Zmiany skórne wokół stomii
W Polsce osoby ze stomią – dzięki prawidłowej opiece i dostępności do nowoczesnego sprzętu stomijnego żyją w komfortowych warunkach. Miejscowe powikłania stomii występują stosunkowo często, lecz szybkie i prawidłowe postępowanie prowadzi do ich ustąpienia. Istotna jest stała edukacja pacjentów ze stomią, która powinna rozpocząć się od momentu przygotowania do operacji i być kontynuowana przez cały okres życia ze stomią. Choroby skóry wokół stomii (rany powstałe w następstwie urazu mechanicznego, kontaktowe zapalenie skóry, zakażenia skóry, zmiany alergiczne), mimo mniejszego ciężaru gatunkowego, mają negatywny wpływ na jakość życia i utrudniają znacznie możliwość samoopieki. Stosowane obecnie standardy przygotowania do operacji i prawidłowa technika operacyjna znacznie poprawiły jakość wykonywanych stomii, a co za tym idzie – zmniejszyły ilość miejscowych powikłań. Pomimo tego nieodzowna jest możliwość stałego kontaktu z zespołem terapeutycznym i kontroli stomii w poradniach stomijnych. Daje to – prócz ciągłej edukacji – możliwość zastosowania nowoczesnego sprzętu stomijnego oraz specjalistycznych opatrunków dostosowanych do rodzaju rany.
Wpływ ciśnienia i długości trwania pojedynczego zabiegu pneumatycznego drenażu limfatycznego na redukcję pierwotnego obrzęku chłonnego kończyn dolnych u chorych z przewlekłą niewydolnością żylną
Celem pracy była ocena wpływu ciśnienia i długości trwania pojedynczego zabiegu pneumatycznego drenażu limfatycznego na redukcję obustronnego obrzęku chłonnego kończyn dolnych u chorych z przewlekłą niewydolnością żylną. Grupa A składała się z 10 chorych (8 kobiet, 2 mężczyzn), u których wykonano pojedynczy zabieg pneumatycznego drenażu limfatycznego, trwający 25 minut i o ciśnieniu zewnętrznym 40 mmHg. Grupa B liczyła 10 pacjentów (8 kobiet, 2 mężczyzn), u których wykonano pojedynczy zabieg pneumatycznego drenażu limfatycznego, trwający 45 minut i o ciśnieniu zewnętrznym 80 mmHg. Po zakończeniu badań w grupie A nie stwierdzono istotnych zmian objętości kończyn dolnych we wszystkich pomiarach w stosunku do stanu początkowego. U pacjentów z grupy B zaobserwowano natomiast znaczną redukcję obrzęku i efekt ten utrzymywał się do trzech godzin po zabiegu. Można stwierdzić, że dłuższy czas trwania zabiegu pneumatycznego drenażu limfatycznego (45 minut) oraz wyższa wartość ciśnienia zewnętrznego (80 mmHg) znacznie zmniejszają obrzęk chłonny u chorych z przewlekłą niewydolnością żylną. Natomiast zabieg pneumatycznego drenażu limfatycznego trwający do 25 minut i o ciśnieniu do 40 mmHg nie wpływa znacząco na redukcję obrzęku.
Wolny przeszczep skórny pośredniej grubości pokrywający rozległy ubytek w przebiegu zgorzeli Fourniera
W pracy przedstawiono przypadek zgorzeli Fourniera u 69-letniego mężczyzny, który został przyjęty do szpitala po tępym urazie moszny i prącia, prowadzącym do rozległych ubytków skóry tych narządów. Ubytki skóry moszny pokryto dermatomowym wolnym siatkowanym przeszczepem, a ubytki na prąciu – wolnym litym przeszczepem pośredniej grubości. Uzyskano dobry wynik kosmetyczny.
