Zastosowanie terapii podciśnieniowej w leczeniu rozległej rany oparzeniowej – opis przypadku
Terapia podciśnieniowa (NPWT ) jest metodą leczenia obecnie coraz częściej stosowaną w wielu dziedzinach medycyny w celu ułatwienia oraz przyspieszenia procesu gojenia ran zarówno ostrych, jak i przewlekłych. W chirurgii z zastosowaniem NPWT leczy się między innymi rany oparzeniowe. Efektem zastosowanego leczenia jest usunięcie tkanek martwiczych, zmniejszenie obrzęku, poprawa ukrwienia łożyska rany i zahamowanie wzrostu bakterii. Ponadto terapia podciśnieniowa przyspiesza proces tworzenia tkanki ziarninowej, co wpływa zarówno na możliwość szybszego położenia przeszczepu skóry, jak i na jego przeżywalność.
Czerniak dystalnych części kończyn – niejedno oblicze nowotworu skóry
Czerniak (melanoma malignum) jest nowotworem złośliwym wywodzącym się z nieprawidłowo dzielących się melanocytów, występujących w skórze i błonach śluzowych. Ze względu na gwałtowny wzrost i silne ukrwienie czerniak szybko daje przerzuty drogą naczyń chłonnych i krwionośnych do okolicznych węzłów chłonnych, a także do odległych narządów, m.in.: płuc, wątroby, kości czy ośrodkowego układu nerwowego. W ostatnich latach obserwuje się sukcesywny wzrost liczby zachorowań na omawiany nowotwór. Jedną z postaci jest czerniak umiejscowiony na odsiebnych częściach kończyn, wywodzący się z plam soczewicowatych (melanoma acro-lentiginosum, często postać podpaznokciowa). Niejednokrotnie postaci tej choroby przebiegające z wytworzeniem owrzodzenia powierzchownego skóry mogą przysporzyć lekarzom wielu trudności diagnostycznych, ponieważ imitują wyglądem zmiany skórne pojawiające się także u chorych w przebiegu przewlekłych ran cukrzycowych, grzybiczych czy niedokrwiennych. W niniejszej pracy omówiono przykłady kazuistyczne takich pacjentów.
Czynna immunizacja jako alternatywna metoda ograniczania i przeciwdziałania infekcjom o etiologii Pseudomonas aeruginosa
Pałeczka ropy błękitnej (Pseudomonas aeruginosa) jest szczególnie niebezpiecznym oportunistycznym patogenem, mogącym wywoływać: ostre zapalenia płuc, zakażenia łożyska krwi czy skóry i tkanek miękkich. Obecność wielu różnorodnych mechanizmów oporności, szeroka gama czynników zjadliwości oraz pojemny i plastyczny genom czynią z P. aeruginosa patogen niezwykle trudny do zwalczania. Istotnymi elementami przeciwdziałania infekcjom o etiologii Pseudomonas aeruginosa są antyseptyka oraz właściwa opieka nad chorym. Jednakże powszechne wysokie zużycie środków rutynowo stosowanych w dezynfekcji skóry i błon śluzowych oraz szerokowachlarzowa antybiotykoterapia skutkują indukowaniem oporności wśród rozpowszechnionych, szczególnie w środowisku szpitalnym, izolatów tego gatunku. W związku z powyższym wydaje się być zasadne poszukiwanie innych rozwiązań w profilaktyce zakażeń pałeczką ropy błękitnej. Dostępna od lat 80. XX wieku szczepionka przeciwko P. aeruginosa stanowi jedną z alternatyw rozwiązania tego problemu. Liczne obserwacje kliniczne potwierdzają jej skuteczność w zwalczaniu oraz w zapobieganiu zakażeniom związanym z izolacją szczepów Pseudomonas aeruginosa.
