Korelacja wad wrodzonych rąk z innymi zaburzeniami rozwojowymi − analiza 112 przypadków
Rozwój ręki i kończyny górnej jest wynikiem skomplikowanej sekwencji wydarzeń mających miejsce pomiędzy czwartym a ósmym tygodniem życia płodowego. Wzrost w trzech płaszczyznach, który rozpoczyna się na brzuszno-bocznej stronie zarodka, jest wynikiem działania białek sygnalizacyjnych zwanych sonic hedgehog, Wnt7a czy grupy białek FGF. Interakcja pomiędzy szczytowym grzebieniem ektodermalnym, strefą aktywności polaryzacyjnej, jak i interakcja pomiędzy ektodermą i leżącą poniżej mezodermą, są odpowiedzialne za formowanie się kończyny. Wpływ różnych czynników może spowodować mutację któregoś z genów grupy HOX. Kliniczną manifestacją takiej mutacji jest powstanie wrodzonej wady ręki, która może być spontaniczna lub dziedziczna, izolowana lub skorelowana z innymi wadami. Autorzy przedstawiają analizę 112-osobowej grupy pacjentów, prezentując znane i nieopisane zespoły wad skorelowanych z wadami ręki. Celem pracy jest analiza korelacji pomiędzy wadami ręki a wadami twarzoczaszki, układu naczyniowego, moczowo-płciowego i pokarmowego, jak i przedstawienie typów wad towarzyszących.
Opatrunki hydrofobowe w leczeniu ran
Opatrunki hydrofobowe znajdują coraz szersze zastosowanie w leczeniu ran. Ich właściwości oparte są na zjawisku hydrofobowości – wzajemnym oddziaływaniu dwóch cząsteczek o powierzchni hydrofobowej, które łącząc się ze sobą, odpychają cząsteczkę wody. Większość drobnoustrojów odpowiedzialnych za zakażenie ran posiada powierzchnię hydrofobową. Podczas stosowania opatrunku dochodzi do adhezji drobnoustroju do hydrofobowego włókna opatrunku. Przy jego zmianie przyległe drobnoustroje są usuwane z rany, co prowadzi do stworzenia bardziej korzystnych warunków w procesie gojenia. W artykule przedstawiono możliwości zastosowania opatrunków hydrofobowych Sorbact®, zarówno w oparciu o dotychczasowe piśmiennictwo, jak i doświadczenia własne.
Wpływ czterowarstwowej kompresjoterapii na zmniejszenie objętości kończyny dolnej u chorych z przewlekłą niewydolnością żylną
Kompresjoterapia jest uznaną i potwierdzoną metodą leczenia przewlekłej choroby żylnej (PChŻ) kończyn dolnych stosowaną od wielu wieków. Skuteczność leczenia uciskowego można oceniać, monitorując zmniejszenie obwodów i objętości kończyn dolnych oraz gojenie i częstość nawrotów owrzodzeń u chorych. Celem pracy była ocena skuteczności zastosowania kompresjoterapii czterowarstwowej z wykorzystaniem opaski z pastą cynkową w porównaniu do metody jednowarstwowej u pacjentów z przewlekłą chorobą żylną kończyn dolnych.
Metody oceny i postępowanie z raną nowotworową – przegląd piśmiennictwa
Szacuje się, że przerzutowe rany nowotworowe występują u 5–10% dorosłych pacjentów leczonych onkologicznie z powodu nowotworu gruczołu piersiowego, okolicy głowy i szyi, odbytnicy i odbytu, sromu. Rany, zwłaszcza w obrębie głowy, szyi i klatki piersiowej, wiążą się z dużym ryzykiem powikłań i niekorzystnym rokowaniem. Nieuleczalne owrzodzenia mogą przybierać formę kraterowatych, krwawiących wrzodów lub kalafiorowatych, proliferujących guzów. Stanowią bardzo trudny problem terapeutyczny, pielęgnacyjny, psychosocjalny oraz są przyczyną dodatkowych cierpień chorego, przez co w znacznym stopniu obniżają subiektywną jakość życia. Wystąpienie ran wiąże się z nieprzyjemnym zapachem, dużym wysiękiem, krwawieniem, bólem, zdeformowaniem danej okolicy ciała oraz izolacją społeczną chorego.
Leczenie ran oparzeniowych powstałych w wyniku użycia białego fosforu w warunkach polowych
Biały fosfor jest używany w wielu typach pocisków w działaniach wojennych, ale także w wielu sytuacjach cywilnych życia codziennego, przemysłu i rolnictwa. Zapala się samoistnie w kontakcie z powietrzem, powoduje specjalną kategorię głębokich oparzeń oraz toksyczne uszkodzenie wielu narządów. Zgon następuje nawet w przypadku oparzenia niewielkich powierzchni ciała. Artykuł jest przeglądem możliwości leczenia, szczególnie wskazówek pierwszej pomocy, wstępnego leczenia, szybkiej neutralizacji wbitych cząstek białego fosforu oraz opracowania dotkniętych działaniem fosforu obszarów, także zaleceń wczesnej pomocy chirurgicznej oraz rekomendacji sposobów leczenia. Opisano aktualną wiedzę na temat wpływu fosforu białego na porażonych oraz wysiłki w celu poprawy optymalnej pomocy medycznej na polu walki. Autor jest konsultantem wojskowej służby zdrowia w dziedzinie chirurgii plastycznej i leczenia oparzeń.