Elektrostymulacja wysokonapięciowa we wspomaganiu leczenia odleżyn: wyniki randomizowanego, kontrolowanego eksperymentu klinicznego – doniesienie wstępne
W leczeniu odleżyn coraz większe znaczenie zyskują stymulacje elektryczne. Są one szczególnie zalecane w leczeniu przewlekłych ubytków, które nie goją się pomimo stosowania leczenia standardowego. Dokładne poznanie wpływu różnych rodzajów prądów elektrycznych na procesy gojenia tkanek jest niezbędnym warunkiem skutecznej elektroterapii odleżyn i innych ubytków tkanek miękkich. Celem badań wstępnych było poznanie wpływu elektrostymulacji wysokonapięciowej (EWN) z zastosowaniem prądu pulsującego na proces gojenia odleżyn.
Analiza epidemiologiczna oparzeń elektrycznych u dorosłych na podstawie dziesięcioletnich doświadczeń
Oparzenie elektryczne jest specyficznym typem urazu, w efekcie którego – w wyniku przejścia prądu elektrycznego – mogą zajść nieprzewidywalne zmiany w obrębie wielu narządów. Trzy różne typy urazów, które są wynikiem działania prądu to: oparzenie kontaktowe, oparzenie łukiem elektrycznym oraz oparzenie termiczne w wyniku zapalenia odzieży. Stopień zniszczenia tkanek na skutek działania prądu elektrycznego zależy między innymi od napięcia prądu i oporności tkanek. Oparzenia możemy podzielić na nisko- i wysokonapięciowe: niskonapięciowe przypominają oparzenia termiczne, wysokonapięciowe powodują rozległe zniszczenia tkanek. Postępowanie chirurgiczne w przypadku obrażeń elektrycznych zależy od głębokości oparzenia, lokalizacji ran oparzeniowych oraz od stanu ogólnego pacjenta. W pracy przedstawiono analizę epidemiologiczną, lokalizacji ran oraz rezultatów leczenia
Efekty leczenia rany o podłożu zespołu stopy cukrzycowej z wykorzystaniem metody biochirurgicznej oraz opatrunku chłonnego Sorbact® – opis przypadku
Streszczenie: W pracy przedstawiono przypadek skutecznego leczenia trudno gojącej się rany stopy w przebiegu cukrzycy przy wykorzystaniu larw muchy Lucilia sericata oraz opatrunku chłonnego Sorbact®. Zwrócono uwagę na przyczyny występowania zespołu stopy cukrzycowej oraz wpływ niedokrwienia kończyny dolnej na proces gojenia rany i owrzodzenia stopy cukrzycowej. W pracy oceniono wpływ szybkiego wdrożenia skutecznego leczenia na ustępowanie infekcji w obrębie zakażonej rany.
Nowe spojrzenie na zastosowanie ketaminy w leczeniu oparzeń – analiza własnych doświadczeń
Podstawowym postępowaniem w leczeniu oparzeń jest wycięcie tkanek martwiczych oraz przeszczep skóry, który powinien być wykonany w odpowiednim czasie, z uwzględnieniem głębokości oparzenia, stanu ogólnego pacjenta i obciążeń towarzyszących. Znieczulenie pacjenta można stosować nie tylko przy dużych zabiegach chirurgicznych. Może być również metodą z wyboru, stosowaną podczas wykonywania drobnych zabiegów lub zmian opatrunków. Zmniejszenie bólu przy czynnościach związanych z leczeniem miejscowym ma pozytywny wpływ na rekonwalescencję, efektywną rehabilitację i szybszy powrót do normalnego życia. Od maja 2012 roku autorzy artykułu wykonali w Małopolskim Centrum Oparzeniowo-Plastycznym Szpitala Specjalistycznego im. L. Rydygiera w Krakowie 193 procedury w analgosedacji u 56 oparzonych pacjentów, w wieku 15–89 lat. Odnotowano wiele korzyści wynikających z zastosowania analgosedacji w leczeniu oparzeń.
