In our study was evaluated the modification of the Le Fort I osteotomy. The major modification of the osteotomy was the transposition of the posterior cut from the pterygomaxillary junction to maxillary tuberosity. If present, the third upper molars were removed during the osteotomy. In the years 2008–2014 we performed 318 Le Fort I osteotomies, where in 161 cases pterygomaxillary disjunction were performed and in 157 where the cut through the maxillary tuberosity was executed. The feasibility of this method is presented and discussed in cases of deformities of different origin. With the increasing number of the modified Le Fort I osteotomies we observed that the fracture of the posterior sinus wall became very predictable, always at the level of the sinus floor. No serious intra- and postoperative complications were observed. In our method it was presented upper third molars made the surgery easier and even more predictable. Le Fort I osteotomy executed through the maxillary tuberosity, especially through the cavity of the extracted third molar, becomes a safe and predictable procedure.
Leczenie ciężkich przykurczów po oparzeniach u dzieci wiąże się ze żmudnym i skomplikowanym procesem terapeutycznym, który trwa od wyleczenia ran oparzeniowych aż do zakończenia wzrostu ciała. Przykurcz szyi należy do szczególnie trudnych problemów chirurgicznych. Ograniczenie sprawności ruchowej, narastanie przykurczu szyi wraz ze wzrostem pacjenta, a także potęgowanie się deformacji dolnej części twarzy często wymagają wieloetapowych zabiegów chirurgicznych. W 2007 roku została przeprowadzona pierwsza w Polsce chirurgiczna rekonstrukcja z wykorzystaniem Integry® DRT, siatkowanego przeszczepu skóry pośredniej grubości (ang. split thickness skin graft – STSG) i zawiesiny hodowlanych keratynocytów (ang. cultured keratinocytes – CKS). Celem pracy była ocena wyniku leczenia chłopca z przykurczem pooparzeniowym szyi z wykorzystaniem Integry® DRT oraz aplikacji CKS i STSG. Operacja została przeprowadzona u siedmioletniego pacjenta, który doznał oparzenia głębokości IIb/III stopnia w wieku 1,5 roku. U chłopca wraz ze wzrostem doszło do znacznego stopnia przykurczu pooparzeniowego szyi. Proces gojenia po zastosowaniu STSG i CKS na Integrę® DTR był szybki, bez żadnych komplikacji. Wynik końcowy w ośmioletniej obserwacji po operacji był bardzo zadowalający. W badaniu końcowym nie stwierdzono żadnych oznak przykurczu lub przerostu blizn. Jakość zrekonstruowanej skóry palpacyjnie była podobna do skóry zdrowej. Skóra poddana rekonstrukcji posiadała ciemniejszą pigmentację, ale podobną jak w tylnej części szyi i według wywiadu rodziców była konsekwencją opalenizny. Połączenie STSG z CKS w rekonstrukcji z Integrą® DRT wydaje się być cenną alternatywą, która pozwala osiągnąć rezultat niezmienny w czasie. Ograniczenie wymaganej liczby operacji jest pomocne w poprawie jakości życia.
Leczenie ciężkich przykurczów po oparzeniach u dzieci wiąże się ze żmudnym i skomplikowanym procesem terapeutycznym, który trwa od wyleczenia ran oparzeniowych aż do zakończenia wzrostu ciała. Przykurcz szyi należy do szczególnie trudnych problemów chirurgicznych. Ograniczenie sprawności ruchowej, narastanie przykurczu szyi wraz ze wzrostem pacjenta, a także potęgowanie się deformacji dolnej części twarzy często wymagają wieloetapowych zabiegów chirurgicznych. W 2007 roku została przeprowadzona pierwsza w Polsce chirurgiczna rekonstrukcja z wykorzystaniem Integry® DRT, siatkowanego przeszczepu skóry pośredniej grubości (ang. split thickness skin graft – STSG) i zawiesiny hodowlanych keratynocytów (ang. cultured keratinocytes – CKS). Celem pracy była ocena wyniku leczenia chłopca z przykurczem pooparzeniowym szyi z wykorzystaniem Integry® DRT oraz aplikacji CKS i STSG. Operacja została przeprowadzona u siedmioletniego pacjenta, który doznał oparzenia głębokości IIb/III stopnia w wieku 1,5 roku. U chłopca wraz ze wzrostem doszło do znacznego stopnia przykurczu pooparzeniowego szyi. Proces gojenia po zastosowaniu STSG i CKS na Integrę® DTR był szybki, bez żadnych komplikacji. Wynik końcowy w ośmioletniej obserwacji po operacji był bardzo zadowalający. W badaniu końcowym nie stwierdzono żadnych oznak przykurczu lub przerostu blizn. Jakość zrekonstruowanej skóry palpacyjnie była podobna do skóry zdrowej. Skóra poddana rekonstrukcji posiadała ciemniejszą pigmentację, ale podobną jak w tylnej części szyi i według wywiadu rodziców była konsekwencją opalenizny. Połączenie STSG z CKS w rekonstrukcji z Integrą® DRT wydaje się być cenną alternatywą, która pozwala osiągnąć rezultat niezmienny w czasie. Ograniczenie wymaganej liczby operacji jest pomocne w poprawie jakości życia.