Analiza procesu leczenia pacjentów dorosłych z oparzeniem III stopnia obejmującym 10–19% powierzchni ciała
Wstęp Oparzenie III° powyżej 10% całkowitej powierzchni ciała (CPC) należy do ciężkich urazów, które powinny być leczone w specjalistycznych ośrodkach i oddziałach oparzeniowych. W wyniku urazu oparzeniowego dochodzi do powstania ran oparzeniowych oraz ryzyka rozwoju choroby oparzeniowej. Prawidłowo prowadzone leczenie miejscowe i ogólnoustrojowe umożliwia uzyskanie dobrego efektu. Cel Celem pracy była analiza procesu leczenia pacjentów dorosłych z III° oparzenia 10–19% CPC w porównaniu do pozostałej grupy chorych z urazem oparzeniowym. Materiał i metody Badania przeprowadzono w Małopolskim Centrum Oparzeniowo-Plastycznym, na Oddziale Oparzeń Szpitala Specjalistycznego im. L. Rydygiera w Krakowie w 2015 roku. Dokonano analizy procesu leczenia w grupie 154 pacjentów z urazem oparzeniowym. Wśród nich wyodrębniono grupę 36 chorych (grupa I) z rozpoznanym oparzeniem III° o powierzchni 10–19%, których wyniki zestawiono z wynikami leczenia pozostałych osób (grupa II). Wykorzystano metodę analizy dokumentacji. Analizę statystyczną
przeprowadzono za pomocą pakietu statystycznego PQSat, wersja 1.6.4.110. Wyniki W grupie I najczęstszym czynnikiem wywołującym uraz oparzeniowy był płomień (64%). Zakażenia szpitalne wystąpiły u 42% chorych z grupy I oraz u 17% z grupy II (p=0,0366). Najczęstszą postacią kliniczną zakażenia było zakażenie miejsca operowanego (w porównaniu z innymi rodzajami zakażeń; p=0,0366). W grupie 36 osób z oparzeniem III° zastosowano specjalistyczne leczenie ogólnoustrojowe: żywienie pozajelitowe (25%) i dojelitowe (22%), terapię tlenem hiperbarycznym (19%), wentylację mechaniczną (19%) oraz terapię nerkozastępczą (8%). U pacjentów tych wykonywano różnego rodzaju procedury zabiegowe związane z raną oparzeniową. Łącznie przeprowadzono 198 zabiegów, średnia liczba operacji w warunkach sali operacyjnej wyniosła 5,5 zabiegu na osobę. W grupie I średni czas hospitalizacji wyniósł 20,56 dnia, natomiast w grupie II – 13,73 dnia. Śmiertelność wśród pacjentów w badanej 36-osobowej grupie wynosiła 8% i dotyczyła osób z oparzeniem dróg oddechowych. Wnioski U chorych z grupy I najczęstszą przyczyną urazu oparzeniowego był płomień, urazy częściej występowały u mężczyzn. U tych pacjentów wykonano po kilka zabiegów związanych z leczeniem rany. Większość chorych wymagało specjalistycznego leczenia ogólnoustrojowego, u większości wystąpiły też zakażenia szpitalne. Czas hospitalizacji pacjentów z grupy I był wydłużony w stosunku do grupy II, natomiast śmiertelność była niższa.
Miejscowe leczenie niegojących się owrzodzeń żylnych goleni przy użyciu opatrunku w technologii TLC z aktywnymi jonami srebra
Celem pracy była ocena skuteczności zastosowania nowej opatrunkowej technologii TLC z jonami srebra u pacjentów z przewlekłymi owrzodzeniami żylnymi. W badaniu uczestniczyło 60 osób, które podzielono losowo na dwie grupy. W grupie A (n=30) średnia powierzchnia owrzodzenia wynosiła 9,52 cm2, a w grupie B (n=30) – 9,30 cm2. W opatrunkach błoniastych grupy A zastosowano technologię TLC z jonami srebra (UrgoTul® Ag/Silver). W opatrunkach błoniastych grupy B wykorzystano natomiast technologię TLC (UrgoTul® Absorb). Wszystkie opatrunki zmieniano co 7 dni, aż do całkowitego zagojenia rany. Zmiany w obszarze rany zostały obliczone, a szybkość procesu gojenia była mierzona co tydzień z indeksem gojenia na dzień (cm²/dzień). U 15 pacjentów z grupy A owrzodzenia zagoiły się całkowicie po 5 tygodniach leczenia. Rany u pozostałych chorych wygoiły się w ciągu następnych 2 tygodni. U 24 pacjentów z grupy B proces gojenia zakończył się pomyślnie po 8 tygodniach. W przypadku pozostałych osób badanych z tej grupy leczenie zakończono po 4 tygodniach. Na podstawie tego wyniku Autorzy doszli do wniosku, że zastosowanie technologii TLC z jonami srebra przyspiesza proces leczenia przewlekłego żylnego owrzodzenia goleni.
