioty jelitowej, szczególnie często raportowane u sportowców wyczynowych, mogą być związane ze zwiększoną podatnością na infekcje. Probiotyki i prebiotyki wydają się obiecującą opcją profilaktyki i leczenia nawracających infekcji oraz innych jednostek chorobowych u sportowców.
Zawleczony szczep Escherichia coli posiadający gen NDM związany z pobytem w szpitalu w Indiach – opis przypadku
Karbapenemazy typu NDM (ang. New Delhi metallo-β-lactamases) zostały niedawno opisane w Wielkiej Brytanii i Szwecji – głownie u pacjentów mających doświadczenia zdrowotne na subkontynencie indyjskim. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 61-letniej kobiety, u której wykryto zawleczony szczep Escherichia coli NDM+. Pacjentka była hospitalizowana w szpitalu w Indiach, a następnie leczona w Polsce w Oddziale Neurochirurgii i Rehabilitacji Neurologicznej oraz Oddziale Chorob Wewnętrznych i Onkologii Klinicznej z Pododdziałem Diabetologii Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego nr 5 im. św. Barbary w Sosnowcu. Nabyte metalo-β-laktamazy (MBL), zaliczane do karbapenemaz klasy B, stanowią ogromne zagrożenie dla zdrowia publicznego, gdyż wykazują wielolekooporność (ang. multidrug resistance – MDR) lub rozszerzoną wielooporność (ang. extensive-drug resistance – XDR) na większość dostępnych antybiotyków. Geny kodujące MBL- są zlokalizowane na ruchomych elementach genetycznych, takich jak plazmidy bakteryjne czy elementy transpozycyjne, co zapewnia możliwość łatwego horyzontalnego rozprzestrzeniania się w środowisku szpitalnym.