Chory z zespołem stopy cukrzycowej w oddziale chirurgicznym
Celem badań niniejszej pracy było pozyskanie informacji związanych z hospitalizacją chorych z rozpoznanym Zespołem Stopy Cukrzycowej (ZSC) w oddziale chirurgicznym. Badania retrospektywne przeprowadzono w 2011 roku w Katedrze i Klinice Chirurgii Ogólnej Szpitala Uniwersyteckiego nr 2 im. dr. J. Biziela w Bydgoszczy. Polegały one na analizie dokumentacji medycznej chorych z rozpoznaniem ZSC leczonych w latach 2009−2010.
Brachysyndaktylia–hypospadiaza oraz inne nietypowe korelacje wrodzonych wad rąk
Elektrostymulacja wysokonapięciowa (EWN) jest nowoczesną metodą stosowaną w procesie leczenia trudno gojących się ran i owrzodzeń, a także eksperymentalną formą leczenia obrzęków w przebiegu różnych urazów narządu ruchu. Celem pracy było przedstawienie wpływu elektrostymulacji wysokonapięciowej w procesach leczenia oraz omówienie parametrów zabiegowych dla poszczególnych przypadków. Dokonano przeglądu dotychczasowej wiedzy na temat efektów biologicznych działania EWN, które można podsumować następująco: 1. Prawidłowe zastosowanie elektrostymulacji przyspiesza oczyszczanie ran z tkanek martwiczych, likwiduje ogniska zapalne i ropne. 2. EWN pobudza proces ziarninowania i naskórkowania, co skutkuje skróceniem czasu gojenia się ran. 3. Wczesne zastosowanie EWN w leczeniu świeżych obrzęków ogranicza ich rozmiary.
Elektrostymulacja wysokonapięciowa w leczeniu trudno gojących się ran i obrzęków
Elektrostymulacja wysokonapięciowa (EWN) jest nowoczesną metodą stosowaną w procesie leczenia trudno gojących się ran i owrzodzeń, a także eksperymentalną formą leczenia obrzęków w przebiegu różnych urazów narządu ruchu. Celem pracy było przedstawienie wpływu elektrostymulacji wysokonapięciowej w procesach leczenia oraz omówienie parametrów zabiegowych dla poszczególnych przypadków. Dokonano przeglądu dotychczasowej wiedzy na temat efektów biologicznych działania EWN, które można podsumować następująco: 1. Prawidłowe zastosowanie elektrostymulacji przyspiesza oczyszczanie ran z tkanek martwiczych, likwiduje ogniska zapalne i ropne. 2. EWN pobudza proces ziarninowania i naskórkowania, co skutkuje skróceniem czasu gojenia się ran. 3. Wczesne zastosowanie EWN w leczeniu świeżych obrzęków ogranicza ich rozmiary.
Rola białek szoku cieplnego w oparzeniach oraz uogólnionej reakcji zapalnej
Białka szoku cieplnego (HSPs), zwane również białkami stresowymi, pełnią funkcje opiekuńcze w sytuacjach stresowych, takich jak wysoka temperatura, stany zapalne, hipoksja, zmiany hemodynamiczne, promieniowanie ultrafioletowe, infekcje, toksyny. Poprzez procesy wewnątrzkomórkowe biorą udział w mechanizmie formowania prawidłowej struktury białek, które powstają podczas translacji oraz degradacji białek zdenaturowanych lub uszkodzonych przez czynniki stresowe. HSPs spełniają również istotne funkcje zewnątrzkomórkowe, na przykład biorą udział w początkowym etapie procesu zapalnego, hamowaniu syntezy cytokin prozapalnych oraz immunizacji komórek układu odpornościowego. Zalety białek szoku cieplnego zarówno pod względem biochemicznym, jak i spełnianych funkcji, obserwowane w licznych badaniach na hodowlach komórkowych i na zwierzętach doświadczalnych, mogą mieć miejsce również w tkankach ludzkich. Komórki ludzkie, poddane wcześniej działaniu wysokiej temperatury, rozwijają tolerancję w stosunku do takich bodźców stresowych.
Biofilm Based Wound Care: strategia leczenia ran przewlekłych objętych procesem infekcyjnym wywołanym przez drobnoustroje w formie biofilmowej
Strategia leczenia ran przewlekłych Biofilm Based Wound Care (BBWC) opiera się na założeniu, że występujący w ranach biofilm bakteryjny należy do jednych z najważniejszych czynników warunkujących utrzymywanie się chronicznego stanu rany. Wprowadzenie strategii BBWC polega na częstym i agresywnym opracowaniu rany, zastosowaniu wysokich dawek antybiotyków o długim czasie działania, antyseptyków o niskiej cytotoksyczności i wysokiej sile bójczej oraz szerokiego spektrum środków „przeciw-biofilmowych”.
Najpopularniejsze
Wiceminister zdrowia gościem specjalnym II Forum Leczenia Ran
Sukces “Postępowania z raną przewlekłą” w Nowym Sączu
Sprawdź program I Forum Zakażeń! Eksperci i topowe tematy
Wielki sukces II Forum Leczenia Ran. Ponad 700 uczestników i wybitni eksperci
XXII Zjazd PSPE: Evereth News i Forum Zakażeń patronami medialnymi