Rekonstrukcje żuchwy z wykorzystaniem wolnego płata ze strzałki wymagają stabilizacji przeszczepu za pomocą płyt tytanowych. Przestrzenie pomiędzy śrubami stabilizującymi przeszczep są wąskie, a wszczepienie w nie implantów zębowych jest problematyczne. Użycie nawigacji chirurgicznej pozwala na precyzyjne umieszczenie wszczepów zębowych. W pracy przedstawiono przypadek udanej implantacji siedmiu wszczepów zębowych. Zestaw do nawigacji chirurgicznej StealthStation® S7® (Medtronic) z modułem optycznym został użyty do nawigacji wszczepienia implantów zębowych w wolny przeszczep ze strzałki umocowany za pomocą płyty Synthes 2.0. Prefabrykowane szablony chirurgiczne nie były używane. Jedenastopunktowy most porcelanowy został osadzony na wszczepionych implantach zębowych jako ostateczne uzupełnienie protetyczne. 37-letni pacjent przebył resekcję odcinkową żuchwy z jednoczasową rekonstrukcją płatem unaczynionym ze strzałki z powodu włókniakomięsaka żuchwy. Po operacji chory został radykalnie napromieniony techniką IMRT w dawce 70 Gy. Po trzyletnim okresie obserwacji bez cech wznowy wykonano mnogą implantację wszczepów Osstem wspomaganą systemem nawigacji chirurgicznej StealthStation® S7®, a następnie stałą pracę protetyczną. Wykorzystanie nawigacji chirurgicznej zmniejsza ryzyko nieprawidłowego wszczepienia implantów zębowych oraz nadmiernego odsłonięcia części kostnej płata. Obecność tytanowej płyty rekonstrukcyjnej wraz ze śrubami umożliwia dokładną kalibrację nawigacji chirurgicznej oraz precyzyjne nawigowanie zabiegiem.
Mastektomia z powodu raka piersi ma na celu doszczętne wycięcie miąższu gruczołu. Konieczność resekcji klinicznie zdrowej tkanki w obrębie fałdu podpiersiowego (ang. inframammary fold – IMF) jest poddawana dyskusji. Usunięcie miąższu także w okolicy IMF może potencjalnie zmniejszyć ryzyko powstania wznowy raka piersi. Jednakże u pacjentek poddawanych operacji odtwórczej zachowanie fałdu podpiersiowego może przyczynić się do uzyskania naturalnie wyglądającej, nieznacznie opadającej, piersi. Odrębnym problemem jest obecność pierwotnego ogniska raka gruczołu piersiowego w okolicy fałdu podpiersiowego. Celem pracy było przedstawienie opisu przypadku pacjentki leczonej z powodu inwazyjnego raka piersi w obrębie IMF oraz analiza onkologicznego aspektu postępowania chirurgicznego z fałdem podpiersiowym podczas mastektomii w odniesieniu do znaczenia tej struktury anatomicznej w rekonstrukcji piersi. Zaprezentowano przypadek 52-letniej kobiety leczonej z powodu guza lewej piersi. W badaniu widoczny był objaw skórki pomarańczowej w okolicy lewego IMF. Palpacyjnie wyczuwało się twardy guz o średnicy około 2 cm, o niewyraźnie odgraniczonych i nieregularnych brzegach. Zmiana była nieruchoma względem skóry. Mammografia oraz biopsja cienkoigłowa nie wykazały obecności raka piersi. U chorej wykonano szerokie wycięcie guza z badaniem doraźnym, które wykazało występowanie inwazyjnego raka piersi. Operację poszerzono o mastektomię metodą Maddena z limfadenektomią pachową. W pooperacyjnym badaniu histopatologicznym potwierdzono obecność inwazyjnego raka przewodowego pT4N0, o złośliwości histologicznej G2. Obecnie pacjentka jest poddawana leczeniu uzupełniającemu. Ewentualna rekonstrukcja piersi została odroczona. Rak piersi może powstawać także w obrębie IMF. Dlatego bezpieczeństwo onkologiczne ewentualnego zaoszczędzenia fałdu podpiersiowego podczas mastektomii należy rozpatrywać indywidualnie. W opinii Autorów IMF powinien zostać usunięty u pacjentek po neoadjuwantowej chemioterapii z miejscowo zaawansowanym rakiem lub u chorych z ogniskiem nowotworu zlokalizowanym w kwadrantach dolnych. W przypadku usunięcia tkanki gruczołowej wraz z fałdem podpiersiowym wskazana jest jednoczasowa korekcja IMF, polegająca na zszyciu powięzi powierzchownej z głęboką.