NPWT Avelle™ a novel system for treating ulcerations associated with Charcot foot syndrome – a case report
Diabetic neuroosteoarthropathy, also known as Charcot joint, is a rare and severe complication occurring in patients with diabetes. The evolution of this process results in bone and joint destruction and recurrent foot ulcers. It leads to total malfunction of the affected joint level. The aim of this case report is to emphasise, that successful wound therapy as well as therapy of osteomyelitic changes are essential before deciding on further reconstructive treatment.
UrgoTul® Ag/Silver dressing as an intermediate layer in negative pressure wound therapy in a patient with a chronic wound and history of multiple laparotomies
Treating of postoperative complications in patients after numerous laparotomies is difficult. In the case of dehiscence the surgical wound, infection and the coexisting formation of intestinal fistulas requires a multidisciplinary approach. In these cases, vacuum assisted therapy is very useful. However, it is necessary to protect the intestines, fistula and surrounding tissues from the action of polyurethane foam – protect the intestines and skin against ingrowing into the black foam. A 54-years-old male patient, with a history of numerous laparotomies was admitted to Clinic to treat complications after left-sided nephrectomy. The patient developed intestinal and enterocutaneous fistulas. Wound dehiscence and necrosis of surrounding tissues was present. Negative pressure wound therapy was applied. Dressing was changed three times. Correction of the stomy was performed. UrgoTul® Ag/Silver was applied each time between the wound and the polyurethane foam as a protective intermediate layer. The use of UrgoTul® Ag/Silver (in patients with infection, dehiscence of wounds, and with enterocutaneous fistulas) showed a significant decrease in the secretion from the intestinal fistula. Healing and closure of the surgical wound, its epithelialization and elimination of inflammation of the abdominal wall was observed.
Superbakteria w zespole stopy cukrzycowej – wygrana w nierównej walce
Wzrost oporności bakterii na antybiotyki jest coraz większym problemem współczesnej medycyny. Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z zespołem stopy cukrzycowej (ZSC), u których owrzodzenia są podatne na zakażenia różnymi szczepami bakterii, w tym także szczepami wielolekoopornymi (tzw. superbugs). Infekcje patogenami wielolekoopornymi są trudne do leczenia, kosztochłonne, a przede wszystkim mogą indukować liczne działania niepożądane. Jeżeli dojdzie do krwiopochodnego rozsiewu takiego szczepu, prawie zawsze wiąże się to z ryzykiem zgonu chorego. Z tego powodu w leczeniu ran zaleca się ograniczenie wskazań do antybiotykoterapii i stosowania antyseptyków w istotnych klinicznie przypadkach oraz wykorzystywanie różnych form terapii niefarmakologicznych. Należą do nich: głębokie i powtarzane opracowywanie owrzodzeń, bezwzględne stosowanie systemów odciążających ranę oraz różne terapie alternatywne, np. terapia fagami. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek kliniczny pacjenta z ZSC, u którego stwierdzono obecność bakterii wielolekoopornej zagrażającej życiu.
Nowe oblicze znanych związków w postępowaniu miejscowym w ranach przewlekłych
Rany przewlekłe są poważnym i narastającym problemem zdrowotnym. Powikłania ran tego typu mogą być efektem obecności w nich drobnoustrojów w formie biofilmowej. Obecnie brak jest powszechnie dostępnych metod diagnostyki biofilmowej, natomiast najwyższą skutecznością w zwalczaniu tej formy bytowania mikroorganizmów cechują się antyseptyki. W niniejszej pracy dokonano przeglądu cech i aktywności substancji antyseptycznych stosowanych w leczeniu ran, takich jak: poliheksanidyna, poliwinylopirolidon jodu, chlorheksydyna i oktenidyna.
Nawrotowy charakter owrzodzeń żylnych kończyn dolnych. Problem wciąż aktualny
Owrzodzenia żylne charakteryzują się dużą nawrotowością (26–70%). Zdarza się, że chorzy wielokrotnie doświadczają nawrotu owrzodzenia. Utrzymujące się przez wiele lat nadciśnienie w naczyniach żylnych sprawia, że skóra na kończynie jest osłabiona, staje się podatniejsza na zniszczenie, urazy mechaniczne i postęp choroby. W związku z tym prewencja trzeciorzędowa stanowi podstawę zapobiegania nadciśnieniu żylnemu, które może prowadzić do reakcji zapalnych, zmian troficznych i zniszczenia tkanek. Istotną rolę w profilaktyce wtórnej odgrywa systematycznie stosowana kompresjoterapia, podejmowanie odpowiednich form aktywności fizycznej, regularne wizyty w poradni i ciągła edukacja chorego oraz jego rodziny.