Porównanie skuteczności przeciwdrobnoustrojowej antyseptyków zawierających oktenidynę i etakrydynę względem biofilmu tworzonego przez szczepy S. aureus i P. aeruginosa izolowane z zakażeń ran przewlekłych
W pracy dokonano porównania aktywności przeciwdrobnoustrojowej dwóch powszechnie stosowanych antyseptyków zawierających oktenidynę i etakrydynę względem 50 szczepów Staphylococcus aureus oraz Pseudomonas aeruginosa w formie biofilmowej. Minimalne stężenie oktenidyny i etakrydyny hamujące wzrost 90% badanych szczepów S. aureus w formie biofilmowej wynosiło odpowiednio 7,81 μg/ml i 62,5 μg/ml. W przypadku szczepów P. aeruginosa w formie biofilmowej wartości MIC90 dla oktenidyny i etakrydyny utrzymywały się odpowiednio na poziomie 62,5 μg/ml i >250 μg/ml. Zastosowanie użytkowych stężeń (1000 μg/ml) oktenidyny w czasie minuty, 15 oraz 30 minut prowadziło do narastającej eradykacji form biofilmowych obu badanych gatunków bakterii, z kolei zastosowanie użytkowych stężeń (1000 μg/ml) etakrydyny okazało się nieskuteczne względem badanych szczepów P. aeruginosa, co potwierdzono obserwacjami wykonanymi za pomocą mikroskopii elektronowej. Wysoka oporność badanych bakterii na antyseptyk zawierający mleczan etakrydyny wyklucza jego zastosowanie w przypadku infekcji związanej z obecnością biofilmu wytworzonego przez P. aeruginosa.
Terapia podciśnieniowa w leczeniu trudno gojących się ran
Celem niniejszej pracy jest podsumowanie klinicznie istotnych faktów na temat stosowania terapii podciśnieniowej w leczeniu trudno gojących się ran. W artykule przedstawiono budowę systemu do terapii podciśnieniowej, zasadę jego działania oraz mechanizmy mające pozytywny wpływ na szybkość gojenia się rany po zastosowaniu tej formy leczenia. Wskazano także istotne z punktu widzenia klinicznego możliwości zastosowania terapii podciśnieniowej w określonych rodzajach ran przewlekłych.
Zalecenia profilaktyki i leczenia odleżyn
Rozwój nauk i technologii medycznej umożliwia stosowanie coraz to lepszych metod diagnostycznych i leczniczych, co przyczynia się do wydłużenia egzystencji populacji ludzkiej. Ludzie żyją dłużej, jednak starość często naznaczona jest skutkami chorób przewlekłych oraz ich powikłaniami. Jakość życia zależna od zdrowia zostaje zredukowana czynnikami wynikającymi z tych chorób. Jednym z takich czynników są odleżyny – niezwykle trudne w leczeniu rany przewlekłe. Odleżyny wiążą się z przykrym dla chorego doświadczeniem bólu i cierpieniem, zarówno w wymiarze fizycznym, jak i psychospołecznym. Od drugiej połowy XX wieku prowadzone są badania nad etiologią i patogenezą odleżyn, poszukuje się skutecznych sposobów zapobiegania i leczenia ran odleżynowych. Mimo to, wciąż jeszcze jesteśmy dalecy od zrozumienia wszystkich mechanizmów związanych z powstawaniem i gojeniem się tych ran [1]. Wieloaspektowość odleżyn sprawia, że są one tematem otwartym dla dalszych poszukiwań, badań i dyskusji. W niniejszym opracowaniu przedstawiono usystematyzowaną wiedzę na temat odleżyn: omówiono przyczyny powstawania i czynniki ryzyka odleżyn, stopnie i klasyfikacje kliniczne zaawansowania odleżyn, zasady profilaktyki przeciwodleżynowej oraz zasady leczenia odleżyny jako rany przewlekłej oparte na strategii TIME .
Najpopularniejsze
Forum Zakażeń i Evereth News patronami medialnymi XVIII Konferencji Stowarzyszenia Higieny Lecznictwa
Konferencja “Postępowanie z raną przewlekłą” 2017 w Jeleniej Górze
Współczesne Wyzwania Pielęgniarstwa Opieki Paliatywnej – pierwsza taka konferencja
Evereth Publishing zorganizowało konferencję dla pielęgniarek w Białymstoku
Evereth Publishing zorganizuje PAIO 2019 – XI Zjazd PTPAiIO!