Zakażenie Klebsiella pneumoniae u pacjenta ciężko oparzonego jest jednym z głównych czynników decydujących o śmiertelności. W centrach oparzeniowych dominują zakażenia bakteriami Gram-ujemnymi. W ostatnich latach znacząco wzrosła oporność na antybiotyki szczepów bakteryjnych wyizolowanych od chorych oparzonych. Z tego powodu Autorzy niniejszej pracy przeprowadzili pięcioletnią analizę retrospektywną zakażeń K. pneumoniae pod kątem epidemiologii i oporności na powszechnie stosowane antybiotyki. Materiał i metody Materiał badawczy obejmował 129 posiewów, które potwierdziły obecność K. pneumoniae. Ogólna liczba szczepów bakteryjnych wyizolowanych z 3403 badań mikrobiologicznych przeprowadzonych od 2011 do 2015 roku u 749 pacjentów Małopolskiego Centrum Oparzeniowo-Plastycznego w Krakowie wynosiła 1733. Wyniki Badanie potwierdziło wzrost liczby zakażeń szpitalnych oraz utrzymującą się proporcję pomiędzy liczbą zakażeń K. pneumoniae i pozostałymi szczepami bakterii Gram-ujemnych. Autorzy wykazali małą oporność szczepów na meropenem, amikacynę i kolistynę. Dodatkowo analiza statystyczna potwierdziła nieistotne zmiany we wrażliwości i oporności na antybiotyki w badanym przedziale czasu. Wnioski Zastosowanie maksymalnych dawek antybiotykow wydaje się mieć kluczowe znaczenie. W opinii Autorów jednymi z głównych czynników, które wpływają na ryzyko zakażenia, są ogólny stan pacjentów oraz długość pobytu w szpitalu. Zabieg chirurgiczny, polegający na oczyszczeniu czy wycięciu resztkowej martwicy, może również spowodować translokację bakterii do krwi. Jakkolwiek zwiększona liczba zakażeń wiąże się z niebezpieczeństwem, niekoniecznie oznacza pogorszenie klinicznych wyników leczenia oparzeń.
Internet, a wraz z nim media społecznościowe, powoli stają się nieodzownym elementem prowadzenia praktyki lekarskiej. Chirurgia plastyczna, jak żadna inna specjalizacja, jest uzależniona od bardzo dobrej komunikacji na linii lekarz-pacjent, a media społecznościowe pełnią obecnie na świecie rolę istotnego medium w tym zakresie. Dlatego podjęto się próby zbadania oraz ocenienia, w jaki sposób media społecznościowe są wykorzystywane przez polskich specjalistów chirurgii plastycznej. W tym celu przeprowadzono anonimową ankietę wśród członków Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej. Na pytania odpowiedziało 50 specjalistów chirurgii plastycznej. Zgodnie z wynikami ankiety, przeważającym medium komunikacji z pacjentem pozostawała własna strona internetowa (72% badanych), natomiast aż 40% ankietowanych zadeklarowało, że nie wykorzystuje żadnego medium społecznościowego. Wśród korzystających z social media przeważał portal Facebook, z kolei praktycznie nie deklarowano wykorzystywania Twittera, Instagrama czy YouTube’a. W aspekcie edukacji i wymiany informacji między lekarzami, 86% ankietowanych chirurgów plastycznych zadeklarowało, że nie uznaje mediów społecznościowych jako źródła fachowej wiedzy medycznej dla lekarzy, a 12% zakazałoby publikacji tego typu treści w Internecie. W Polsce wykorzystanie mediów społecznościowych wciąż odbiega od trendów panujących na świecie. Jest to najbardziej widoczne w zróżnicowaniu kanałow komunikacji z pacjentem oraz w marginalizacji roli mediów społecznościowych jako platformy wymiany fachowej wiedzy medycznej między lekarzami.
Infekcje związane z obecnością biofilmu stanowią narastający problem w ortopedii oraz w chirurgii szczękowo-twarzowej. Drobnoustroje w formie biofilmowej cechują się wysoką tolerancją i opornością na środki przeciwdrobnoustrojowe. Tworzenie biofilmu na implantach kostnych prowadzi do rozprzestrzenienia się infekcji oraz licznych niepowodzeń terapeutycznych. Opracowywanie implantów o zmodyfikowanej powierzchni w celu ograniczenia tworzenia się biofilmu jest jedną z obiecujących strategii mających na celu redukcję częstości zakażeń.
Leczenie bólu u dzieci stanowi duże wyzwanie terapeutyczne, dlatego trwają badania nad nowymi preparatami o działaniu przeciwbólowym do stosowania w tej grupie chorych, dodatkowo poszukiwane są także nowe zastosowania dobrze znanych substancji. Nalbufina jest lekiem opioidowym o działaniu agonistyczno-antagonistycznym, znajdującym zastosowanie w leczeniu bólu o znacznym i umiarkowanym nasileniu u dzieci. W niniejszej pracy, stanowiącej przegląd piśmiennictwa dotyczącego nalbufiny, omówiono: budowę chemiczną, metabolizm, wskazania do stosowania oraz dawkowanie tego opioidu w leczeniu bólu u dzieci i młodzieży.
Powikłania septyczne ran oparzeniowych mogą prowadzić do znacznego pogorszenia stanu zdrowia pacjenta, a nawet do jego śmierci. Głównymi czynnikami zakażeń ran oparzeniowych są drobnoustroje należące do gatunków Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter baumanii oraz Staphylococcus aureus. Badania wykazują znaczący wzrost odsetka szczepów antybiotykoopornych izolowanych z oparzeń. W celu eradykacji drobnoustrojów stosowane są zatem coraz częściej antyseptyki, takie jak: chlorheksydyna, powidon jodu, poliheksanidyna, podchloryny oraz oktenidyna. W niniejszej pracy dokonano przeglądu danych dotyczących zalet oraz wad tych antyseptyków.
Systemic complications triggered by breast implant rupture after breast augmentation surgery are very rare. We present a case of a patient, who developed a severe systemic reaction after removal of ruptured breast implants. Among others she suffered from generalized, life threatening oedema including pleura and pericardium. Conservative symptomatic treatment was ineffective and together with the patient we decided on bilateral breast amputation, which resulted in a relatively fast recovery. Like some other authors we conclude, that simple mastectomy could be an adequate way of treatment in similar cases.
